O Βαρβαρέσος και ο Porter δεν έπαιζαν τέννις με τον Μπελογιάννη και τον Μπάτση
18 Φεβρουαρίου, 2012
Τον τελευταίο καιρό και ειδικά μετά την ψήφιση από 199 βουλευτές-πιόνια, του Ελληνικού Κοινοβουλίου, ενός μνημονίου, που παραπέμπει ευθέως σε Πράξη Υποτέλειας πρός τη Γερμανία,τις Βρυξέλλες,και τους δανειστές, όλοι αναρωτιώνται πιά, για το αν τα Ελληνικά «αστικά κόμματα» ενδιαφέρονται πραγματικά για την σωτηρία της Ελλάδας μας…
Είναι τελικά «πατριώτες» ? ήταν ποτέ ? Την λέξη αυτή, (πατριώτης-πατριωτικό) την ακούω μάλιστα και πολύ συχνά, ιδιαιτέρως από ένα πολιτικό κόμμα που μπέρδεψε ακόμα και την Θρησκεία μας (την ορθόδοξη) τον Ιδιο Τον Θεό, στα πολιτικά,βρώμικα,παιχνίδια των ανθρώπων…
Τον τελευταίο καιρό, το έχει πιάσει και μία «αντικομμουνιστική» μανία καταδιώξεως…όλοι αριστεροί,αναρχικοί,κουκουέδες,κτλ…
Ο κ.Πάγκαλος βέβαια τους βλέπει όλους συριζαίους
Παρατηρώ επίσης, ότι η λέξη «αστικά κόμματα» έγινε της μόδας, αφού και η ΝΔ και το ΛΑΟΣ και το ΔΗΣΥ και πολλά άλλα κόμματα,την χρησιμοποιούν πολύ συχνά…Για το ΠΑΣΟΚ δεν γίνεται λόγος…ήθελε να κρυφτεί αλλά κάτι stars του κόμματος είχαν αντίθετη άποψη και το επανέφεραν στην αστική του νομιμότητα…
Πρέπει να πούμε, δυστυχώς,ότι η λεγόμενη Ελληνική «αστική τάξη» μετά τον Β΄ΠΠ ήταν ακόμα πιο επικίνδυνη για τον Ελληνικό Λαό και ουσιαστικά κάποιες αιτίες από την περιβόητη «Ελληνική κρίση» ακόμα και τώρα,δεν αποτελούν αποκλειστικότητα μόνο της «σοσιαλ-η-στικής» ή της «φιλελεύθερης» και «νεοφιλελεύθερης» επιδρομής,αλλά έχουν μία καταστροφική διαχρονικότητα…
Η Ιστορία μας,όπως έχουμε πεί, επαναλαμβάνεται σαν Φάρσα και σαν Τραγωδία.
Και εξηγούμαι.
O Paul Porter ήταν ο Αμερικανός απεσταλμένος του Προέδρου Τρούμαν στην Αθήνα του 1947.
Εφτασε στην Αθήνα στις 18 Ιανουαρίου και έφυγε στις 22 Μαρτίου του ίδιου έτους.
Μέσα σε δύο μήνες γύρισε όλη την Ελλάδα και συνέταξε μία έκθεση για την Ελλάδα που δώθηκε στην δημοσιότητα τον Απρίλη του 1947.
Σκοπός της έκθεσης ήταν να βοηθήσει την Ελλάδα να ξεφύγει από την δύσκολη οικονομική θέση που βρισκόταν.
Ο Porter ήταν Δικηγόρος και Δημοσιογράφος,παιδί του του New Deal και στέλεχος των Δημοκρατικών.
Η έκθεσή του τάραξε τα νερά,εντός και εκτός.
O πολιτικός προϊστάμενος του,ο πρόεδρος Τρούμαν, ήταν ένας ικανός πολιτικός αν και δεν διέθετε πανεπιστημιακή μόρφωση,ούτε καν κολλεγιακή,(λόγω οικογενειακών προβλημάτων).Διάμορφωσε την Διεθνή Πολιτική σκηνή,με το γνωστό
«Δόγμα Τρούμαν» που επηρέασε βέβαια και την Ελλάδα…
Αξίζει να αναφέρουμε ότι μεταξύ του Οκτωβρίου 1944 και του Ιανουαρίου του 1947 σχηματίστηκαν δέκα κυβερνήσεις εδώ στην Ελλάδα,που αποδείχθηκαν αδύναμες να αποκαταστήσουν τις βασικές λειτουργίες της οικονομίας.
Η Ελλάδα ήταν πάλι στο Κέντρο του Κόσμου και εκείνη την ταραγμένη περίοδο…
O Κυριάκος Βαρβαρέσος ήταν ένας οικονομολόγος,καθηγητής, ακαδημαϊκός, πρώην υπουργός, Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας και Σύμβουλος της Παγκόσμιας Τράπεζας.
Το 1952 υπέβαλε Εκθεση στην κυβέρνηση Πλαστήρα, ύστερα από πρόσκληση αυτής, προκειμένου να λυθεί το οικονομικό πρόβλημα της χώρας.Τότε κατοικούσε μόνιμα στις ΗΠΑ.Η Εκθεση του συνάντησε έντονη κριτικήκαι σε ορισμένες περιπτώσεις χαρακτηρίστηκε και ως παρέμβαση των ΗΠΑ.
Δεν έγινε τελικά δεκτή.Εξαίρετη μεν, αλλά….
Η Εκθεση Βαρβαρέσου πυροδότησε την αντίληψη για τις πρωταρχικές ευθύνες του ξένου παράγοντα στη βιομηχανική καθυστέρηση της Ελλάδας.
Τόσο εκ μέρους των ΗΠΑ όσο και του σημαντικότερου τμήματος της αστικής τάξης στην Ελλάδα, το «Σχέδιο Marschall» προβλήθηκε ως σωτήριο μέσο για την «εθνική» οικονομία και ανάπτυξη της Ελλάδας, υπεράνω της ταξικής της διάρθρωσης και των εσωτερικών καπιταλιστικών αντιθέσεών της.
Ποιές ήταν όμως οι πραγματικές αιτίες που η έκθεση δεν έγινε δεκτή ?
Θα το ανακαλύψετε πολύ σύντομα.
Αλλωστε,μην ξεχνάμε ακόμα ότι, ο εκλεκτός του Γεωργίου Παπανδρέου αλλά και του Ν.Πλαστήρα και της τότε αστικής τάξης, ήταν ο καθηγητής Ξενοφών Ζολώτας με τις δικές του απόψεις…
Ο Δημήτρης Μπάτσης ήταν οικονομολόγος,νομικός,καθηγητής και εκδότης του Ιστορικού περιοδικού «Ανταίος». Ο Ανταίος πρωτοκυκλοφόρησε σαν δεκαπενθήμερο περιοδικό στην Αθήνα στις 20 του Μάη του 1945.
Η συμβολή του Ανταίου στα οικονομικά προβλήματα της Χώρας ήταν πολυσχιδής.
Συσπείρωσε ευρείες δυνάμεις και είχε και την βοήθεια του ΤΕΕ για την ανασυγκρότηση της Χώρας από τον καταστροφικό Β΄ΠΠ.
Ο Δ.Μπάτσης άσκησε δριμεία κριτική στην «αστική» πολιτική των τραπεζιτών και των εμπόρων και υποστήριξε φανατικά, μέχρι τέλους, ότι η Ελλάδα για να σταθεί στα πόδια της έπρεπε να αναπτύξει Βιομηχανία.
Η Ελλάδα, όπως πρώτος αποκάλυψε,διέθετε μεγάλο απόθεμα Ορυκτού πλούτου,και έπρεπε να εκμεταλλευτεί όλους τους παραγωγικούς συντελεστές της.
Να σημειώσουμε εδώ ότι, ο Δ.Μπάτσης ήταν γιός Ναυάρχου…
Ολα αυτά,ο Δ.Μπάτσης, τα ανέπτυξε και τεκμηρίωσε με μοναδικό,απίστευτο τρόπο, το 1947,στο πολύ γνωστό βιβλίο του, «Η Βαρειά Βιομηχανία στην Ελλάδα».
Βιβλίο διαχρονικό και κλασσικό.Ακρως αποκαλυπτικό και διαφωτιστικό,(από κάθε άποψη) για την μελέτη της Οικονομικής και Κοινωνικής κατάστασης της Ελλάδας.
Για τον Νίκο Μπελογιάννη δεν χρειάζονται συστάσεις.Είναι σε όλους γνωστός.Οταν ο Πάμπλο Πικάσο έφτιαχνε το γνωστό σκίτσο «ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο», όλη η Ευρώπη και τότε, έδινε μία μεγάλη μάχη κατά των Ολοκληρωτικών Συστημάτων και του Φασισμού.Δεξιού και Αριστερού.
Οι άνθρωποι πάλευαν και τότε, όπως και σήμερα, για την Δημοκρατία…
Ουμανισμός,Αλληλεγγύη,Πολιτισμός,…άλλη Ευρώπη,άλλα χρόνια.
Πολλοί βέβαια, δεν γνωρίζουν, ότι ο Ν.Μπελογιάννης άφησε μία σπουδαία παρακαταθήκη στην Ελλάδα.Ενα βιβλίο.Μία Οικονομική Ιστορία της Ελλάδας.
Ο τίτλος του, «Το ξένο Κεφάλαιο στην Ελλάδα».
Αρχίζει από τα Δάνεια της Ελλάδας το 1824 και καταλήγει γύρω στο 1940-45.
Το βιβλίο είναι ένας κόλαφος για όλες τις Ελληνικές κυβερνήσεις και τα κόμματα εξουσίας.Περιγράφει με ένα μοναδικό τρόπο πως οι Ξένοι και οι Ελληνες συνέταιροί τους, ξεκοκάλιζαν τοκογλυφικώς,τον Πλούτο και τον μόχθο του Ελληνικού Λαού, για Χρέη και για Δάνεια που (πολλές φορές) δεν είχαν πάρει ποτέ…!
Ενα βιβλίο ανεκτίμητης Ιστορικής Αξίας.
Αυτά που έγραψα για αυτούς τους τέσσερεις σημαντικούς ανθρώπους για την Νεότερη Ελληνική Ιστορία, είναι τα απολύτως βασικά.
Μπορείτε βεβαίως, και πρέπει,να ψάξετε και να μελετήσετε τα Ιστορικά Εγγραφα που άφησαν πίσω τους,τα βιβλία τους,τη ζωή τους,για να δείτε και να αποκαλυφτεί στα μάτια σας, μία άλλη Ελλάδα, που φαίνεται να έχει μείνει σχεδόν ΑΚΙΝΗΤΗ στον Ιστορικό Χρόνο.Σαν να μην «πέρασε μία μέρα», αφού αλλάξανε μόνο τα πρόσωπα και οι ημερομηνίες αλλά,δυστυχώς,όχι οι συνθήκες.
Ας αρχίσουμε λοιπόν το τέννις…
Ακολουθούν επιλεκτικά αποσπάσματα του P.Porter, κατά σειρά, όπως περιγράφονται στην περίληψη της έκθεσής του.Είπαμε,Αθήνα του 1947.
Τίτλος: Ζητείται ένα θαύμα για την Ελλάδα.
«Σήμερα μία σχεδόν ξεχασμένη Αμερικανική Αποστολή οφείλει να πετύχει ένα θαύμα-ή να αποτύχει στο έργο της.Το θαύμα είναι να σώσει την Ελλάδα από την οικονομική αποσύνθεση και τη διείσδυση του κομμουνισμού»
«Η απελπισία που παρατηρείται στην Ελλάδα σήμερα,είναι κρίσιμο ζήτημα διότι το όλο πρόγραμμά μας για παροχή βοήθειας βασίζεται στην υπόθεση ότι ο λαός θα είναι σε θέση να συνέλθει από την απραξία που επικρατεί. Δεν αυξάνουμε το ποσό της εξωτερικής βοήθειας σε τέτοιο σημείο που το μέλλον να είναι σημαντικό διαφορετικό από το παρελθόν»
«Και αυτό με τη σειρά του θέτει το ζήτημα της ελληνικής κυβέρνησης.Το παρόν καθεστώς πρέπει προφανώς να αποτελέσει το βασικό εργαλείο με το οποίο θα πορευτούμε.Δεν μπορούμε να ξεκινήσουμε διορίζοντας μία νέα κυβερνητική ομάδα.Τυχόν υιοθέτηση τέτοιων μεθόδων θα αναιρoύσε τους τελικούς στόχους που επιθυμούμε να επιτύχουμε στην Ελλάδα και αλλού.Επιπλέον τέτοιου είδους κραυγαλέα παρέμβαση στα εσωτερικά της χώρας θα παρείχε στη σοβιετική προπαγάνδα πανίσχυρα πυρομαχικά περί αμερικανικού ιμπεριαλισμού.Μπορούμε όμως και πρέπει,να ακονίσουμε αυτό το εργαλείο.Το σημαντικότερο εργαλείο μας είναι η ελληνική δημόσια διοίκηση.Ο εκλιπών βασιλέας της Ελλάδας Γεώργιος,στην πρώτη μας συνομιλία είχε χαρακτηρίσει πολλούς κυβερνητικούς υπαλλήλους ως κομματόσκυλα και πολιτικούς καφενείου και είχε περιγράψει το σύνολο της δημόσιας διοίκησης ως κάποιο είδος συνταξιοδοτικό σύστημα για πολιτικούς εγκάθετους, βαριές κουβέντες αλλά όχι αδικαιολόγητες.Η δημόσια διοίκηση είναι υπερβολικά εκτεταμένη, κακοπληρωμένη,και αποθαρρυμένη.Οι χαμηλοί μισθοί προσαυξάνονται βάσει ένός εντελώς συγκεχυμένου συστήματος επιδομάτων,χαρη στα οποία μερικοί δημόσιοι υπάλληλοι κερδίζουν μέχρι και τέσσερεις φορές περισότερα από το βασικό τους μισθό»
«Οσο μπορούσα να διακρίνω,η ελληνική κυβέρνηση δεν είχε κατ’ ουσίαν άλλη πολιτική εκτός από το να εκλιπαρεί για ξένη βοήθεια,ώστε να διατηρήσει την εξουσία,απαριθμώντας θορυβωδώς τις θυσίες της Ελλάδας κατά τον πόλεμο και επικαλούμενη τον ίδιο της,τον τεραστίων διαστάσεων αντικομουνισμό ως επιχειρήματα για την παροχή ξένης βοήθειας σε απεριόριστες ποσότητες. Στόχος της κατά την προσωπική μου κρίση, είναι να χρησιμοποιήσει την ξένη βοήθεια ως μέσο για τη διαιώνιση των προνομίων μίας μικρής κλίκας από τραπεζίτες και εμπόρους που αποτελούν την αόρατη εξουσία στην Ελλάδα»
«Επίσης πίσω από την κυβέρνηση υπάρχει μία μικρή εμπορική και τραπεζική κλίκα της οποίας ηγείται ο Πεσμαζόγλου διοικητής της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος που είναι πανούργος και αποτελεσματικός παίκτης. Αυτή η κλίκα είναι αποφασισμένη πάνω από όλα να προστατεύσει τα οικονομικά της προνόμια,όποιο κι αν είναι το κόστος σε ότι αφορά την οικονομική υγεία της χώρας.Τα μέλη της θέλουν να διατηρηθεί ένα φορολογικό σύστημα που είναι κομμένο και ραμένο στα μέτρα τους. Αντιτίθενται στους συναλλαγματικούς ελέγχους διότι αυτοί ενδέχεται να τους εμποδίσουν να μεταφέρουν τα κέρδη τους σε τράπεζες στο Κάϊρο ή στην Αργεντινή. Δεν διανοούνται καν να επενδύσουν αυτά τα κέρδη με στόχο την ανάκαμψη της χώρας τους.»
Ξαναδιαβάστε τα για να τα εμπεδώσετε και κλείστε το ανοιχτό στόμα σας…
Το τονίζω, ήταν μόνο λίγα αποσπάσματα από την περίληψη της έκθεσης.
Το ημερολόγιο του Αμερικανού !!! Porter και η έκθεση του, είναι άκρως αποκαλυπτικά και αποκαρδιωτικά…
Γροθιά στο στομάχι και στα μούτρα του κατεστημένου.
Η Ελλάδα Προδίδεται από μία Αστική Τάξη που σαν Γύπες πέφτουν πάνω στον Ελληνικό Λαό και στη Χώρα ξεσκίζοντας τις σάρκες του…
Πρόσχημα,ο αντικομμουνισμός.
Αληθινή αιτία, η Απληστία τους,που μπαίνει πάνω από όλα και πάνω από την Πατρίδα.
Και έρχομαι στον άλλο συμπαίκτη της φανταστικής μου παρτίδας τέννις…
(διπλό ανδρών, Βαρβαρέσος,Porter vs Μπελογιάννης,Μπάτσης).
Κυριάκος Βαρβαρέσος.
Εκθεση στην κυβέρνηση Νικολάου Πλαστήρα,5 Ιανουαρίου 1952.
Αναφέρει,αποσπασματικά…
«Το τρωτόν της ελληνικής φορολογίας δεν είναι το υπερβολικόν της βάρος αλλά η άνισος κατανομή της. Οι έμμεσοι φόροι οι οποίοι βαρύνουν την ευρείαν κατανάλωσιν και επομένως πλήττουν δυσαναλόγως τα μικρά εισοδήματα, αντιπροσωπεύουν τα 80% σχεδόν των συνολικών εσόδων του κράτους. Τούτο υπήρξεν ανέκαθεν χαρακτηριστικόν του ελληνικού φορολογικού συστήματος και εν εκ των κυριωτέρων αιτίων της κοινωνικής ανισότητος και των κοινωνικών αντιθέσεων στη χώρα».
«Όπως εμφανίζεται σήμερα η κατάστασις φαίνεται ότι το συνολικόν εισόδημα το οποίον πραγματοποιούν αι ανωτέρω τάξεις (βιομήχανοι, έμποροι, ελεύθεροι επαγγελματίες) ανέρχεται εις 3,5 τρισ. δραχμές. Επειδή το καθαρόν εισόδημα ανέρχεται εις 25,5 τρισ. έπεται ότι τα απομένοντα 22 πραγματοποιούνται παρά των αγροτών, των εργατών, των δημοσίων υπαλλήλων . Δεν νομίζω ότι θα ευρεθή κανείς τόσον εύπιστος, ώστε να παραδεχθή ότι το καθαρόν εθνικόν εισόδημα κατανέμεται κατά τον παράδοξον αυτόν τρόπον.
«Οσάκις υποκύπτομεν εις τας πιέσεις των διαφόρων συμφερόντων προσπαθούμεν να δικαιολογήσωμεν την συνθηκολόγησιν ταύτην (φοροαπαλλαγή, φοροδιαφυγή κττ) λέγοντες ότι δεν κάμνομεν φορολογικήν πολιτικήν, αλλά πολιτικήν ναυτιλιακήν, βιομηχανικήν, τραπεζικήν, εμπορικήν… Το αποτέλεσμα μοιραίως είναι η επιβολή ολοκλήρου του φορολογικού βάρους επί των οικονομικά ασθενέστερων».
Η Εκθεση περιελάμβανε και ένα άκρως εμπιστευτικό τμήμα, θέμα του οποίου ήταν «Η αναπροσαρμογή της δραχμής», το οποίο δημοσιοποιήθηκε μετά την υποτίμηση της δραχμής το 1953.
Τον Μάϊο του 1953 λοιπόν, ο καθηγητής Βαρβαρέσος στο εμπιστευτικό του κείμενο, 32 σελίδων, με τίτλο «Η Αναπροσαρμογή της Δραχμής» γράφει και εξηγεί…
«Εκ τούτων μόνο εν συμπέρασμα είναι δυνατόν.ότι έχει επέλθει σημαντική κατανομή του εθνικού εισοδήματος προς όφελος της τάξης των επιχειρηματιών και των οπωσδήποτε εξαρτωμένων εκ της τάξεως ταύτης προσώπων Είναι συνεπώς φανερόν ότι εάν θέλωμεν να βελτιώσωμεν την θέσην των λοιπων τάξεων δυνάμεθα να το πράξωμεν μόνο δια της μειώσεως των κερδών.Αν αφ ετέρου τα κέρδη δεν είναι τόσο μεγάλα ώστε να δύνανται να φερόυν το βάρος μιάς τοιάυτης μειώσεως τούτο κατ ανάγκην σημαίνει ότι υπερβάλλομεν ην ανεπάρκειαν των εισοδημάτων των λοιπών τάξεων»
«Προσωπικώς δεν έχω καμμίαν αμφιβολίαν ότι τα μεγάλα εισοδήματα δύνανται να φέρουν τα βάρη τα οποία είναι αναγκαία δια την σταθεροποίησιν της οικονομίας εις επίπεδον επιτρέπον την βελτίωσιν της θέσεως των λαϊκών τάξεων»
«Το πρόβλημα όμως δεν είναι μόνον δικαιοτέρας κατανομής των εισοδημάτων είναι και πρόβλημα εξυγιάσεως.Εφ όσον πραγματοποιούνται τόσον μεγάλα εισοδήματα παρά μίας τάξεως είναι αναπόφευκτος η πίεσις των λοιπών τάξεων να βελτιώσουν και αυταί την θέσιν των και η συνέπεια της πιέσεως ταύτης προκαλουμένη νομισματική αστάθεια…»
«Επί μία πενταετίαν οι κυβερνώντες δεν είχον ούτε την δύναμιν ούτε την θέλησιν να επιβληθούν επί των οικονομικώς ισχυρών τούτο δε αποτελεί τον κύριον λόγον της δυσφορίας της μεγάλης μάζης του λαού»
«Νομίζω όμως ότι και η τάξις των επιχειρηματιών θα ώφειλε να επανεξετάση την θέσιν της εις την ελληνικήν οικονομίαν και κοινωνίαν και να ερωτήση εαυτήν αν δεν θα ήτο προτιμότερον προς το ίδιο προς αυτής συμφέρον να μεταβάλη στάσιν εις το ζήτημα των κερδών.Αν αναλογισθούν οι απαρτίζοντες την τάξιν ταύτην ότι ανήκουν εις χώραν πτωχήν της οποίας η πλειονότης του πληθυσμού αγωνιά για να εξασφαλίσει τ α στοιχειώδη προς το ζήν και ότι εν τούτοις η χώρα αύτη εξασφαλίζει εις αυτούς τη δυνατότητα να ζουν βίον άνετον ή και πολυτελή να σχηματίζουν περιουσίας και να είναι ρυθμισταί της οικονομικής και κοινωνικής της ζωής,θα έπρεπε να καταλήξουν εις το συμπέρασμα ότι η ευνοϊκή αύτη μεταχείρισης της οποίας τυγχάνουν δημιουργεί δια αυτούς ωρισμένας υποχρεώσεις έναντι του συνόλου και ιδίως την υποχρέωσιν να μην παρακωλύουν την αποκατάστασιην οικονομικής ομαλότητας εν τη χώρα.»
«Αν αναλογισθούν ότι επί μίαν ολόκληρον δεκαετίαν πραγματοποίησαν μεγάλα κέρδη και περιουσίας καθ ην στιγμήν ο λοιπός πληθυσμός υφίστατο πρωτοφανείς στερήσεις και κακουχίας και ότι και σήμερον ακόμη εννοούν να εκμεταλλευθούν υπέρ εαυτών και ολόκληρον την βελτίωσιν η οποία επήλθε εις στην χώρα θα αντιληφθούν διατί ο λοιπός πληθυσμός δυσφορεί τόσο ενανίων των και θεωτεί αυτούς ως την κύριαν αιτίαν της κακοδαιμονίας του. Καταβάλοντας τους φόρους που οφείλουν εις το κράτος αρκούμενοι εις μικρότερα κέρδη κατευθύνοντας την παραγωγήν εις την ικανοποίησην των λαϊκών αναγκών και βοηθούντες εις την αποκατάστασιν του εθνικού νομίσματος δύνανται να συμβάλουν αποφασιστικώς εις την οικονομικήν εξυγίασης της χώρας να μεταβληθούν εις σύγχρονισμένοςυ οικονομικούς ηγέτας και να επανακτήσυν ούτω τον σεβασμόν και την εμπιστοσύνη του κοινού. Νομίζω τέλος,ότι αν σκεφθούν ωριμώτερον,θα ίδουν ότι υπάρχουν και άλλαι αξίαι πλήν των υλικών και ότι η εκτίμησις και αναγνώρισης της κοινωνίας είανι πολλάκις μεγαλυτέρα πηγή ψυχικής και ηθικής ικανοποιήσεως από την συσσώρευσινμεγάλων κερδών.»
Αν ο Porter ήταν μία φορά αιχμηρός για την Ελληνική αστική τάξη και το σύστημα εξουσίας, διεθνές και εγχώριο, ο Βαρβαρέσος ήταν σίγουρα ο «Τζακ ο αντεροβγάλτης»… Το μαχαίρι του πόνεσε πολύ.
Ο Δημήτρης Μπάτσης το 1945, στο πρώτο άρθρο του, στον Ανταίο, αναφέρει προφητικά…
«Σήμερα, λοιπόν, προϋπόθεση για να τεθούν τα θεμέλια της ανοικοδόμησης στο απώτερο μέλλον σε πλατιές και κοινωνικές βάσεις είναι να ελευθερωθεί ο λαός και η οικονομία του, από κάθε αντιπαραγωγικό, αντιοικονομικό και εκμεταλλευτικό εμπόδιο που έστηνε στην πρόοδο της χώρας μια μονοπωλιακή κερδοσκοπική ολιγαρχία… Ο λαός κάνει το καθήκον του με στερήσεις και εξαντλητική εργασία. Ποιος όμως δεν κάνει το καθήκον του απέναντι στη χώρα και το λαό ? Να, το βασικό πρόβλημα της ανοικοδόμησης. Πρέπει να εξεταστεί κατά κλάδους και τομείς της οικονομίας ποια ενδογενής αιτία εμποδίζει την ανασυγκρότηση και πως μπορεί να εξουδετερωθεί …».
Ουδέν σχόλιον.
Ο Νίκος Μπελογιάννης, με μεγάλη σοφία,καταλήγει, στον επίλογοτου βιβλίου του, «Το Ξένο Κεφάλαιο στην Ελλάδα», πάνω-κάτω τον ίδιο καιρό με τον Μπάτση…
«Οι Ελληνες υπουργοί και πρωθυπουργοί της εποχής είναι απλοί καραγκιόζηδες που τους κινούν οι ξένοι κατά τη θέλησή τους και κάνουν ακόμα και τούμπες.Οσο μεγαλύτερη είναιη ηθική και πολιτική κρίση του φαυλοκρατικού κόσμου τόσο μεγαλύτερες είναι οι τούμπες που κάνουν»
«Αυτοί που μας έδιναν τα δάνεια ποτέ δεν επεθύμησαν μίαν Ελλάδα ενωμένη δυνατή και πλούσια γιατί τότε θα έπαυε η εξάρτησή μας,οικονομική και πολιτική.Με κάθε τρόπο μας διαιρούσαν και διέφθειραν τις συνειδήσεις αυτών που κυβερνούν τη χώρα-πρόθυμοι άλλωστε να πουληθούν και να πουλήσουν και την Ελλάδα»
«Γενικά η πολιτική ζωή της χώρας μας μέσα στα 120 χρόνια της ελεύθερης ύπαρξής της επηρεάστηκε σημαντικά από τις θελήσεις και τα συμφέροντα των ξένων κεφαλαιούχων και των χωρών τους. Και τα συμφέροντα αυτά ήταν πάντοτε αντίθετα με τα συμφέροντα της Ελλάδας και του λαού της. Παρόλα αυτά όμως οι ελληνικές κυβερνητικές κλίκες, όταν έφταναν στο σταυροδρόμι που οδηγούσε στην υπεράσπιση της ανεξαρτησίας της πατρίδας τους ή στην υποταγή στις επιθυμίες και τους εκβιασμούς των ξένων προτίμησαν πάντοτε,σχεδόν χωρίς εξαίρεση το δευτερο δρόμο»
Και εδώ,ουδέν σχόλιον.
Δεν ήθελα να αναφέρω περισσότερα αποσπάσματα από τα βιβλία και τις σκέψεις του Μπάτση και του Μπελογιάννη αφού κάποιος «καλοπροαίρετος» θα μπορούσε να πεί ότι έγραφαν από εμπάθεια και αντιπαλότητα με το ισχύον σύστημα…
Ηθελα να αναδείξω περισσότερο κάποια συμπεράσματα από σαφέστατα «φίλους» του συστήματος όπως ο Αμερικάνος Porter και ο Ελληνας Βαρβαρέσος. Ο Porter όπως και ο Βαρβαρέσος, πέθαναν φυσιολογικώς, στην ίδια πόλη.Στην Ουάσιγκτον.Το 1975 και το 1957 αντίστοιχα.Τα συμπεράσματα τους ήταν κόλαφος.Οι προτάσεις τους δεν βόλευαν κάποιους κι έτσι ποτέ δεν εισακούστηκαν…
Δεν είχαν όμως επιπτώσεις, αυτές οι Εκθέσεις τους,στην φυσιολογική εξέλιξη της ζωής τους…έτσι αποδείχτηκε.
Αντιθέτως, αν και οι αλήθειες που έγραψαν ο Μπελογιάννης και ο Μπάτσης, ήταν και αυτές ατράνταχτες, και πολλές φορές ταυτόσημες με αυτές των Porter και Βαρβαρέσου εκτελέστηκαν ως γνωστόν, μαζί,στην Αθήνα του 1952.
Και αυτοί βεβαίως, δεν βόλευαν το σύστημα…
«κατάσκοποι,προδότες και κομμουνιστές» ήταν η κατηγορία τους στο δικαστήριο και τιμωρήθηκαν με την ζωή τους από την κυβέρνηση Πλαστήρα.
Οποιος διαβάσει κάποτε τα βιβλία τους (και των τεσσάρων) θα καταλάβει πολλά περισσότερα, που δεν ήταν δυνατό να αναδείξω, στο ήδη μεγάλο άρθρο μου.
Και δυστυχώς όπως θα καταλάβατε, δεν έπαιξαν ποτέ μία παρτίδα τέννις μεταξύ τους…άλλωστε δεν ξέρω αν γνώριζαν να παίζουν.
Αν μπορούσαν, η παρτίδα σίγουρα θα είχε ενδιαφέρον…όπως πολύ ενδιαφέρουσα θα ήταν και η μεταξύ τους συζήτηση που θα ακολουθούσε στο αναψυκτήριο που θα χαλάρωναν, μετά από το παιχνίδι τους…
Και είναι βέβαιο, ότι θα κατέληγαν σε κοινά συμπεράσματα για την Ελλάδα όταν θα ανέλυαν τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα που ταλάνιζαν τη χώρα μας…
Ασχέτως αν οι απόψεις τους, ήταν εκ διαμέτρου αντίθετες στο Ιδεολογικό επίπεδο.Είμαι σίγουρος για αυτό…πλέον.
Κάθε ομοιότητα της Ελληνικής περιόδου του 1952, με την σημερινή Ελλάδα του 2012,της Τρόϊκας,της Γερμανίας,της Ε.Ε.,των Τραπεζιτών,του ΣΕΒ,των Ελλήνων Πολιτικών, της δημόσιας διοίκησης,των Δανείων,των τάξεων που ακόμα «ρουφάνε αίμα»,των ολοκληρωτικών συστημάτων, ξένου και εγχώριου,κτλ…είναι εντελώς συμπτωματική…!!! Ετσι δεν είναι ? ή δεν είναι ? Εσείς ξέρετε…
Πάντως ότι και να λέτε εσείς και εγώ,το τέννις εξακολουθεί να είναι πολύ ωραίο σπορ, και το εξασκούν πολλοί άνθρωποι και τότε και σήμερα.
Και σήμερα το εξασκούν και οι «λαϊκές τάξεις»…
Τι λέτε κ.Παπακωνσταντίνου ? κ.Λοβέρδο ? εσείς κ.Σαμαρά ? κ.Παπανδρέου ? κ.Καρατζαφέρη ? αντιπρόεδρε Βενιζέλο ? πρωθυπουργέ Παπαδήμο ? κα Μπακογιάννη ?
Εσείς, οι Ελληνες πολιτικοί, δεν είστε, που φτιάχνετε Μνημόνια στα γραφεία σας με τους ξένους, τα ψηφίζετε μετά με τις κλίκες σας στην Βουλή και παίζετε ύστερα για χαλάρωμα και τέννις μεταξύ σας στα κλαμπς της Εκάλης?
Και Εκβιάζετε και από πάνω τον Ελληνικό Λαό…
Να το προσέξετε λοιπόν πολύ το άθλημα…
Οχι μόνο γιατί μπορεί να στραμπουλήξετε κανά πόδι, όπως ο αρτσούμπαλος, πρώην «τσάρος» της Ελληνικής οικονομίας και να σας στερήσει τη χαρά, από το να εκτελείτε τα καθήκοντά σας για την σωτηρία της Ελλάδας…
Οχι, όχι, όχι…
Το πρόβλημα θα είναι στα μπαλάκια…
Έγραψε ο Αμετανόητος…
ΥΣ. Το άρθρο αυτό,αφιερώνεται στον φίλο μου Swans, που με έκανε (χωρίς να το ξέρει) να ερευνήσω περισσότερο για τον P.Porter. Ταπεινά τον ευχαριστώ.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Ελλάδα διανύει τις μαύρες ημέρες της Ρωσίας του Γιέλτσιν. Σε όλα τα επίπεδα με ταυτόσημα, γεωμετρικώς αυξανόμενα συμπτώματα. Πολλοί εδώ στο “Ολυμπία” έχουν μιλήσει για Αργεντινοποίηση της Ελλάδας. Αυτό ισχύει όσον αφορά την πολιτική συμπεριφορά στο εσωτερικό, τους μηχανισμούς προπαγάνδας και την δράση του παρακράτους.
Είναι φανερό ότι ο άνθρωπος δεν έχει συναίσθηση της ευθύνης και του εξευτελισμού που υποβάλλεται όπως ακριβώς και ο Γιέλτσιν. Όμως και οι δύο ηγέτες είχαν δίπλα τους δαιμόνιους ανθρώπους που στην ουσία κινούσαν τα νήματα προκαλώντας μήνι στην μειοψηφία των καλοπροαίρετων μελών των αντίστοιχων κυβερνήσεων.
της σήψης, περιδιάβαιναν τα κόμματα αφήνοντας το δηλητήριο τους που τελικά δολοφόνησε τη μεταπολίτευση. 
Myblog's Blog 
Είπαν οι επισκέπτες μας