Γελάει καλύτερα, όποιος γελάει τελευταίος..

20120223-230119.jpg

Συνταγή κοκτέιλ…

Μετά τους πρόσφατους “σεισμούς” στη Χώρα μας έχουν ισοπεδωθεί πολλές “κατασκευές”, συμπεριλαμβανομένων βέβαια και των πολυκατοικιών.
Οπωσδήποτε μπορούμε ακόμη να ξεχωρίζουμε τις γκρεμισμένες πολυκατοικίες από τις γκρεμισμένες μονοκατοικίες διότι, είναι πολύ περισσότεροι οι περιφερόμενοι “σεισμόπληκτοι” καθώς και τα ατάκτως ειρημένα χαλάσματα.
Η εποχή των απλών ρηγμάτων πέρασε ανεπιστρεπτί για όλα τα κόμματα του κατεστημένου πολιτικού συστήματος.
Οι “σεισμοί” είναι δυνατοί, δεν αφήνουν τίποτε όρθιο.
Πρέπει να αποφασίσω που θα βγάλω την παγωμένη νύχτα.
Κάποιοι στήνουν αντίσκηνα και με καλούν για camping. Με κοροιδεύουν……
Κάποιοι επιδιορθώνουν στα γρήγορα και με καλούν ….στο (ο Θεός να φυλάξει) νεοκλασσικό
τους . Με κοροιδεύουν……
Κάποιοι κλαίνε κι οδύρονται συνεχίζοντας

Ανάγνωση του υπολοίπου άρθρου

Γελάει καλύτερα, όποιος γελάει τελευταίος..

20120223-230119.jpg

Συνταγή κοκτέιλ…

Μετά τους πρόσφατους “σεισμούς” στη Χώρα μας έχουν ισοπεδωθεί πολλές “κατασκευές”, συμπεριλαμβανομένων βέβαια και των πολυκατοικιών.
Οπωσδήποτε μπορούμε ακόμη να ξεχωρίζουμε τις γκρεμισμένες πολυκατοικίες από τις γκρεμισμένες μονοκατοικίες διότι, είναι πολύ περισσότεροι οι περιφερόμενοι “σεισμόπληκτοι” καθώς και τα ατάκτως ειρημένα χαλάσματα.
Η εποχή των απλών ρηγμάτων πέρασε ανεπιστρεπτί για όλα τα κόμματα του κατεστημένου πολιτικού συστήματος.
Οι “σεισμοί” είναι δυνατοί, δεν αφήνουν τίποτε όρθιο.
Πρέπει να αποφασίσω που θα βγάλω την παγωμένη νύχτα.
Κάποιοι στήνουν αντίσκηνα και με καλούν για camping. Με κοροιδεύουν……
Κάποιοι επιδιορθώνουν στα γρήγορα και με καλούν ….στο (ο Θεός να φυλάξει) νεοκλασσικό
τους . Με κοροιδεύουν……
Κάποιοι κλαίνε κι οδύρονται συνεχίζοντας σαστισμένοι να ζουν μέσα στα χαλάσματα της σαθρής οικοδομής τους. Κι αυτοί με καλούν αλλά, κανείς δεν τους εμπιστεύεται πια…….κανείς δεν θα τους βοηθήσει ούτε να χτίσουν , ούτε να επιδιορθώσουν.
Κι οι σεισμοί συνεχίζονται και γίνονται δυνατότεροι . Η μαύρη νύχτα πλησιάζει.
Ποιός επιτέλους θα θελήσει να κτίσει κάτι νέο, πραγματικά ισχυρό, ζεστό και προ παντός Αντισεισμικό.
Εκεί θα πάω να μείνω στα σίγουρα.
Για να το χτίσει όμως, θα χρειασθεί πολύ κόσμο μαζί του.
Αν είναι “αυτός που περιμένω”, εγώ θα πάω.

Εν τω μεταξύ τώρα λένε “ΝΑΙ σε όλα” και στη ΝΔ επειδή …… “άλλαξαν τα δεδομένα”…….
Θα πρέπει να άλλαξαν πολύ, ανάθεμά τα….διότι, δεν συγκρίνονται αυτά που έλεγαν 2 ολόκληρα χρόνια μ’ αυτά που λένε σήμερα.
Το “ΝΑΙ” της ΝΔ ήταν η μεγαλύτερη προσβολή που μου έλαχε ποτέ !

Αρκετοί βέβαια από τη ΝΔ είπαν “ΟΧΙ”. Σκέφτηκα ότι, κάτι καλό παίζεται εδώ. Δεν μπορεί είπα, κάτι ετοιμάζουν οι συναγωνιστές….
Αναθάρρησα, αλλά….. όταν είδα την επομένη κάποιους εκ των “ηρώων” βαθύτατα σκεπτικούς και μετανοημένους με ύφος παρόμοιο με αυτό του Αποστόλου Πέτρου στο 3ο λάλημα του πετεινού, άρχισα κι εγώ να κακαρίζω………………… όχι όπως ο αλέκτωρ αλλά, όπως ο Βασίλης στην ταινία “Ξύπνα Βασίλη”.
Άσπρα Κοράκια , Μαύρα κοράκια……Πράσινα κοράκια , Μπλέ κοράκια………

Επιτέλους, είπαν το αποφασιστικό “ΌΧΙ” και κάποιοι ήρωες του ΠΑΣΟΚ.
Αφού μου έσπασαν το κεφάλι και το στομάχι , αφού μου έκοψαν τα πόδια, αφού μου πήραν τα ρούχα και τα εσώρουχα, είπαν “ΌΧΙ” !
Δηλαδή,μέχρι τώρα, έλεγαν όλοι “ΝΑΙ”, αφού ως φαίνεται τα επιβαλλόμενα μέτρα είχαν σχέση με την καταπολέμηση “παρανόμων και μαφιόζων”, ενώ από τώρα και στο εξής, κάποιοι θα λένε “ΌΧΙ” μιας και τα μέτρα αγγίζουν αθώους ανθρώπους…….
Ξέρετε κάτι ρε παιδιά στο ΠΑΣΟΚ ; Ήμουν κάποτε αθώος, με φάγατε εύκολα αλλά…… θα προσπαθήσω να ‘μαι δυσκολοχώνευτος……

Το ‘ΌΧΙ” πρέπει να είναι “ΌΧΙ” ρε.
Απ’ εκεί και πέρα βέβαια υπάρχει το “ποιός ξέρει ίσως”, το “τραβάτε με κι ας κλαίω”, το “θέλω και δεν θέλω”, το “έτσι και γιουβέτσι” και άλλα παρόμοια που τα ακούμε συνήθως από ηθοποιούς σε κωμικές θεατρικές παραστάσεις.
Μήπως σας ξεγέλασαν τα χειροκροτήματα ;
Όχι δεν είστε θίασος , ούτε μας κάνετε να γελάμε !

Καλύτερα όμως που ήρθαν έτσι τα πράγματα. Μα την αλήθεια , καλύτερα που αποκαλύφθηκαν πρόωρα κάποια πρόσωπα.
Καλύτερα για μας , καλύτερα και για σένα που περιμένω να έρθεις.
Αργείς όμως και μέχρι τότε :

Είπε η τρόικα και είπε η Μέρκελ και είπε ο Σόιμπλε και είπε ο Όλι Ρεν και είπαν οι Γερμανοί και είπε κι η μικρή Ολλανδέζα…..
(Δεν έβαλα τη Φιλανδή , γιατί αυτή θα τα λέει αλλού αυτές τις ημέρες…… Βοήθειά του…..)

Και ήρθε η Τρόικα , κι έφυγε η Τρόικα αλλά έστειλε email και…..ξανάρθε η τρόικα και ξανάφυγε αλλά ….θα ξανάρθει και πριν ξανάρθει μας έστειλε τελεσίγραφο, μας έστειλε σήματα καπνού, μας πήρε και τηλέφωνο ……… μας πήρε και στο πλυσταριό και ήταν όλα υπέροχα !
Ανάσαναν……
Σήμερα, λίγες ώρες μετά το “πλυσταριό” γελάνε κάποιοι ευτυχισμένοι……
Ανάσαναν.
Έφυγε ένα βάρος από πάνω μας …. 110 δις Ευρώ !!
Ανασαίνω κι εγώ , ξανανασαίνω και ξανανασαίνω μήπως και μυρίσω λίγα ευρώ από τα πολλά που ανάσαναν , αλλά τίποτε.
Αέρας κοπανιστός , αέρας βρωμερός , ψεύτικα χρέη απεχθή σαν τα ψεύτικα διλήμματα.
Γελάνε ακόμη….. Μεγάλη επιτυχία…..
Γελάει όμως καλύτερα, όποιος γελάει τελευταίος.
Μάκης Π.

>Είστε λοιπόν τόσο ανόητοι, άφρονες και ανιστόρητοι;

>

Γράφει ο Δευκαλίων

Όταν στις 23 Απριλίου 2010 ο Γιώργος Παπανδρέου ανακοίνωνε στην εμβρόντητη κοινή γνώμη ότι αποφάσισε να εντάξει την χώρα υπό τον οικονομικό έλεγχο της Ε.Ε. του ΔΝΤ και της ΕΚΤ, ελάχιστοι ήταν αυτοί που πρόβλεψαν το μέλλον.

Οι περισσότεροι φοβισμένοι από το ενδεχόμενο μίας οικονομικής καταστροφής αποδέχθηκαν την φαλκίδευση της εθνικής ανεξαρτησίας της χώρας για να μην χαθούν «μισθοί, συντάξεις και καταθέσεις». Στους λίγους που είπαν εκείνη την εποχή ΟΧΙ άνηκαν ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Αντώνης Σαμαράς και η Γενική Γραμματέας του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα.

Όπως προείπαμε, πέρασε ήδη ένας χρόνος. Σε αυτό το χρονικό διάστημα αποδείχτηκε και για τους πλέον δύσπιστους ότι:

· Η ένταξη της χώρας σε καθεστώς οικονομικού ελέγχου δεν ήταν μονόδρομος για να αντιμετωπισθούν οι πιεστικές οικονομικές συνθήκες. Παρόμοιες συνθήκες αντιμετώπισε η χώρα και στο παρελθόν αλλά με άξιες ηγεσίες απέφυγε τον εξευτελισμό του οικονομικού ελέγχου.

· Η ένταξη της χώρας σε καθεστώς οικονομικού ελέγχου δεν ήταν απαραίτητη για να αντιμετωπισθούν οι δανειακές ανάγκες. Η Ελλάδα χρωστάει συνολικά (δημόσιο και ιδιωτικό χρέος) πολύ λιγότερα από αυτά που χρωστάνε οι περισσότεροι δανειστές της.

· Η ένταξη της χώρας στο καθεστώς οικονομικού ελέγχου δεν ήταν απλώς αποτέλεσμα της οικονομικής συγκυρίας αλλά προϊόν κρυφού και υπόγειου σχεδιασμού που έγινε ερήμην και πίσω από τις πλάτες του Ελληνικού Λαού.

· Η ένταξη της χώρας στο καθεστώς οικονομικού ελέγχου καθώς και τα μετέπειτα γεγονότα που διαμόρφωναν πτωτικά τις τιμές ελληνικών ομολόγων και μετοχών προσέφεραν τεράστια κέρδη σε όσους έπαιξαν μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου 2009 την αγορά «κάτω» δηλαδή τους περιβόητους «σορτάκηδες». …

· Η ένταξη της χώρας στο καθεστώς οικονομικού ελέγχου θεωρήθηκε και δηλώθηκε δημοσίως από πολλά μέλη της εγχώριας πολιτικό-οικονομικής ελίτ και της ηγετικής κυβερνητικής ομάδας ότι είναι η πανάκεια και το θείο δώρο που θα εκσυγχρονίσει την Ελληνική Οικονομία.

· Η ένταξη της χώρας στο καθεστώς οικονομικού ελέγχου δεν βοήθησε καθόλου την δημοσιονομική εξυγίανση αλλά αντίθετα έριξε την οικονομία της πατρίδας μας στο περιβόητο σπιράλ του θανάτου. Δηλαδή σε ένα φαύλο κύκλο ύφεσης και ανεργίας ο οποίος καθημερινά γίνεται πιο μεγάλος και πιο βαθύς ενώ ταυτόχρονα απέτυχε να υλοποιήσει ούτε ένα από τους στόχους που η ίδια η κυβέρνηση έθεσε.

· Η ένταξη της χώρας στο καθεστώς οικονομικού ελέγχου έγινε το επικοινωνιακό-πολιτικό και δημοσιονομικό άλλοθι στα πλαίσια του νομισματικού πολέμου για την υποτίμηση του ευρώ και την συνεπακόλουθη αύξηση των παραγγελιών-πωλήσεων των Βιομηχανιών των Βορείων Ευρωπαϊκών Χωρών.

Αυτές τις ημέρες η αποτυχία και τα αδιέξοδα της κυβερνητικής οικονομικής πολιτικής και του περιβόητου μνημονίου, είναι πλέον φανερά και στους πλέον καλοπροαίρετους και αδαείς.

Ζητούν λοιπόν ανερυθρίαστα η περιβόητη τρόικα, ο Γιώργος Παπανδρέου και η ηγετική του ομάδα, νέους συνένοχους πέραν των γνωστών της φίλο-μνημονιακής συμμαχίας (Γιώργο Καρατζαφέρη-Ντόρα Μπακογιάννη-Φώτη Κουβέλη) για να συνεχίσουν την εγκληματική τους πολιτική.

Αλλά συνενόχους δεν πρόκειται να βρουν. Ο Λόγος εξαιρετικά απλός.

Πέρσι τέτοια εποχή είσαστε πανίσχυροι και σας απαντήσαμε ΟΧΙ.

Εφέτος που έχουμε δικαιωθεί και εσείς παραπαίετε και ηττάσθε σε όλα τα μέτωπα, πως είναι δυνατόν να σας απαντήσουμε ΝΑΙ;

Είστε λοιπόν τόσο ανόητοι, άφρονες και ανιστόρητοι;

==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

>Όταν ο καλλιτέχνης ζωγραφίζει* έτσι …

>

..τότε λέμε ότι πλησιάζει το Θείο : Ενας λάκκος από ματαιωμένους γερο-φάσιον βίκτιμ, από σκυλάδες με ασυντήρητα 4×4 και πολλά τσακισμένα ταλέντα.

Το μαλακό χέρι του Κώστα Σημίτη χάιδεψε τρυφερά τα πρώτα χαρτονομίσματα του ευρώ μπροστά από τις δύο κάμερες: της τηλεόρασης και του ΑΤΜ. Της όψης και της άποψης. «Νέα ακμή, καθεστώς ισοδυναμίας στην ευρωπαϊκή ενότητα των 12». Περίπου έτσι.

Η Ελλάδα έλυσε τους κάβους και απέπλευσε προς το δυτικό φαντασιακό. Ξεκόλλησε από τα βαλκανικά σύνορά της, από τις ανατολικές απειλές και άρχισε να επιπλέει προς τη Δύση, χωρίς τις ενοχλητικές ανασχέσεις της Αριστεράς, του παλιού «λαϊκιστικού» ΠΑΣΟΚ και των ευρωφοβικών.

Η πλεύση άφησε πίσω της μια αφρισμένη αντιιμπεριαλιστική κούραση και κατέληξε εκεί όπου καταλήγει πάντα το ψεύδος: στο βυθό. Τι μένει από την ιδεοληπτική περιπέτεια της ένωσης με το ευρώ; Πλήρως και εντέχνως κατεστραμμένη οικονομία, τετραπλασιασμός του κόστους ζωής, πλήρως κατεστραμμένη αγροτική παραγωγή, αλλά και πλήρως κατεστραμμένη πολιτική και πολιτιστική άποψη περί οικονομίας και αγροτικής παραγωγής.

Ενας λάκκος από ματαιωμένους γερο-φάσιον βίκτιμ, από σκυλάδες με ασυντήρητα 4×4 και πολλά τσακισμένα ταλέντα. Σκέφτομαι ότι η Ελλάδα δεν μπορούσε να ακολουθήσει άλλη οδό οικονομικής ανάπτυξης, αφού ήδη εδώ και δεκαετίες είχε προσχωρήσει στο πολιτιστικό υπόδειγμα της επίδειξης, του παροντισμού και της αδούλευτης και αντιπαραγωγικής φούσκας.

Το σύστημα και οι εμβριθείς «νεοορθόδοξοι», από τον Στ. Μάνο και τον Α. Παπαδόπουλο μέχρι τους «μεταμοντέρνους οικονομολόγους» σαν τον Πέτρο Κωστόπουλο και τον Βασίλειο Κωστέτσο, πρότειναν να δανείζεσαι για να ντυθείς και να γίνεις ένα εκθαμβωτικό τίποτα με πολλά κυβικά. Και το δέχτηκες.

Είναι αδύνατο να είσαι σοβαρός στους οικονομικούς και στρατηγικούς σχεδιασμούς σου, όταν επιλέγεις το λίφτινγκ έναντι του νοήματος του χρόνου. Οταν σκεπάζεις το πρόβλημα του σαπίσματος και της σαθρότητας, βάφοντας την επιφάνεια.

Οι μεγάλες επιδειξιομανείς και επιφανειακές επιλογές, αντί να «πλεύσουν» τον τόπο προς τη Δύση του Διαφωτισμού και της κριτικής νεοτερικότητας, τον οδήγησαν στη μοβ περούκα και τη μεταμφίεση: γριά που βάφεται, ντύνεται και βγαίνει στην ερωτική πιάτσα… Αυτός ο σκοτεινός ιδεοληπτικός απόπλους, από τη φτωχή πραγματικότητα στο φαντασιακό πουθενά, σήμερα είναι και η κυριότερη τεχνική «αντιμετώπισης» της κρίσης.

Η κρίση «επιλύει» την κρίση. Η κρίση εγκαθίσταται στην ίδια τη λύση. Ενας μεταλλακτικός Πρωτέας, μια θανάσιμη περιέλιξη στο πολιτικό άπαν, που συνενώνει τον Σημίτη, τον Καραμανλή και τον Παπανδρέου κι αυτούς, με τον Καραμανλή τον Μητσοτάκη και τον Παπανδρέου, σε ένα παχύρρευστο διαπολιτικό πήγμα.

Ενδεικτικό: Η ελληνική πολιτική ελίτ πρώτα θέλει να πουλήσει την Αγροτική Τράπεζα και μετά θα σκεφτεί πώς μπορεί να προχωρήσει η αγροτική αναδιάρθρωση προς πιο κερδοφόρες και οικολογικά προωθημένες κατευθύνσεις. Πρώτα σκέφτεται να εκποιήσει στον τοκογλύφο την κληρονομιά, την ανθηρή ΔΩΔΩΝΗ, τη ΔΕΗ, και μετά θα σκεφτεί την εργασία.

Ακριβώς εξαιτίας αυτής της παραφθοράς, η πολιτική ελίτ μιλά για «ενάρετη» ανάπτυξη, για τάξη στο Δημόσιο, για ηθική του κράτους και στερεώνει αυτή τη ρητορική στις «περαιώσεις», στις νομιμοποιήσεις των αυθαιρέτων, στις κόκκινες γραμμές με το άνομο (και εξαγοράσιμο) παρελθόν. Μια ρητορική του καλού πάνω στην πολιτική πράξη του δυσώδους. Μ’ αυτό το τρέκλισμα θέλει να ξωπετάξει από πάνω της την κρίση. Σαν σκόνη, σαν χνούδι που απλώς ξέφυγε από τον βορειοευρωπαϊκό φαιό χιτώνα…

dsevastakis@arch.ntua.gr

* Ζωγράφος, επ. καθηγητής ΕΜΠ

Από τον Δημήτρη Α. Σεβαστάκη

http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=272312

>H ΕΛΛΗΝΙΚΗ “ΔΙΝΗ ΘΑΝΑΤΟΥ” ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΜΙΑΣ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ

>

lustiges_bild_hypnose-bild Ακόμα ένα άρθρο-”ξυπνητήρι”

‘Εντεκα μήνες μετά το μνημόνιο: που πάει η Ελλάδα;

Πριν συμπληρωθεί χρόνος από την υπογραφή του Μνημονίου και της Δανειακής Σύμβασης, είναι σαφές, ακόμα και σε όσους την επέβαλαν, ότι οδηγεί σε ανήκεστο βλάβη, αν όχι καταστροφή της ελληνικής οικονομίας-κοινωνίας. Ο πραγματικός σκοπός τους δεν είναι η έξοδος μιας Ελλάδας στο επίπεδο περίπου που την ξέραμε στις αγορές, μετά από μια περίοδο θυσιών, αλλά η μετατροπή της σε χώρα του Τρίτου Κόσμου, υπό συγκαλυμμένο αποικιακό έλεγχο. Αν η ελληνική κοινωνία δεν βρει τρόπο αντίδρασης, θα καταστραφούν οι οικονομικές προϋποθέσεις ύπαρξης στοιχειωδώς κυρίαρχου, ανεξάρτητου, δημοκρατικού κράτους. Η ύπαρξη τέτοιου κράτους, στην ουσία, όχι μόνο στον τύπο, είναι προϋπόθεση για την προκοπή, αν όχι επιβίωση του ελληνικού λαού.

Tρεις από τους πέντε «σοφούς», για οικονομικά θέματα, που συμβουλεύουν τη Μέρκελ, διατύπωσαν δημοσίως την πεποίθηση ότι το μνημόνιο «δεν βγαίνει». Τα ίδια δηλώνει η Βάσω Παπανδρέου, ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ. Σε πρόσφατο «γκάλοπ» του BBC μεταξύ αναλυτών, η πλειοψηφία προέβλεψε ελληνική χρεωκοπία. ‘Οσοι λένε ακόμα ότι το μνημόνιο μπορεί να βγει, να αντιμετωπίσει το πρόβλημα χρέους και ελλειμμάτων, πρέπει να θεωρηθούν είτε ανόητοι, είτε, πιθανότερο, απατεώνες.

Ο ελληνικός λαός γνωρίζει την πραγματικότητα, ακόμα κι όταν την κρύβει από τον εαυτό του. Μαρτυρά την επίγνωση αυτή το «βλέμμα μελλοθανάτων» των επιβατών σε κάθε βαγόνι του μετρό, ο διπλασιασμός των αυτοκτονιών στη χώρα, το 80% των νέων που δηλώνει ότι θάθελε να φύγει από τη χώρα. ‘Oλοι ξέρουμε τι σημαίνουν τα ενεχυροδανειστήρια που ξεφυτρώνουν σε κάθε γειτονιά, οι διαφημίσεις των κορακιών που αγοράζουν χρυσαφικά κι ασημικά. Κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε, αλλά πίσω από κάθε «ενοικιάζεται» κλειστού μαγαζιού, κρύβονται ανθρώπινες και οικογενειακές τραγωδίες. Σύντομα, ορισμένοι ήδη από τώρα, εκατομμύρια συμπολίτες, βρίσκονται ή θα βρεθούν προ της “επιλογής” να πεθάνουν από ασιτία ή από έλλειψη φαρμάκων, που δεν μπορούν ή δεν θα μπορούν να αγοράσουν. Θα χρειαζόμαστε βιβλίο για να περιγράψουμε αναλυτικά την ταχύτατη, συστηματική κατεδάφιση της χώρας, στην οποία επιδίδονται, με τόση επιτυχία, τα ανθρωπάκια μιας υποτελούς κυβέρνησης, άψογης σε ρόλο “διαχειριστή πτωχευμένης επιχείρησης”, για λογαριασμό των δανειστών. Αφού γκρέμισαν, σε λιγότερο από χρόνο, το υποτυπώδες κοινωνικό κράτος που απέκτησαν οι ¨Ελληνες σε διάστημα ενός αιώνα, ετοιμάζονται τώρα να οργανώσουν την λεηλασία της χώρας με το πρόγραμμα των “50 δισεκατομμυρίων”.

Γράφω από παιδί, είναι η δουλειά μου. Αλλά τώρα δυσκολεύομαι κι εγώ, δεν ξέρω τι να γράψω. Διαλέγω την αλήθεια, τρέμοντας μήπως ενισχύσω άθελά μου τη μαζική κατάθλιψη, κατ’ εξοχήν όπλο των εχθρών μας, στοιχείο ενός ψυχολογικού πολέμου κατά του ελληνικού λαού που στηρίζεται στην καθολική ενοχοποίηση, στην ιδιοτελή αντιπαράθεση ενός στρώματος στο άλλο, στην καλλιέργεια φόβου και πανικού, για να παραλύσουν τους ¨Ελληνες, “σακατεύοντας” κάθε εθνική αυτοπεποίθηση (και καταστρέφοντας, en passant, τη διεθνή εικόνα της χώρας). Tο σχέδιο αυτού του πολέμου εκτελεί, υπό την καθοδήγηση μιας στρατιάς ξένων συμβούλων, η παρούσα “ελληνική κυβέρνηση”. Σχέδιο που εκπονήθηκε στα «στρατηγεία» μιας παγκόσμιας «Αυτοκρατορίας του Χρήματος», του τέρατος του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου που προέκυψε από τέσσερις δεκαετίες αποφορολόγησης του κεφαλαίου, διαρκών “απελευθερώσεων” και “απορρυθμίσεων” “αγορών”, ροών κεφαλαίων και εμπορευμάτων.

Απαλλαγμένες από το αντίπαλο σοβιετικό δέος, με υποταγμένους και εξαγορασμένους ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία και συνδικάτα, οι “αγορές” επιχειρούν να κατεδαφίσουν ότι απέμεινε από τον μεταπολεμικό ιστορικό συμβιβασμό Κεφαλαίου-Εργασίας, το κοινωνικό κράτος, τη Δημοκρατία, τον πολιτισμό της Ευρώπης. Επιχειρούν, με την καιροσκοπική συνδρομή της γερμανικής ηγεσίας, να ευθυγραμμίσουν ευρωπαϊκούς οικονομικοπολιτικούς θεσμούς με τον νέο συσχετισμό δυνάμεων, που προέκυψε από τη γιγάντωση του χρηματιστικού κεφαλαίου, τη σοβιετική κατάρρευση, την ευρωπαϊκή παρακμή.

Η Ιστορία, και οι επόμενες γενιές των Ελλήνων, θα καταγράψουν την κολοσσιαία ευθύνη της παρούσας ηγεσίας της ελληνικής κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο στην ελληνική καταστροφή, αλλά και γιατί επέτρεψε, από δω, να εκδηλωθεί ευκολότερα ο μεγάλος πόλεμος κατά της ευρωπαϊκής δημοκρατίας, που συνεχίζεται ήδη σε Ιρλανδία και Πορτογαλία, αύριο Ισπανία, μεθαύριο Ιταλία, κάποια στιγμή Γαλλία. Σύμμαχος σήμερα των “αγορών”, το Βερολίνο κινδυνεύει να συνειδητοποιήσει πολύ αργά, το φοβερό τίμημα του Φάουστ για τη συμμαχία του με τις “αγορές” και τις πρόσκαιρες επιτυχίες εις βάρος της ευρωπαϊκής περιφέρειας.

Αυτό το γενικό πλαίσιο “υπερκαθορίζει” την ελληνική κρίση. Χωρίς το πρώτο δεν μπορούμε να ερμηνεύσουμε τη δεύτερη. Αλλά δεν μπορούμε να την ερμηνεύσουμε κι αν αγνοήσουμε τρεις παράγοντες, χωρίς τους οποίους η Ελλάδα δεν θα ήταν πιθανώς η πρώτη που θα υφίστατο την επίθεση:

α) την κατάρρευση όχι μόνο της ελληνικής παραγωγικής-εξαγωγικής βάσης, αλλά και του συνόλου των ελληνικών δομών και συστημάτων συλλογικών αξιών, καθώς η χώρα ολοκλήρωνε τον μετασχηματισμό της σε απέραντο “λαμογιστάν, εργολαβιστάν, ρουσφετιστάν”. Αναγκαστική ή οικειοθελής, η προσχώρηση ευρύτατων κοινωνικών στρωμάτων στις πρακτικές και την ιδεολογία του “λαμογιστάν”, ο εξωφρενικός κυνισμός, η ιδιοτέλεια, ο ξετσίπωτος ατομικισμός, η κουλτούρα της απάτης που χαρακτηρίζουν σημαντικό τμήμα των μεσαίων και ανώτερων κοινωνικών στρωμάτων, σήμερα περισσότερο από χθες, όταν δεν θίγονται άμεσα τα ίδια, εμποδίζουν την ελληνική κοινωνία να αμυνθεί

β) τη γεωπολιτική θέση της χώρας, που αλληλεπιδρά πολύπλευρα με την οικονομική της θέση. Π.χ. η Ελλάδα υφίσταται μια γεωπολιτική πίεση που οδήγησε στην παροχέτευση τεράστιων πόρων στην άμυνα. ‘Εγινε η κύρια πύλη εισόδου μεταναστών από τις ζώνες των πολέμων και της εξαθλίωσης. Η επιλογή των ελληνικών κυβερνήσεων να στηρίξουν ενθουσιωδώς την αμερικανική πολιτική τουρκικής ένταξης στην ΕΕ, προσέθεσε και άλλα σοβαρά κίνητρα στη Μέρκελ να επιτεθεί στην Ελλάδα. Αν η Αθήνα έπαιζε το γεωπολιτικό “χαρτί” της έξυπνα, θα βελτίωνε ασφαλώς τη διαπραγματευτική της θέση. Θα την έπαιρναν στα σοβαρά και θα τη λογάριαζαν πολύ περισσότερο, αν αρνούνταν αίφνης τη χρήση του ελληνικού χώρου στον πόλεμο κατά της Λιβύης, σε συμμαχία με σημαντικές διεθνείς δυνάμεις που δεν θέλουν τον πόλεμο, παρά παίζοντας διαρκώς ρόλο δουλοπρεπούς “προθύμου”, χωρίς καν να διαπραγματεύεται αντάλλαγμα. Μια μικρή χώρα πρέπει να είναι απρόβλεπτη, είπε ο Ανδρέας σε μια ιστορική συνέντευξη στο Τάιμ, λίγο μετά την ανάληψη της εξουσίας, επί των ημερών όμως του Γιώργου η χώρα είναι απολύτως προβλέψιμη

γ) τα πνευματικά, ηθικά, ψυχολογικά χαρακτηριστικά της σημερινής ηγεσίας κυβέρνησης και ΠΑΣΟΚ, την καθιστούν ιδεώδη “φορέα αυτοκαταστροφής” του ελληνικού “συστήματος”, κατά το κλασικό πρότυπο Γκορμπατσώφ. Το ότι το κάνει αυτό χωρίς ενδεχομένως πλήρη συνείδηση των συνεπειών, την καθιστά περισσότερο, όχι λιγότερο επικίνδυνη, γιατί είναι πιο αποφασισμένη και γιατί μπορεί, με την επιμέρους ειλικρίνειά της, να εξαπατά αποτελεσματικότερα. Δεν υπάρχει μόνο το Μνημόνιο, υπάρχει και το “Μνημόνιο πίσω από το Μνημόνιο”, το πρόγραμμα διαχείρισης της ελληνικής κατάστασης και των αντιδράσεων του ελληνικού λαού και στην εκτέλεσή του η κυβέρνηση τα κατάφερε καλύτερα κι από ότι με το ίδιο το Μνημόνιο.

Για να εξηγήσουμε το τελευταίο σημείο, πολιτικοί όπως οι Γκορμπατσώφ ή Παπανδρέου οδηγούν σε αυτά τα αποτελέσματα γιατί μπερδεύουν τον εχθρό με τον φίλο. Πάρτε το παράδειγμα μιας επιχείρησης που έχει πρόβλημα με την τράπεζά της. Η επιχείρηση και η τράπεζα επιχειρούν να βρουν έναν συμβιβασμό, έχοντας συνείδηση ότι βασικά είναι αντίπαλοι, αφού ο ένας θέλει να αυξήσει το βάρος του άλλου στον διακανονισμό. Τι θα συνέβαινε όμως στην επιχείρηση αν ο ιδιοκτήτης της πίστευε ότι η τράπεζα είναι βασικά καλοί άνθρωποι που θέλουν να βοηθήσουν την επιχείρησή του, που είναι μόνη υπεύθυνη για το πρόβλημά της; Τι θα συνέβαινε στην επιχείρηση, αν ο ιδιοκτήτης της έβγαινε και έλεγε στον κόσμο ότι είναι υπερχρεωμένη, στην εντατική, Τιτανικός, διεφθαρμένη και κακοδιοίκητη; Το πιθανότερο είναι ότι μια τέτοια επιχείρηση θα έκλεινε σε σύντομο χρονικό διάστημα, ακόμα κι αν δεν αντιμετώπιζε πρόβλημα. Ασφαλώς τα προβλήματα της Ελλάδας είναι πολύ προγενέστερα της κυβέρνησης Παπανδρέου. Αλλά η κυβέρνηση αυτή έδρασε και δρα όπως ένας γιατρός που τον φωνάζουν για εγκεφαλική αιμορραγία και δίνει αντιπηκτικά στον ασθενή, οδηγώντας τον μια ώρα αρχύτερα στα θυμαράκια. Το πρώτο πράγμα που πρέπει κάποιος να κάνει σε έναν τέτοιο περιστατικό, είναι να διώξει τον γιατρό.

¨Όταν αντιμετωπίζουν κίνδυνο τα ζώα είτε φεύγουν, είτε παλεύουν. Το χειρότερο που μπορεί να τους συμβεί, και συμβαίνει τώρα στον ελληνικό λαό, είναι να παραλύσουν. Αλλά για να μπορέσει να αντιδράσει ο ελληνικός λαός και να είναι κάπως αποτελεσματική η αντίδρασή του, χρειάζεται, ούτε λίγο, ούτε πολύ, να βρει τη δύναμη, τη φαντασία, το κουράγιο, τις ιδέες να “επανιδρύσει” τη χώρα του, πρωταγωνιστώντας ταυτόχρονα στην ευρωπαϊκή επανίδρυση. Nα αποκαταστήσει συλλογικότητες, να ξαναβρεί την αλληλεγγύη, να αποκτήσει νέα πολιτικά υποκείμενα, που θα αποσπάσουν το ελληνικό κράτος και την κυβέρνηση από τον έλεγχο των ξένων δανειστών και δυνάμεων, ώστε να μπορέσει ο ελληνικός λαός να υπερασπισθεί τον εαυτό του διεθνώς. Θα χρειαστούν ίσως οι ¨Ελληνες τις ηρωϊκές παραδόσεις τους, για να στηρίξουν τον αγώνα τους, στις πολύ διαφορετικές σημερινές συνθήκες, θα χρειαστούν όμως να τον συνδέσουν με τον ευρύτερο αγώνα για μια ριζοσπαστική μεταρρύθμιση της Ευρώπης, μόνο πλαίσιο που, αν φαίνεται κάπως ουτοπικό σήμερα, μπορεί να αποβεί μακροπρόθεσμα νικηφόρο. Είμαστε ακόμα πολύ μακριά από αυτά. Ούτε φως, ούτε άκρη δεν φαίνεται στο τούνελ. Η ιστορία όμως είναι καμιά φορά πονηρή. Ϊσως, αν υπάρχει μια πιθανή παρηγοριά μέσα στη μαυρίλα, την προσφέρει παραδόξως το ίδιο το πάχος του σκοταδιού. Είναι τόσο σοβαρή, σχεδόν θανάσιμη η απειλή, που ενδέχεται να προκαλέσει, στο τέλος, σωτήρια έγερση.

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου,   Επίκαιρα, 14.4.2011

kavvathas : Αναδημοσιεύω (Από εκεί το…δανειστήκαμε και μείς !,και προσυπογράφουμε το ερώτημα που απευθύνει ο Δάσκαλος παρακάτω.. ) το κείμενο του Δ. Κωνσταντακόπουλου το οποίο περιγράφει, με τρόπο σπαρακτικό αλλά, 100% αληθινό, την περιπέτεια της χώρας από το 1975 και μετά (που είχε ξεκινήσει με την Αποστασία και συνεχίστηκε την “εθνοσωτήρια”) και που οδήγησε στο Μνημόνιο και στη κυβέρνηση τύπου “Σόρος”. Δεν ξέρω αν, σαν λαός, θα μπορέσουμε να αντιδράσουμε ή αν, τα χρόνια που έρχονται η χώρα θα μεταβληθεί σε χωράφι που ασκούνται ξένοι φαντάροι…
Εσείς τι λέτε;

>Και ξαφνικά όλοι βλέπουν χρεωκοπία. Πάψετε σαπιοδάσκαλοι και σαπιορήτορες- ΑΝΑΦΟΡΑΤΖΗΔΕΣ, κατόπιν εορτής προφήτες.

>

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
“Φυλάτε τη Γη σας και την Τιμή της μόνο με Σπαθί. Πάψετε σαπιοδάσκαλοι και σαπιορήτορες- ΑΝΑΦΟΡΑΤΖΗΔΕΣ- να εξευτελίζετε τη Φυλή. Πάψετε παλιόγρηες τις κλάψες, τα σάλια, τα μελάνια και πιάστε το Σπαθί. Τα πάντα στη Ζωή -Η ΦΥΣΙΣ ΤΟ ΛΕΕΙ- κατακτώνται με το Σπαθί.”

Περικλής Γιαννόπουλος.

“Από τη μια μεριά το καθήκον να πραγματοποιήσει την εθνική επανάσταση, που επιδιώκει να αποτινάξει το ζυγό του ξένου ιμπεριαλισμού, κι από την άλλη μεριά να πραγματοποιήσει τη δημοκρατική επανάσταση, που τείνει ν’ αποτινάξει το ζυγό των φεουδαρχών γαιοκτημόνων στο εσωτερικό της χώρας. Το κύριο από τα δυο αυτά καθήκοντα είναι η εθνική επανάσταση, που αποσκοπεί στην ανατροπή του ιμπεριαλισμού...” Μάο Τσε Τουνγκ

Και ξαφνικά πληθαίνουν οι φωνές αυτών που λένε ότι το μνημόνιο δεν είναι “σωτηρία”, η χώρα βρίσκεται σε λάθος δρόμο, οι πολιτικές οδηγούν μαθηματικά στην καταστροφή, επέρχεται η πτώχευση, η επιστροφή στην δραχμή, η κατάρρευση. Πότε; ΤΩΡΑ, ΕΝΑΝ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΨΗΦΙΣΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ.

18 μήνες μετά την έναρξη της συνδιαλλαγής ΠΑΣΟΚ – ΔΝΤ. 18 μήνες μετά τις αποκαλύψεις μας για τον ρόλο της Goldman Sachs, των Swaps, του Παπακωνσταντίνου, του Προβόπουλου.

13 μήνες μετά τις αποκαλύψεις μας για τις μυστικές συνομιλίες Στρως Καν – Παπανδρέου, όταν όλοι τις διέψευδαν. 15 μήνες μετά από τις κραυγές μας ότι “μας οδηγούν στο ΔΝΤ με σχέδιο, ότι μας δένουν χειροπόδαρα με μία δανειακή σύμβαση για να δεσμεύσουν κάθε περιουσιακό στοιχείο της πατρίδας ώστε να εξασφαλίσουν τους ξένους πιστωτές και να μας πτωχεύσουν με ενυπόθηκες εγγυήσεις τις οποίες θα ξεκοκκαλισουν”.

Τώρα, κατόπιν εορτής, όλοι μιλούν για το “αναπόφευκτο”. Δηλαδή, ρίχνουν νερό στο μύλο του ΔΝΤ, αφού όπως γράψαμε εδώ και μήνες, όταν προσημειώσει ο τοκογλύφος πραγματική περιουσία έναντι αέρα, το επόμενο βήμα είναι να σε πτωχεύσει. Βασικές αρχές της αγοράς, που τις ξέρει μέχρι και ο τελευταίος έμπορος στα Τρίκαλα.

Που ήσασταν βρε πάνσοφοι όταν δίναμε την μάχη για να ΜΗΝ υπογραφεί το μνημόνιο; Που κρυβόσασταν όταν σας δίναμε στο πιάτο τα στοιχεία και τους πρωταγωνιστές με ονοματεπώνυμα; Τώρα ξαφνικά ανακαλύψατε και την …Αργεντινή, μόνο στην κατάντια όμως και όχι στην αντίδραση.

Τώρα, μετά από 12 μήνες ανακαλύπτετε και τους επώδυνους όρους της δανειακής σύμβασης όταν συστηματικά τους αποκρύπτατε και κατεβάζατε ακόμα και κεραίες καναλιών που είχαν το ευθιξία να τους αποκαλύψουν. Δολοφονούσατε Γκιόλιες για να έχετε τον απόλυτο έλεγχο της ενημέρωσης. Βαφτίζατε “μειοδότες” όσους τολμούσαν να ΜΗΝ υπογράψουν: Ο εγγονός της Πηνελόπης Δέλτα ΔΕΝ υπογράφει κατοχικά συμβόλαια.

Σκάστε λοιπόν τώρα σαπιορήτορες. Όταν έπρεπε να μιλήσετε, σιωπούσατε. Όταν έπρεπε να αντισταθείτε, υπογράψατε. Όταν έπρεπε να ξεσηκωθείτε μαζικά, προτάσσατε τα εμπριμέ σημαιάκια της κάστας σας και καίγατε τράπεζες για να κρύψετε τον κόσμο στα σπίτια του.

Είστε περισσότερο υπεύθυνοι και από τους “αρμόδιους”. Και θα το πληρώσετε.

Γιατί ενώ εσείς σκούζετε παίζοντας πάλι το παιχνίδι των τοκογλύφων, υπάρχει μία Ελλάδα που ξεσηκώνεται μακρυά από το Κολωνάκι. Μακρυά από τους σαπιοδάσκαλους και τις κοτσίδες τους, τις περίτεχνες, κωμικές δηλώσεις τους. Μία Ελλάδα που ακροβατεί ανάμεσα στον Έλληνα Πούτιν και τον Έλληνα Μάο. (Χρειαζόμαστε επειγόντως έναν Πούτιν.)

Μία Ελλάδα όμως αποφασισμένη να αυτοοργανωθεί και να αντισταθεί. Είτε επουλώνοντας τις πληγές της και ξεριζώνοντας τους επίορκους “Γιέλτσιν” και “Τσουμπάις” με θεσμικό τρόπο και πυγμή, εκτός εάν οδηγηθεί σε άκρα Αργεντίνικα οπότε θα πρέπει να γεννήσει τον Μάο στα όμορφα σπλάχνα της Ελληνικής περιφέρειας. Γιατί εκεί ήδη σιγοκαίει η φλόγα. Η φλόγα μίας Εθνικής και Δημοκρατικής επανάστασης που θα κάψει τις πόλεις – φέουδα.

Δεν χωράει καμιά αμφιβολία ότι το βασικό της καθήκον είναι να δώσει χτυπήματα σ’ αυτούς τους δυο εχθρούς. Από τη μια μεριά το καθήκον να πραγματοποιήσει την εθνική επανάσταση, που επιδιώκει να αποτινάξει το ζυγό του ξένου ιμπεριαλισμού, κι από την άλλη μεριά να πραγματοποιήσει τη δημοκρατική επανάσταση, που τείνει ν’ αποτινάξει το ζυγό των φεουδαρχών γαιοκτημόνων στο εσωτερικό της χώρας. Το κύριο από τα δυο αυτά καθήκοντα είναι η εθνική επανάσταση, που αποσκοπεί στην ανατροπή του ιμπεριαλισμού... Συνεπώς, αν και αυτά τα δυο βασικά καθήκοντα είναι διαφορετικά, η εθνική επανάσταση κι η δημοκρατική επανάσταση, αποτελούν ταυτόχρονα ένα και το αυτό καθήκον.” Μάο Τσε Τουνγκ.

Και διαβάστε με προσοχή, όπου Κίνα, βάλτε Ελλάδα:

  • Οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις επέβαλλαν στην Κίνα πάρα πολλές ετεροβαρείς συνθήκες, με τις οποίες οι ιμπεριαλιστές πέτυχαν να διατηρούν στην Κίνα δυνάμεις ξηράς και θαλάσσης καθώς επίσης και το δικαίωμα της ετεροδικίας και διαίρεσαν όλη τη χώρα σε σφαίρες επιρροής των ιμπεριαλιστικών κρατών.
  • Με την παραχώρηση δανείων στην κινεζική κυβέρνηση και με το άνοιγμα τραπεζών στην Κίνα, οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις μονοπώλησαν τη νομισματική κυκλοφορία και τα δημόσια οικονομικά της Κίνας. Έτσι όχι μόνο πνίξανε το εθνικό κινεζικό κεφάλαιο, κάνοντας συναγωνισμό στα κινεζικά εμπορεύματα, αλλά έπιασαν από το λαιμό την Κίνα και σε ό,τι αφορά τη νομισματική κυκλοφορία και τα δημόσια οικονομικά.
  • Με τις ετεροβαρείς συνθήκες, οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, εξασφάλισαν τον έλεγχο σ’ όλα τα σημαντικά εμπορικά λιμάνια της Κίνας. Σε πάρα πολλά δε απ’ αυτά πέτυχαν “εκχωρήσεις” που τα έθεταν απ’ ευθείας κάτω από τη διοίκησή τους. Πήραν τα τελωνεία και το εξωτερικό εμπόριο της Κίνας και βάλανε χέρι στις συγκοινωνίες (θαλάσσιες, ξηράς, ποτάμιες και εναέριες). Τοποθέτησαν στην Κίνα τεράστιες ποσότητες από τα εμπορεύματά τους, μετατρέποντας τη χώρα σε μια αγορά για τα βιομηχανικά τους προϊόντα και, ταυτόχρονα, υποτάσσοντας την κινεζική αγροτική παραγωγή στις ανάγκες τους.
  • Οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ίδρυσαν ταυτόχρονα στην Κίνα πάμπολλες επιχειρήσεις ελαφριάς και βαριάς βιομηχανίας, για να χρησιμοποιήσουν επί τόπου κινεζικές πρώτες ύλες και φτηνή εργατική δύναμη, για να μπορέσουν ν’ ασκήσουν έτσι μια άμεση πίεση πάνω στην εθνική κινεζική βιομηχανία και να φρενάρουν άμεσα την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων της Κίνας.
  • Για να εκμεταλλεύονται πιο εύκολα τις μάζες των αγροτών και τα άλλα στρώματα του κινεζικού λαού, οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις τοποθέτησαν ένα πυκνό δίχτυ εκμετάλλευσης με την κομπραδόρικη αστική τάξη, τους εμπόρους και τους τοκογλύφους, που σκέπαζε όλη την Κίνα, από τα εμπορικά της λιμάνια μέχρι τα πιο ασήμαντα και τα πιο καθυστερημένα μέρη. Ανάθρεψαν και διαμόρφωσαν την αστική τάξη των κομπραδόρων, των εμπόρων και των τοκογλύφων, που βρίσκεται στην υπηρεσία τους.
  • Οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για να οργανώσουν τους εμφυλίους πολέμους, ανάμεσα στους Κινέζους μιλιταριστές, και για να καταπιέζουν τον κινεζικό λαό, προμήθευσαν στις αντιδραστικές κινεζικές κυβερνήσεις τεράστιες ποσότητες όπλων κι έστειλαν στην Κίνα ένα μεγάλο αριθμό στρατιωτικούς συμβούλους.

Και το πλέον επίκαιρο, το πλέον ελεεινό:

Εκτός απ’ αυτά τα μέτρα, οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, δεν παρέλειψαν να δηλητηριάσουν το πνεύμα του κινεζικού λαού. Σ’ αυτό αποβλέπει η επιθετική τους πολιτική στον πολιτιστικό τομέα. Αυτή η επιθετική πολιτική εφαρμόζεται με τους ιεραποστόλους, με νοσοκομεία και σχολεία, με την έκδοση εφημερίδων κι επίσης με το να υποχρεώνουν τη νεολαία να σπουδάζει στο εξωτερικό. Όλα αυτά γίνονται για να δημιουργήσουν πνευματικά στελέχη, πειθήνια στις διαταγές των ιμπεριαλιστών και για να αποβλακώσουν τα πλατιά στρώματα του κινεζικού λαού.

Και οι φυσικοί σύμμαχοι:

https://i0.wp.com/s.enet.gr/resources/2009-06/putin-3-thumb-large.jpgΗ εθνική κινεζική αστική – μικροαστική τάξη και η αγροτιά.

Η εθνική κινεζική αστική τάξη, είναι κυρίως μέση αστική τάξη. Μολονότι ανάμεσα στα 1927-31 (ως τα γεγονότα της 18ης Σεπτεμβρίου) είχε αγωνισθεί εναντίον της επανάστασης, ακολουθώντας τους μεγάλους γαιοκτήμονες και τη μεγάλη αστική τάξη, στην πραγματικότητα δεν κρατούσε την εξουσία ή είχε δεμένα τα χέρια από την αντιδραστική πολιτική των μεγάλων γαιοκτημόνων και της μεγάλης αστικής τάξης που ήσαν στην εξουσία. Στην πάλη εναντίον των Ιαπώνων επιδρομέων, η εθνική αστική τάξη διαφέρει από τη θέση της, όχι μόνο από τη συνθηκολόγο ομάδα των μεγάλων γαιοκτημόνων και της μεγάλης αστικής τάξης αλλά επίσης και από τους υπεραντιδραστικούς της μεγάλης αστικής τάξης και ως τώρα παραμένει για μας ένας σύμμαχος σχετικά σίγουρος. Επίσης είναι απαραίτητο να ενεργούμε με επιδεξιότητα προς την εθνική αστική τάξη.

Η μικροαστική τάξη περιλαμβάνει, εκτός απ’ την αγροτιά, τα μεγάλα στρώματα των διανοούμενων, τους μικρεμπόρους, τους χειροτέχνες και τους ελεύθερους επαγγελματίες.
Η κατάσταση όλων αυτών των κατηγοριών μας θυμίζει την αγροτιά. Επειδή υφίστανται την καταπίεση του ιμπεριαλισμού, της φεουδαρχίας και της μεγάλης αστικής τάξης, γλιστρούν κάθε μέρα και περισσότερο στην καταστροφή και στην αθλιότητα.

Γι’ αυτό η μικροαστική τάξη είναι μια από τις κινητήριες δυνάμεις της επανάστασης, ο πιστός σύντροφος του προλεταριάτου. Η μικροαστική τάξη δεν μπορεί μόνη της να ελευθερωθεί, παρά μόνο με την καθοδήγηση του προλεταριάτου.

Ας εξετάσουμε τώρα τις διάφορες κατηγορίες της μικροαστικής τάξης εκτός απ’ την αγροτιά.
α) Οι διανοούμενοι και η σπουδάζουσα νεολαία. Οι διανοούμενοι κι η σπουδάζουσα νεολαία, δεν είναι ούτε μια τάξη ούτ’ ένα στρώμα που να ‘χει ταξικό χαρακτήρα. Όμως, από την κοινωνική τους προέλευση, τους όρους της ζωής και τις πολιτικές τους αντιλήψεις, η πλειοψηφία των Κινέζων διανοούμενων και σπουδαστών σήμερα, μπορούν να τοποθετηθούν στην κατηγορία της μικροαστικής τάξης. Στις τελευταίες δεκαετίες διαμορφώθηκε στην Κίνα ένα πλατύ στρώμα διανοούμενων και σπουδαστών. Εκτός από το μέρος των διανοούμενων και των σπουδαστών που συμβιβάστηκε με τον ιμπεριαλισμό και την μεγάλη αστική τάξη, που έχει μπει στην υπηρεσία του και που είναι εχθρικό προς το λαό, η μεγάλη πλειοψηφία των διανοούμενων και των σπουδαστών, υφίσταται το ζυγό του ιμπεριαλισμού, της φεουδαρχίας και της μεγάλης αστικής τάξης και κινδυνεύει είτε να μείνει χωρίς δουλειά, είτε να μη μπορέσει να σπουδάσει. Απ’ το γεγονός αυτό, οι διανοούμενοι κι οι σπουδαστές είναι πολύ επαναστάτες. Έχουν λίγο πολύ αφομοιώσει την αστική επιστήμη, αντιδρούν ζωηρά στα πολιτικά γεγονότα και παίζουν συχνά στο σημερινό στάδιο της επανάστασης το ρόλο του επικεφαλής και του διαφωτιστή. Έχουμε σ’ αυτό εξαιρετικά παραδείγματα: πριν από την επανάσταση, το κίνημα των νέων που σπουδάζανε στο εξωτερικό, μετά το κίνημα της 4ης Μαΐου του 1919, της 30 Μαΐου 1925, της 9 Δεκεμβρίου 1935.

Τα πλατειά στρώματα των διανοουμένων, μια που έχουν ανεπαρκείς πόρους, μπορούν ν’ ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο που ακολουθούν οι εργάτες κι οι αγρότες, να πάρουν μέρος στην επανάσταση. Επί πλέον, οι ιδέες του μαρξισμού – λενινισμού γνώρισαν στην Κίνα μια πλατιά διάδοση ανάμεσα στους διανοούμενους και τους σπουδαστές και κατανοήθηκαν και αφομοιώθηκαν απ’ αυτούς. Η οργάνωση των δυνάμεων της επανάστασης και η επαναστατική δουλειά δεν μπορούν να στεφθούν με επιτυχία χωρίς τη συμμετοχή των επαναστατών διανοούμενων. Όμως, όσο οι διανοούμενοι δεν είναι οργανικά δεμένοι με την επαναστατική πάλη των μαζών, όσο δεν είναι βαθιά αποφασισμένοι να μπουν στην υπηρεσία των συμφερόντων των λαϊκών μαζών και να ζήσουν την ίδια ζωή που ζουν οι μάζες, είναι συχνά επιρρεπείς προς τον υποκειμενισμό και τον ατομισμό, οι ιδέες τους συχνά είναι στείρες και συχνά δείχνουν αστάθεια στη δράση τους. Γι’ αυτό, αν και πλατιά στρώματα των Κινέζων διανοουμένων παίζουν το ρόλο του επικεφαλής και του διαφωτιστή, όλοι δεν είναι έτοιμοι να πάρουν μέρος ως το τέλος στην επανάσταση. Σε κρίσιμες στιγμές ένα μέρος των διανοούμενων εγκαταλείπει τις γραμμές της επανάστασης. Όλα αυτά τα ελαττώματα των διανοουμένων δεν μπορεί να εξαλειφθούν παρά στην πορεία μιας μακρόχρονης συμμετοχής τους στην πάλη των μαζών.

β) Οι μικρέμποροι. Έχουν μικρομάγαζα και γενικά δεν έχουν καθόλου υπαλλήλους ή έχουν πολύ λίγους. Η εκμετάλλευση που δοκιμάζουν από τους ιμπεριαλιστές, τη μεγαλοαστική τάξη και τους τοκογλύφους, τους κρατά κάτω απ’ την απειλή της καταστροφής.

γ) Οι χειροτέχνες. Είναι πάρα πολλοί. Έχουν δικά τους μέσα παραγωγής, δεν καταφεύγουν στη μίσθωση εργασίας ή χρησιμοποιούν έναν ή δυο μαθητευόμενους. Η κατάσταση του χειροτέχνη είναι ανάλογη με την κατάσταση του μεσαίου αγρότη.

δ) Οι ελεύθεροι επαγγελματίες. Αυτή η κατηγορία περιλαμβάνει τους εκπροσώπους διαφόρων επαγγελμάτων, π.χ. τους γιατρούς. Οι ελεύθεροι επαγγελματίες δεν εκμεταλλεύονται τη δουλειά του άλλου, ή μάλλον αυτό γίνεται σε ασήμαντο βαθμό. Η κατάστασή τους είναι όμοια με την κατάσταση των χειροτεχνών.

Οι κατηγορίες της μικροαστικής τάξης που εξετάσαμε πιο πάνω εκπροσωπούν ένα μεγάλο αριθμό ανθρώπων, που το μεγαλύτερο μέρος τους μπορεί να πάρει μέρος στην επανάσταση και να υπερασπίσει την υπόθεση της επανάστασης. Αυτοί είναι σίγουροι σύμμαχοι της επανάστασης. Είναι απαραίτητο να τους πάρουμε με το μέρος μας και να τους υπερασπίσουμε. Το μειονέκτημα της μικροαστικής τάξης είναι ότι μερικοί εκπρόσωποί της επηρεάζονται εύκολα από την αστική τάξη. Γι’ αυτό πρέπει να δώσουμε μια πολύ μεγάλη προσοχή στην επαναστατική προπαγάνδα και στην οργανωτική δουλειά στη μικροαστική τάξη. Μάο Τσε Τουνγκ

Το πλήρες κείμενο, στο “Παρεκκλήσι”.

Πούτιν ή Μάο λοιπόν; Όσο καθυστερείτε κύριοι εκπρόσωποι των τοκογλύφων, μάλλον θα χάσετε το πλεονέκτημα της συνδιαλλαγής όπως έκαναν οι ομόλογοι σας στην Ρωσία του Πούτιν. Ο Μάο βλέπετε δεν ήταν “διαλλακτικός”.

Αλίευση :  Ολυμπιας

>Το καθήκον έγινε άγνωστη λέξη. Η ανεργία ή η..

>

..ανύπαρκτη αίσθηση της έννοιας του καθήκοντος ;  είναι το σοβαρότερο Ελληνικό πρόβλημα σήμερα ;     Γράψαμε εμείς πριν ένα σχεδόν χρόνο : 
Ωιμέ και ξανά Ωιμέ! για όλους εμάς τους υπόλοιπους.Χρειάστηκε τρία λεβεντόπαιδα να κάνουν απλώς το καθήκον τους και μείς νομίσαμε οτι είναι πράξη ηρωισμού.Λες και η σκοπιά υπάρχει όσο δεν πέφτουν σφαίρες και μπόμπες.Ότι παρατάμε το καθήκον στο πρώτο συννεφάκι δυστοκίας που θα εμφανιστεί στον ορίζοντα.Όπως κάνουμε όλοι μας τα τελευταία χρόνια και τρέχουμε να κρυφτούμε σε τρύπες.Ωιμέ μας.Πως καταντήσαμε! Όταν βροντοφώναζαν οι σκοποί πρόγονοί μας στις Θερμοπύλες,”ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ” δεν ήξεραν ότι έρχονται τα σύννεφα των εχθρών.Ήξεραν όμως ποιο είναι το καθήκον τους.Και έμειναν αιώνια εκεί”ΕΝΘΑΔΕ ΚΟΙΜΕΘΑ ΤΟΙΣ ΚΟΙΝΩΝ ΡΗΜΑΣΙ”.Καθήκον! τι λέξη! Μόνο που όλοι μας έχουμε ξεχάσει τι σημαίνει, νομίζουμε ότι με τη γέννησή μας μόνο δικαιώματα πήραμε. Το πλήρες κείμενο   εδώ.   Γράφει ο Σαράντος Καργάκος, ιστορικός-συγγραφέας  σήμερα :
Το καθήκον έγινε άγνωστη λέξη.

Ακούω ότι το μεγαλύτερο σήμερα πρόβλημα των νέων μας είναι η ανεργία. Διαφωνώ. Εδώ και τριάντα χρόνια είναι η . εργασία. Ο νέος δε φοβάται την αναδουλειά, φοβάται τη δουλειά. Μια οικογενειακή αντίληψη, ότι δουλειά είναι ότι δεν λερώνει, επεκτάθηκε και στο νεοσουσουδιστικό σχολείο με ευθύνη των κομμάτων, που για λόγους ψηφοθηρίας αποδύθηκαν σε μια χυδαία πολιτική παιδοκολακείας, η οποία μετά τη δικτατορία εξέθρεψε και διαμόρφωσε δύο γενιές «κουλοχέρηδων». παιδιών δηλαδή που δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα χέρια τους -πέρα από τη μούντζα- για καμιά εργασία από αυτές που ονομάζονται χειρωνακτικές, επειδή -τάχα- είναι ταπεινωτικές. Κι ας βρίσκεται μέσα στη λέξη «χειρώναξ», σαν δεύτερο συνθετικό το «άναξ» που κάνει τον δουλευτή, τον άνα­κτα χειρών, βασιλιά στο χώρο του, βασιλιά στο σπιτικό του, νοικοκύρη δηλαδή, λέξη άλλοτε ιερή που ποδοπατήθηκε κι αυτή μες στην ασυναρτησία μιας πολιτικής που έδειχνε αριστερά και πήγαινε δεξιά και τούμπαλιν.
Γι’ αυτό τουμπάραμε….
Κάποτε, ακόμη κι από τις στήλες του περιοδικού αυτού, που δεν είναι πολιτικό με την ξευτελισμένη έννοια του όρου, έγραφα πως η ανεργία στον τόπον μας είναι επιλεκτική, ότι δουλειές υπάρχουν αλλά ότι δεν υπάρχουν χέρια να τις δουλέψουν. Κι έπρεπε να κατακλυσθεί ο τόπος από 1,5 εκατομμύριο λαθρομετανάστες, για να αποδειχθεί ότι στην Ελλάδα υπήρχε δουλειά πολλή αλλά όχι διάθεση για δουλειά. Τα παιδιά -τα μεγάλα θύματα αυτής της ιστορίας- είχαν γαλουχηθεί με τη νοοτροπία του «White color workers». Έτσι σήμερα το πιο φτηνό εργατικό και υπαλληλικό δυναμικό είναι οι πτυχιούχοι, που ζητούν εργασία ακό­μη και στον ΟΤΕ ως έκτακτοι τηλεφωνητές, προσκομίζοντας στα πιστοποιητικά προσόντων ακόμη και διδακτορικά! Γέμισε ο τόπος πανεπιστήμια, σχολές επί σχολών, επιστημονι­κούς κλάδους αόριστους, ομιχλώδεις και ασαφείς, απροσδιορίστου αποστολής και χρησιμότητας. Πτυχία-φτερά στον άνεμο σαν τις ελπίδες των γονιών, που πιστεύουν ότι τα παιδιά και μόνον με τα «ντοκτορά» θα βρουν δουλειά. Έτσι παράγονται επιστήμονες που είναι δεκαθλητές του τίποτα, ικανοί μόνον για το δημόσιο ή για υπάλληλοι κάποιας πολυεθνικής.
Παρ’ όλο που γέμισε η χώρα μας τεχνικές σχολές (τι ΤΕΛ, τι ΤΕΙ, τι ΙΕΚ!) οι πιο άτεχνοι νέοι είναι οι νέοι της Ελλάδος. Παίρνουν πτυχίο τεχνικής σχολής και δεν έχουν πιάσει κατσαβίδι οι πιο πολλοί. Δεν ξέρουν να διορθώσουν μια βλάβη στο αυτοκίνητό τους, στο ραδιόφωνο ή στο τηλέφωνό τους. Είναι άχεροι, ουσιαστικά χωρίς χέρια. Τώρα με τα ηλεκτρονικά ξέχασαν να γράφουν, ξέχασαν να διαβάζουν, εκτός φυσικά από «μηνύματα» του αφόρητου «κινητού» τους.
Τούτη η παιδεία, που όχι μόνο παιδεία δεν είναι αλλά ούτε καν εκπαίδευση, αφού δεν καλλιεργεί καμιά δεξιότητα, εκτός από την ραθυμία, την αναβλητικότητα και το φόβο της δουλειάς, όχι μόνο δεν καλλιεργεί τον νέο εσωτερικά αλλά τον πετρώνει δημιουργικά σαν τα παιδιά της Νιόβης. Τα κάνει άχρηστα τα παιδιά για παραγωγική εργασία, γιατί ο θεσμός της παπαγαλίας και η νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας, με το πρόσχημα να μην τα κουράσομε, τους αφαιρεί την αυτενέργεια, την πρωτοβουλία, τη φαντασία και την πρωτοτυπία. Το σχολείο, αντί να μαθαίνει τα παιδιά πως να μαθαίνουν, τα νεκρώνει πνευματικά. Δεν τα μαθαίνει πως να σκέπτονται αλλά με τι να σκέπτονται. Έτσι τα κάνει πτυχιούχους βλάκες. Βάζει όρια στον ορίζοντα της σκέψης και των ενδιαφερόντων. Τα χαμηλοποιεί. Τα κάνει να βλέπουν σαν τα σκαθάρια κοντά, κι όχι να θρώσκουν άνω, να έχουν έφεση για κάτι πιο πέρα, πιο τρανό και πιο μεγάλο.
Το έμβλημα πια του ελληνικού σχολείου δεν είναι η γλαύξ, είναι ο παπαγάλος, ο μαθητής-βλάξ που καταπίνει σελίδες σαν χάπια και που θεωρεί ως σωστό ότι γράφει το σχολικό. Και το λεγόμενο «σχολικό» είναι συνήθως αισχρό και ως λόγος και ως περιεχόμενο.
Και τολμώ να λέγω αισχρό, διότι πρωτίστως το «Αναγνωστικό» που πρέπει να είναι ευαγ­γέλιο πνευματικό ειδικά στο Δημοτικό, αντί να καλλιεργεί την αγάπη για τη δουλειά, καλ­λιεργεί την απέχθεια. Που πια, όπως παλιά, ο έρωτας για την αγροτική, τη βουκολική και τη θαλασσινή ζωή; Ο ναύτης δεν είναι πρότυπο ζωής. Πρότυπο ζωής είναι ο «χαρτογιακάς». Όσο κι αν ήσαν κάπως ρομαντικά τα παλιά «Αναγνωστικά», καλλιεργούσαν τον έρωτα για τη δουλειά. Ακούω πως δεν πάει καλά η οικονομία. Μα πως να πάει, όταν με τη ναυτι­λία που προσφέρει το 5,6% του ΑΕΠ ασχολείται μόνο το 1% των Ελλήνων; (Με τον αγροτικό τομέα που προσφέρει το 6,6% του ΑΕΠ ασχο­λείται το 14,5% του πληθυσμού). Διερωτώμαι, τί είδους ναυτικός λαός είμαστε, όταν αποστρεφόμαστε την θάλασσα και στα ελληνικά καράβια κυριαρχούν Φιλιππινέζοι , Αλβανοί και μελαψοί κάθε αποχρώσεως; Το σχολείο καλλιεργεί τον έρωτα για την τεμπελιά, όχι για δουλειά. Τα πανεπιστήμια και οι ποικιλώνυ­μες σχολές επαυξάνουν τον έρωτα αυτό. Πράγματα που μπορούν να διδαχθούν εντός εξαμήνου -και μάλιστα σε σεμιναριακού τύπου μαθήματα- απαιτούν τετραετία! Βγαίνουν τα παιδιά από τις σχολές και δικαίως ζητούν εργασία με βάση τα «προσόντα» τους, αλλά τέτοιες εργασίες που ζητούν τέτοια προσόντα δεν υπάρχουν. Αν δεν απατώμαι, υπάρχουν δύο σχολές θεατρολογίας -πέρα από τις ιδιωτικές θεατρικές σχολές- που προσφέρουν άνω των 300 πτυχίων το έτος. Που θα βρουν δου­λειά τα παιδιά αυτά;
Αν όμως το σχολείο από το Δημοτικό καλλιεργούσε την τόλμη, την αυτενέργεια, βρά­βευε την πρωτοβουλία, την ανάληψη ευθυνών, την αγάπη για την οποιαδήποτε δουλειά ακό­μη και του πλανόδιου γαλατά, θα είχαμε κάνει την Ελλάδα Ελδοράδο, όπως έγινε Ελδοράδο για τους εργατικούς Αλβανούς, Βουλγάρους, Πολωνούς, Γεωργιανούς, Αιγυπτίους αλιείς, Πακιστανούς και Ουκρανούς.
Σήμερα αυτοί είναι η εργατική κι αύριο η επιχειρηματική τάξη της Ελλάδος. Κι οι Έλληνες, αφήνοντας την πατρώα γη στα χέ­ρια των Αλβανών που την δουλεύουν, την πατρώα θάλασσα στα χέρια των Αιγυπτίων που την ψαρεύουν, θα μεταβληθούν σε νομάδες της Ευρώπης ή των ΗΠΑ ή θα τρέχουν για δουλειά στην Αλβανία που ξεπερνά σε νόμιμη και παράνομη επιχειρηματική δραστηριότητα όλες τις χώρες της Βαλκανικής. Γέμισαν τα Τίρανα ουρανοξύστες, κτήρια γιγάντια, κακόγουστα μεν, σύγχρονα δε. Περίπου 100 ιδιωτικά σχολεία λειτουργούν στην πρωτεύουσα της χώρας των αετών.
Εμείς αφήσαμε αδιαπαιδαγώγητη την εργατική και την αγροτική τάξη. Στην πρώτη περάσαμε σαν ιδεολογία-θεολογία το σύνθημα «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» και υποχρεώσαμε πλήθος επιχειρήσεις να κλείσουν ή να μεταφερθούν άλλου. Μετά διαφθείραμε τους αγρότες με παροχές χωρίς υποχρεώσεις και τους δημιουργήσαμε νοοτροπία μαχαραγιά. Γέμισε η επαρχία με «Κέντρα Πολιτισμού», όπου «μπαγιαντέρες» κάθε λογής και φυλής άναβαν πούρο με φωτιά πεντοχίλιαρου! Το μπουκάλι με το ουΐσκυ βαπτίστηκε . αγροτι­κό! Τώρα, όμως, που έρχονται τα «εξ εσπερίας νέφη» χτυπάμε το κεφάλι μας. Και που να φθά­σουν τα «εξ Ανατολής» σαν εισέλθει η Τουρ­κία στην Ευρωπαϊκή Ένωση! Θα γίνει η Ελλάς vallis flentium (=κοιλάς κλαυθμώνων) και θα κινείται quasi osculaturium inter flentium et dolorum (=σαν εκκρεμές μεταξύ θλίψεως και οδύνης).
Δεν είμαι υπέρ μιας παιδείας που θα υπο­τάσσεται στην οικονομία. Θεωρώ ολέθριο να χαράσσεται μια εκπαιδευτική πολιτική με κρι­τήρια οικονομικής αναγκαιότητας. Θεωρώ ολέθρια όμως και την παιδεία που εθίζει τα παιδιά στην οκνηρία, που τα κουράζει με την παπαγαλία και το βάρος αχρήστων μαθημά­των. Το μεγαλύτερο κεφάλαιο της χώρας είναι τα κεφάλια των παιδιών της. Τούτη η παιδεία αποκεφαλίζει τα παιδιά. Τα κάνει ικανά να μην κάνουν τίποτε. Ούτε να βλαστημήσουν. Ακόμη και η αισχρολογία τους περιορίζεται στη λέξη που τα κάνει συνονόματα. Αν τους πεις βρισιά της περασμένης 20ετίας θα νομί­σουν ότι μιλάς αρχαία Ελληνικά!
Είναι θλιβερή η εικόνα που παρουσιάζει σήμερα, παρουσίαζε χθες και θα παρουσιάζει κι αύριο η ελληνική κοινωνία: να υπάρχουν άνθρωποι άνω των 65 ετών, άνω των 70 ετών, που, ενώ έχουν συνταξιοδοτηθεί, εργάζονται νυχθημερόν, για να συντηρούν τα παιδιά τους μέχρι να τελειώσουν τις ατελείωτες σπουδές τους, τα παιδιά που λιώνουν τα νιάτα τους στα «κηφηνεία», που πάνε σπίτι τους να κοιμηθούν την ώρα που οι Αλβανοί πάνε για δουλειά, θα μου πείτε, τί δουλειά; Οποιαδήποτε δουλειά, αρκεί να είναι τίμια. Όταν μικροί -ακόμη στο Δημοτικό- μαθαίναμε απέξω τον Τυρταίο (ποιος τολμά σήμερα να διδάξει Τυρταίο;) δεν τον μαθαίναμε για να γίνουμε πολε­μοχαρείς αλλά για να νοιώθουμε ντροπή, όταν στην μάχη της ζωής, στην πρώτη γραμμή είναι οι παλαιότεροι, οι «γεραιοί» και οι νέοι κρύβο­νται πίσω από τη σκιά τους. «Αισχρόν γαρ δη τούτο. κείσθαι πρόσθε νέων άνδρα παλαιότερον».
Σήμερα, βέβαια, οι χειρωνακτικές εργασίες ελέγχονται σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα από ξένους. Στις οικοδομές μιλούν αλβανικά, στα χωράφια πακιστανικά. Σε λίγο οι χειρωνακτικές επιχειρήσεις θα περάσουν στα χέρια των Κινέζων που κατασκευάζουν ήδη το μεγαλύτερο μέρος των τουριστικών ειδών που θυμίζουν. Ελλάδα. Ακόμη και τις σημαίες μας στην Κίνα τις φτιάχνουν! Κι εμείς; Εμείς, όπως πάντα, φτιάχνουμε τα τρία κακά της μοίρας μας. «Φτιάχνουμε» τη ζωή μας στην τηλοψία, που δίνει τα μοντέρνα πρότυπα οκνηρίας στη νεολαία, ποθούμε μια χρυσίζουσα ζωή σαν αυτήν που προσφέρει το «γυαλί», αγοράζουμε πολυτελή αυτοκίνητα με δόσεις, κάνουμε διακοπές με «διακοποδάνεια», εορτάζουμε με «εορτοδάνεια» και πεθαίνουμε με «πεθανοδάνεια». Έλεγε ο Φωκίων, που πλήρωσε τέσσερεις δραχμές τη δεύτερη δόση του κωνείου που χρειαζόταν για να «απέλθει», πως στην Αθήνα δεν μπορεί ούτε δωρεάν να πεθάνει κανείς. Έπρεπε να ζούσε τώρα.
Λυπάμαι που θα το πω, αλλά πρέπει να το πω: το σχολείο, οι σχολές και τα ΜΜΕ σακάτε­ψαν και σακατεύουν τη νεολαία, γιατί μιλούν συνεχώς για τα δικαιώματά της -δικαιώματα στην τεμπελιά- και ποτέ για υποχρεώσεις, ποτέ για χρέος, ποτέ για καθήκον. Το καθήκον έγινε άγνωστη λέξη.

>Οι Εχθροί του Λαού

>

Οι δυνάμεις της παρακμής δίνουν μάχες οπισθοφυλακής. Τα παπαγαλάκια και τ’ άλλα παραδείσια πτηνά πρέπει να είναι σε απελπισία, για να επενδύουν τόσα πολλά στην πιο γκροτέσκα φιγούρα της νεοελληνικής πολιτικής Ιστορίας, στην υπέρβαρη αλλά τόσο ευλύγιστη Κομανέτσι της καθεστωτικής δοκού.

Η ίδια φυλλάδα κι οι ίδιοι δημοσκόποι που έδιναν κάποτε στους Γλυκολόγους Ανταλλακτικούς 10%, ή μας γάνωναν τον εγκέφαλο ότι σαρώνουν ο Βενιζέλος κι η κόρη του πατέρα της, τώρα πουσάρουν το πιο πρόθυμο γεροπουλέν της μεταπολιτευτικής παράγκας. Μπορεί να γίνει ότι θέλετε, αντισιωνιστής, φιλοεβραίος, τροτσκιστής, γκεβαρικός, φιλοχρυσαυγίτης, νουνεχής, τολμητίας, να ετοιμαστεί για τις Θερμοπύλες ή να πακετάρει για τα Σούσα. Να δηλώσει από Ολυμπιακός μέχρι Εορδαϊκός Πτολεμαΐδος, αρκεί να ‘ναι στα κόλπα. Το ‘χουμε ξαναπεί, τα καθεστωτικά κοχίμπα, οι ανακυκλωμένοι αριστεριστές κι ο παρακμιακός Τύπος των εργολάβων, έτσι τον θέλουν τον «πατριωτισμό»: νούμερο επιθεώρησης, χαμαιλέοντα, ευλύγιστο κι έτσι ευάλωτο και περιορισμένου βεληνεκούς. Να του πετάει το ξυλάκι ο κάθε “Alexis” κι αυτός να το φέρνει πίσω. Χρειάζονται έναν ιδεολογικά καρμίρη, «σημαδεμένο» μπαλαντέρ για να «κλείνουν» χαρτί και να προσπαθούν να στήσουν την πολιτική παρτίδα, αυτοί που έχουν πιει το μεδούλι της Ελλάδας τριάντα χρόνια τώρα. Ρέστοι θα μείνουν.

Όλο αυτό ζέχνει πρωτοφανή αυθάδεια αλλά και περιφρόνηση για τους απλούς ανθρώπους, τους ψηφοφόρους, τους οποίους αυτή η μπατιρημένη λούμπεν «αριστοκρατία» τους θεωρεί περίπου ηλίθιους, για να τους πουλάει τέτοια παραμύθα. Και παραμύθα, στα πέριξ της μαγευτικής Πλατείας Ομονοίας του Παπουτσή, λένε την ηρωΐνη, την πρέζα. Γιατί όλο αυτό το παραμύθι τί άλλο είναι από επικοινωνιακή «πρέζα», που την πουλάνε τα γραφεία προώθησης πωλήσεων των «επιχειρηματιών», που υποδύονται τα ΜΜΕ; Κι η πρέζα, ως γνωστόν, πριν σε δηλητηριάσει, πριν σε κατεβάσει στο επίπεδο του κτήνους και σε σκοτώσει, σου διαταράσσει την χρήση του λογικού, σε αποκόπτει από την πραγματικότητα.

Ο στόχος αυτής της ντρίπλας υψηλού κινδύνου για την εναπομείνασα ψωραλέα αξιοπιστία των φυλλάδων τους είναι σαφής:ο ωμός εκβιασμός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Με άλλα λόγια, καταπιείτε την άρνηση στο Μνημόνιο, υποταχθείτε, δώστε λευκή κάρτα τον ΓΑΠ κι έστε έτοιμοι για συγκυβέρνηση συνενοχής, αλλιώς θα φάτε υπονόμευση που θα πάει σύννεφο.

Κάποιοι, επειδή διαβάζουν τις κατεστημένες φυλλάδες στη Μηλιώνη με τα οκτώ κιλά ένθετα, cd, dvd, τσάντες κλπ, κι επειδή ακκίζονται με τα δήθεν εστέτ ευαίσθητα αγόρια των συγκροτημάτων, νομίζουν ότι είναι σοβαροί. Πιστεύουν δε, εν γένει, ότι οι σοβαροί άνθρωποι, τα «μεσαία στρώματα», είναι αυτοί που διαβάζουν τις ίδιες βαριές αναλύσεις πλάϊ τους….

Αυτά τα «μεσαία στρώματα» είναι λίγες χιλιάδες νοματαίοι,  και δεν θέλω να σας στεναχωρήσω αλλά έτσι κι αλλιώς ψηφίζουν το μεταλλαγμένο ΠΑΣΟΚ – μπαρόκ. Επί ΠΑΣΟΚ και κυρίως επί Σημίτη τα χοντροκονομήσανε. Πουλήσανε αέρα κοπανιστό, πήρανε θαλασσοδάνεια, επιδοτήσεις, χτίσανε μνημειώδη άχρηστα έργα, δαγκώσανε δρόμους, γιοφύρια, προμήθειες, χαλασμένα αερόστρωμνα και υποβρύχια που δεν αλφαδιάζονται με τίποτα. Κατάπιανε ΜΟΠ, ΕΣΠΑ, «πακέτα Ντελόρ», πακέτα γενικώς, την σύνταξη του παππού και το εφάπαξ του Μήτσου στο Χρηματιστήριο και με διάφορους άλλους ρωμέϊκους τρόπους. Αυτοί, παιδιά, με τα γυαλιστερά κουστουμάκια σκυλάδικου ή με τα τουήντ σακάκια και τα τσιμπούκια διανοούμενου στο χέρι, ξέρουν κι ανάγνωση, γουστάρουν Παπακωνσταντίνου και Ραγκούση. Τίνα και ξερό ψωμί.

Άρα μην χαραμίζετε οξυγόνο για δαύτους και τις πατσαβούρες που διαβάζουν ή τα φαλιρημένα κανάλια που βλέπουν.

Οι πραγματικοί αστοί δεν έχουν καμία σχέση με δαύτους. Είναι ελάχιστοι, είναι αληθινοί δημιουργοί και Πατριώτες. Έχουν κλασσική παιδεία και ηθικά ανακλαστικά. Δημιουργοί στην δουλειά τους κι όχι μπαταξήδες των δημοσίων έργων και των κοινοτικών επιδοτήσεων. Δεν έχουν αισθητική σκυλάδικου ούτε είναι αρχοντοβλαχάκια, που νομίζουν πως «σοβαρός αστός» είναι αυτός που κάθεται σούζα μπροστά στα κομπλεξικά ψευτοπροοδευτικά καθάρματα που στελεχώνουν τις φυλλάδες της διαπλοκής. Αυτοί οι λίγοι εναπομείναντες αληθινοί αστοί δεν καταδέχονται ούτε το τζάκι τους ν’ ανάψουν με τα τρία κιλά χαρτί που τυλίγουν τα cd κάθε Κυριακή.

Ο Λαός ξέρει ότι το σύστημα αυτό, αφεντικά και δούλοι, εργολάβοι και μισθοφόροι, δεν είναι απλά μέρος του προβλήματος, ΕΙΝΑΙ το ίδιο το πρόβλημα.

Μπορεί πολλοί να δυσκολεύονται να το πιστέψουν αλλά πλέον η βάση της ΝΔ είναι λαϊκότερη απ’ του ΠΑΣΟΚ κι εν δυνάμει συντριπτική πλειοψηφία. Κι όσο η φτώχεια θα κάνει επιδρομές στις γειτονιές, όσο οι λαϊκοί άνθρωποι θα βλέπουν την ζωή τους να εξαθλιώνεται, τόσο πιο επιτακτική θα γίνεται η ανάγκη τους για Ηγεσία, συσπείρωση, αντίδραση στους Εχθρούς του Λαού.

Γιατί οι κλέφτες του δημοσίου χρήματος, οι νταβατζήδες και οι πολιτικοί αφανείς ή εμφανείς εταίροι τους, οι θεραπαινίδες ξένων συμφερόντων ή και εγχωρίων ιδιωτών, που υποκρίνονται τους λειτουργούς της ενημέρωσης, οι αρκουδόμαγκες του πατριωτισμού ή της …σωφροσύνης, είναι Εχθροί του Λαού, Εχθροί της Δημοκρατίας.

Η απάντηση στον ωμό αυτό εκβιασμό και τους δράστες του, αυτουργούς και πολιτικούς συνεργούς, από την βάση, από τους πολίτες που αγοράζουν και στηρίζουν τις φυλλάδες τους και τα όποια κανάλια ασελγούν πάνω στην νοημοσύνη αλλά και την ιστορική μνήμη των Ελλήνων, οφείλει να είναι αμείλικτη.

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη    πηγη

>Ο πολιτικός βόθρος της χώρας… του Στρος Καν-Καν ! !

>

Ελληνική επαγγελματική Αριστερά και Δεξιά . 
Η ελληνική Αριστερά είναι η μεγαλύτερη απάτη στην ελληνική ιστορία.
…Γνήσιο έργο των πιο μεγάλων απατεώνων της ελληνικής κοινωνίας.
…Ο πολιτικός βόθρος της χώρας.
Έχει αναρωτηθεί κάποιος για το τι σχέση μπορεί να έχουν οι δωσίλογοι της Κατοχής με τον κοινό υπόκοσμο της μεταπολεμικής περιόδου; Τι σχέση μπορεί να έχουν μεταξύ τους αυτές οι διαφορετικές «κοινότητες» ανθρώπων; Στην πραγματικότητα αυτές οι «κοινότητες» είναι οι «ντουλάπες» με τους «σκελετούς» για τη Δεξιά και την Αριστερά αντίστοιχα …Οι μυστικές δεξαμενές άντλησης ανθρώπινου δυναμικού. Απλά πράγματα. Ό,τι είναι ο φασισμός και η αυθαιρεσία για τη Δεξιά, είναι η απάτη και η πονηριά για την Αριστερά …Τα μέσα, για να επιτύχει τους στόχους της …Το «οξυγόνο», για να συντηρείται στη ζωή.

Αν λοιπόν η μεταπολεμική Δεξιά αναζητούσε τα πιστά στελέχη της ανάμεσα στους δωσίλογους και τους ταγματασφαλίτες, τότε η Αριστερά αναζητούσε τα δικά της στελέχη ανάμεσα στους κοινούς απατεώνες του υποκόσμου και βέβαια στους έμμισθους πράκτορες των Σοβιετικών, οι οποίοι παρίσταναν τους κομμουνιστές. Βόλευαν όλες αυτές οι «προσωπικότητες», γιατί έτσι διατηρούνταν σταθερές οι δομές των «παρατάξεων». Για διαφορετικούς λόγους στην κάθε περίπτωση, οι πάντες ήταν απόλυτα εκβιάσιμοι και ελεγχόμενοι. Όσοι «προόδευαν», είτε στη μια πλευρά είτε στην άλλη, ήταν προκαταβολικά ελεγχόμενοι. Μιλημένα και μοιρασμένα από την αρχή.
Θα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, για να καταλάβει ο αναγνώστης τι λέμε. Η Ελλάδα όσες «απελευθερωτικές» επετείους κι αν γιόρτασε, δεν ήταν ποτέ ελεύθερη. Από την εποχή που «απελευθερώθηκε» μέχρι σήμερα είναι ένα προτεκτοράτο. Ένα προτεκτοράτο, το οποίο ελέγχεται απόλυτα. Παλαιότερα από τους Εγγλέζους και στη συνέχεια —και μέχρι σήμερα— από τους Αμερικανούς. Ο έλεγχος αυτός επιτυγχάνεται, γιατί καταφέρνουν και ελέγχουν την ηγεσία της. Έχουν βάλει δικούς τους ανθρώπους να παριστάνουν τους αντιπάλους και διχάζοντας τον λαό, καταφέρνουν και τον εξουσιάζουν. Ενεργοποιούν τα ένστικτά του και αφού αποσπάσουν την ψήφο του, νομιμοποιούν αυτούς, τους οποίους στην ουσία οι ίδιοι «διορίζουν».
Αυτό το παιχνίδι συνεχίζεται ακόμα και σήμερα. Οι ξένοι και ντόπιοι φασίστες εξακολουθούν και ελέγχουν τα πάντα, γιατί υπάρχει ένα «στημένο» παιχνίδι» από την εποχή του εμφυλίου …Από την εποχή που οι λακέδες των ξένων —και προδότες— μάς βύθισαν στο χάος και στον εμφύλιο σπαραγμό …Από την εποχή που οι χαφιέδες της Δύσης και της Ανατολής συμφώνησαν να κατακρεουργήσουν τον ελληνικό λαό προς ευχαρίστηση των «αφεντικών» τους. Αυτοί οι χαφιέδες δημιούργησαν ένα πολιτικό σκηνικό με «είδωλα» της Δεξιάς και της Αριστεράς, που παγιδεύουν τον κόσμο …Ένα «στημένο» πολιτικό σκηνικό, το οποίο ποτέ δεν ξεφεύγει από τον έλεγχό τους.
«Κορωνίδα» αυτού του φασιστικού κυκλώματος είναι το «τρίο» των «αγίων» οικογενειών, που κυβερνά με κληρονομική «συνέπεια» την πατρίδα μας. Το «τρίο» των Παπανδρέου, των Καραμανλήδων και των Μητσοτάκηδων. Γύρω από αυτές τις οικογένειες υπάρχει ένα πλήθος οικογενειών, οι οποίες είναι όμοιές μ’ αυτές και οι οποίες διατηρούν επίσης μόνιμα πρόσβαση στην εξουσία. Οικογένειες προδοτών, δωσίλογων και μαυραγοριτών, οι οποίες όχι μόνον δεν πλήρωσαν τα εγκλήματά τους στην κατοχή, αλλά επιβίωσαν και στην επόμενη εποχή. Οικογένειες με εξασφαλισμένο «δικαίωμα» διαδοχής, σε περίπτωση που κάποιο μέλος από αυτό το «τρίο» αρχίσει και «λαχανιάζει».
Αυτές οι πραγματικά κυρίαρχες οικογένειες είναι που συνθέτουν την ηγετική ομάδα του φασισμού στην Ελλάδα. Οικογένειες δωσίλογων φασιστών, οι οποίες δεν τιμωρήθηκαν ποτέ, γιατί αφέθηκαν να παριστάνουν τους φανατικούς «αντικομμουνιστές», για να δικαιολογήσουν τη συνεργασία τους με τους Ναζί κατακτητές. Οικογένειες όπως αυτή του Ράλλη, του Έβερτ, του Πάγκαλου. Οικογένειες, οι οποίες, προκειμένου να προστατεύσουν τα κοινά τους συμφέροντα, μπορούν να κάνουν —και τους επιτρέπεται να παραστήσουν— τα πάντα …Προκειμένου να καλύψουν το σύνολο του πολιτικού φάσματος και να μην αφήσουν χώρο για κανέναν άλλο παρείσακτο.
Όλοι αυτοί «μετακινούνται» στο σύνολο του πολιτικού φάσματος, χωρίς ποτέ να αμφισβητούνται οι «προθέσεις» τους. Ο Πάγκαλος, για παράδειγμα, ήταν γόνος δωσίλογων και σκληρών δεξιών, όταν στα νιάτα του αποφάσισε να παραστήσει τον σταλινικό «αριστερό» και σήμερα στα γεράματά του τον ταΐζουμε σαν σοσιαλιστή. Ο Γερουλάνος ήταν γιος σφουγκοκολλάριων του βασιλιά πριν γίνει «σοσιαλιστής», για να τον ταΐζουμε επίσης …Ένας γνήσιος σφουγγοκολλάριος της σκληρής Δεξιάς, ο οποίος, πριν υπουργοποιηθεί με το ΠΑΣΟΚ, το μόνο μαζικό και οργανωμένο κίνημα που γνώρισε στη ζωή του ήταν τα τετρακόσια άλογα του V8 Range Rover.
Βλέποντας κάποιος όλα αυτά τα «διακριθέντα» κουτορνίθια, παραξενεύεται για το πώς καταφέρνουν και επιβιώνουν στην πολιτική σκηνή. Τι τύχη θα είχαν ανθρωπάκια σαν τον Γιωργάκη, τον Κωστάκη ή τη Ντορούλα σε ένα πιο υγιές και ανταγωνιστικό πολιτικό περιβάλλον; Καμία τύχη, γιατί οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δεν είναι απλά μειωμένων ικανοτήτων, αλλά στην κυριολεξία είναι άχρηστοι. Για φωτοτυπίες τον στέλνεις τον Γιωργάκη και αν δεν τις κάνει λάθος, το πιθανότερο είναι να τις χάσει. Στις ταβέρνες μόνον αποκαλούν αυθόρμητα οι πολίτες «άρχοντα» τον Κωστάκη. Στα κομμωτήρια μόνον μπορεί να διακριθεί η Ντόρα για την άποψή της …και αυτό υπό προϋποθέσεις.
Το μυστήριο λοιπόν της επιβίωσης όλων αυτών των άχρηστων γόνων «κρύβεται» στο μυστήριο της επιβίωσης της υποτιθέμενης Δεξιάς …Της Δεξιάς, η οποία στην πραγματικότητα είναι απλά η «επιλογή» των ξένων να φέρει την επίσημη εξουσία …Της Δεξιάς, η οποία συμμετείχε σε όλα τα εγκλήματα κατά του ελληνισμού …Της Δεξιάς, η οποία στην πραγματικότητα ήταν πάντα ένας «μεταπράτης» των ξένων συμφερόντων στην Ελλάδα …Της Δεξιάς, η οποία συνεργάστηκε με τους Ναζί και η οποία, για να σβήσει τα «ίχνη» της, μας βύθισε στον εμφύλιο …Της Δεξιάς, η οποία εξακολουθεί να μας κυβερνά χωρίς καμία «παρένθεση» …όπως θα έλεγε κι ο Giorgo.
Όλα αυτά τα επιτεύγματα της Δεξιάς έχουν «πιστωθεί» σ’ αυτήν, γιατί αυτό είναι το παιχνίδι. Μέρος αυτής της Δεξιάς είναι και η Αριστερά στην Ελλάδα. Μέρος του ίδιου «θιάσου» είναι ο σκληρός «δεξιός» Καρατζαφέρης με τον «επαναστάτη» Αλαβάνο. «Ηθοποιοί» είναι όλοι αυτοί, οι οποίοι παίζουν σε μια «παράσταση», που δίνει καλούς και σίγουρους μισθούς. Στην πραγματικότητα, δηλαδή, καμία Δεξιά δεν θα υπήρχε στην Ελλάδα, αν δεν υπήρχε η εξ αρχής «στημένη» Αριστερά. Καμία Δεξιά των δωσίλογων δεν θα κυριαρχούσε στην Ελλάδα, αν δεν υπήρχε η Αριστερά των απατεώνων. Καμία φασιστική Δεξιά δεν θα κυριαρχούσε, αν την Αριστερά δεν την έλεγχαν αποκλειστικά απατεώνες. Αυτό είναι το όλο κόλπο και αυτό θα περιγράψουμε στο κείμενο αυτό.
Οι δωσίλογοι και οι μαυραγορίτες της κατοχής κατάφερναν και μονοπωλούσαν την εξουσία χάρη στους απατεώνες που έβαζαν οι ίδιοι «απέναντί» τους σαν πολιτικούς αντιπάλους. Οι ψευτοδεξιοί μονοπωλούσαν την εξουσία χάρη τους ψευτοαριστερούς, τους οποίους οι ίδιοι αναγνώριζαν σαν γνήσιους «δημοκράτες» και τίμιους «κοινωνικούς αγωνιστές». Αυτοί οι ψευτοαριστεροί, οι οποίοι προέκυψαν από τα ΙΕΚ της Δεξιάς —και με τα «πτυχία» της—, έγιναν στην κυριολεξία «επιτηδευματίες». Επαγγελματίες «αριστεροί». Η Αριστερά έγινε χάρη σ’ αυτούς επαγγελματικός χώρος. Χώρος εξειδικευμένος στην αναζήτηση των στελεχών του από τον κοινωνικό υπόκοσμο. Από εκεί που συνέφερε τη Δεξιά των δωσίλογων ν’ αντλεί στελέχη ο «αντίπαλός» της.
Κατάλαβε ο αναγνώστης τι ακριβώς λέμε; Χάρη στους απατεώνες της Αριστεράς επιβίωσαν αρχικά —και στη συνέχεια μονοπώλησαν την εξουσία— οι ταγματασφαλίτες της Δεξιάς. Οι φασίστες των δύο άκρων έκαναν μια «ψευδοφασαρία», που οδήγησε στον εμφύλιο και μετά, ως ειδικοί της ενδοελληνικής σύγκρουσης, ανέλαβαν να διαιωνίζουν τη «βεντέτα» εις βάρος της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Κάθε φορά που έχουμε εκλογές, κάποιοι πονηροί ανασύρουν διλήμματα και επιχειρήματα, τα οποία μας καθηλώνουν στην εποχή του εμφυλίου. Το αποτέλεσμα ήταν σε έναν λαό, όπου πάνω από το 90% του πληθυσμού είναι δημοκράτες, την εξουσία να τη μονοπωλούν τα άκρα των μονοψήφιων ποσοστών.
Πώς το καταφέρνουν αυτό; Με έναν απλό τρόπο. Οι «ακραίοι», με τη βοήθεια των ΜΜΕ, μπαίνουν επικεφαλής των κυρίαρχων «αμυνών» και των κυρίαρχων φοβιών του κόσμου. Τους ακραίους του δεξιού φασισμού τούς στηρίζουν οι δημοκράτες, οι οποίοι πρωτίστως φοβούνται τον κομμουνισμό και μετά οτιδήποτε άλλο. Τους ακραίους του κομμουνιστικού φασισμού τους στηρίζουν οι δημοκράτες, οι οποίοι πρωτίστως φοβούνται τον φασισμό των παλατιών και μετά οτιδήποτε άλλο. Έτσι δίχασαν τον ελληνικό λαό στον εμφύλιο και έτσι κάνουν κάθε φορά που έρχονται εκλογές.
Το αποτέλεσμα; …Τραγικό. Οι περισσότερες ψήφοι, τους οποίους παίρνει το ΠΑΣΟΚ, δεν είναι ψήφοι επιδοκιμασίας των πολιτικών ή των απόψεών του. Είναι ψήφοι αντιδεξιές από ανθρώπους που μισούν τη Δεξιά. Οι περισσότερες ψήφοι που παίρνει η ΝΔ δεν είναι ψήφοι επιδοκιμασίας των πολιτικών ή των απόψεών της. Είναι ψήφοι αντικομμουνιστικές από ανθρώπους που μισούν τον κομμουνισμό. Με αυτό το έξυπνο παιχνίδι διχάζεται ο λαός και οι φασίστες κυριαρχούν. Οι φασίστες όχι μόνον δεν παθαίνουν ζημιά από το μίσος του δημοκρατικού κόσμου, αλλά το εκμεταλλεύονται. Δεν τους ενδιαφέρει αν δεν εισπράττουν «αγάπη». Τους ενδιαφέρει να «εισπράττουν» …έστω κι αν αυτό είναι το μίσος απέναντι στον αντίπαλό τους. Με αυτόν τον τρόπο οι ιδιοκτήτες των δύο μεγάλων κομμάτων καταφέρνουν και μεταχειρίζονται τον κόσμο σαν ιδιοκτησία τους.
Οι κομματάρχες με αυτό «τρικ» γίνονται «παραταξιάρχες» …Οι επικεφαλής των παρατάξεων, οι οποίες μας βύθισαν στον εμφύλιο και στη συνέχεια στην οικονομική καταστροφή της μεταπολίτευσης. Αυτούς τους εγκληματίες διαδέχθηκαν στη μεταπολίτευση οι άχρηστοι γόνοι τους, που για ευνόητους λόγους μεγάλωσαν στο κλειστό περιβάλλον του Αμερικανικού Κολεγίου Αθηνών. Ελέγχοντας το παιχνίδι αυτό, ελέγχουν τα πάντα. Άσχετα με το τι ψηφίζει ο λαός, αυτοί επιλέγουν από τους δικούς τους ανθρώπους ποιοι θα διακριθούν σε όλους τους χώρους. Από το ίδιο Κολέγιο είναι οι Καραμανλήδες, οι Μητσοτάκηδες, αλλά και οι Παπανδρέου και οι Παπακωνσταντίνου και οι Ανδριανόπουλοι και οι Μπίστηδες και οι Μάνοι …Όλοι αυτοί, οι οποίοι σήμερα —και εκτελώντας τις εντολές των κοινών αφεντικών τους— θέλουν να ξεπουλήσουν το ελληνικό κράτος στους τοκογλύφους του ΔΝΤ. Μέχρι και η κόρη της Παπαρήγα σ’ αυτήν τη συμμορία ανήκει.
Αντιλαμβανόμαστε ότι οι ταγματασφαλίτες και οι δωσίλογοι επιβίωσαν στην κυριολεξία από το «παιχνίδι» αυτό. Κανένας από αυτούς δεν θα επιβίωνε, αν δεν υπήρχε η «επαγγελματική» Αριστερά των απατεώνων …Η «κατασκευασμένη» από τις ξένες πρεσβείες, την κρατική ασφάλεια, αλλά και τον υπόκοσμο του δρόμου «Αριστερά». Όλη η ηγετική ομάδα της Αριστεράς είναι απατεώνες, γιατί απλούστατα όλοι έχουν στηθεί γύρω από μια μεγάλη ΑΠΑΤΗ …Τη μεγαλύτερη και οδυνηρότερη απάτη της ελληνικής ιστορίας …Τη «μητέρα» όλων των απατών, που δημιούργησαν το σημερινό πολιτικό σκηνικό. Την ΑΠΑΤΗ του ΕΜΦΥΛΙΟΥ.
Η «μήτρα» της απάτης του εμφυλίου «γέννησε» τις απάτες εκείνες, που συντηρούν ακόμα και σήμερα τον φασισμό. Αυτή η «μήτρα» γέννησε την ΑΠΑΤΗ του γνωστού Πολυτεχνείου και την ΑΠΑΤΗ της ετήσιας «παραγωγής» «ηρώων» του γνωστού πανεπιστημιακού ασύλου. Απλά πράγματα. Κάθε φορά που η Δεξιά ήθελε ν’ «ανανεώσει» τη σχέση της με την εξουσία, «έστηνε» μια ΑΠΑΤΗ σε συνεργασία με τους απατεώνες «Αριστερούς». Για να επιβιώσει από τη λαϊκή μήνη μετά τη γερμανική κατοχή, «έστησε» τον εμφύλιο. Για να επιβιώσει μετά την πτώση της Χούντας, «έστησε» το Πολυτεχνείο. Για να ελέγχει μόνιμα τη μεταπολίτευση, «στήνει» κάθε χρόνο τη γνωστή «επέτειό» του. Για να μας βάλει στη σημερινή άθλια Νέα Τάξη, έστησε τη νέα ΑΠΑΤΗ των γνωστών ΜΚΟ των «αλληλέγγυων» προδοτών.
Θα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, για να καταλάβει ο αναγνώστης τι ακριβώς συνέβη και φτάσαμε στο σημείο αυτό …Να καταλάβει τον ρόλο των προσώπων, τα οποία πρωταγωνίστησαν σ’ αυτήν την Απάτη. Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος μύστης της ιστορίας ή πράκτορας μεγάλων μυστικών υπηρεσιών, για να καταλάβει την απάτη. Μερικές κρίσιμες ημερομηνίες αρκεί να γνωρίζει και το καταλαβαίνει. Πότε πραγματοποιήθηκε η συνθήκη της Γιάλτας; Το τελικό κείμενο εκείνης της συνθήκης υπογράφηκε στις 11 Φεβρουαρίου 1945. Γιατί ήταν σημαντική εκείνη η ημερομηνία; Γιατί τότε μοιράστηκε με τον πιο απόλυτο και ακριβή τρόπο ο μεταπολεμικός κόσμος.
Τότε ο Στάλιν δέχθηκε —με αντάλλαγμα τεράστια κέρδη— να παραχωρήσει την Ελλάδα στον έλεγχο της Δύσης. Πότε ξεκίνησε ο ελληνικός εμφύλιος; Έναν χρόνο μετά. Το 1946 …Ο εμφύλιος, που, αν είχε «ευτυχή» έκβαση για τους «εμπνευστές» του, θα ανάτρεπε τη συμφωνία του Στάλιν και όλων των υπολοίπων. Από ποιους ξεκίνησε; Από τον Ζαχαριάδη, τον Σιάντο και τον Βαφειάδη. Από τους σφουγγοκολάριους του Στάλιν. Είναι δυνατόν να ήταν πραγματικός εμφύλιος; ΑΠΑΤΗ ήταν. Η μεγαλύτερη ΑΠΑΤΗ της ελληνικής ιστορίας. Μια από τις μεγαλύτερες ΑΠΑΤΕΣ της παγκόσμιας ιστορίας.
…Η ΑΠΑΤΗ, η οποία συνδέει άμεσα και άρρηκτα όλους τους φασίστες του συνόλου του πολιτικού μας σκηνικού …Η ΑΠΑΤΗ, η οποία καθιστά ενιαία συμμορία όλους τους αριστεροδεξιούς φασίστες, που παριστάνουν τους εχθρούς μεταξύ τους …Η ΑΠΑΤΗ, η οποία ακόμα και σήμερα διατηρεί το ΚΚΕ στη ζωή με κρατικά χρήματα …Η ΑΠΑΤΗ, στην οποία συμμετείχαν όλοι οι ξενόδουλοι προδότες …ο καθένας για τους λόγους του …Όλοι οι ξενόδουλοι χωρίς καμία εξαίρεση. Όχι μόνον οι αγγλόδουλοι ή οι αμερικανόδουλοι, αλλά και οι ρωσόδουλοι μπολσεβίκοι. Χωρίς αυτήν την ΑΠΑΤΗ τίποτε δεν θα ήταν όπως φαίνεται σήμερα και άρα όπως βόλευε τους φασίστες.
Χωρίς αυτήν την ΑΠΑΤΗ οι δωσίλογοι θα είχαν εκτελεστεί —όπως συνέβη σε ολόκληρο τον πολιτισμένο κόσμο— και δεν θα μας κυβερνούσαν ακόμα και σήμερα. Χωρίς αυτήν την ΑΠΑΤΗ ο «γέρος της Δημοκρατίας», που σκότωσε τον κόσμο στα Δεκεμβριανά, θα είχε κρεμαστεί στο Σύνταγμα και δεν θα υπήρχε η βασικότερη «αγία οικογένεια» της χώρας. Χωρίς αυτήν την ΑΠΑΤΗ τα τεμπελόσκυλα, που παριστάνουν τους κομμουνιστές «επαναστάτες», θα είχαν διαλύσει ως κόμμα και θ’ αναγκάζονταν επιτέλους να εργαστούν σαν άνθρωποι, όπως συνέβη σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο.
Εξαιτίας αυτής της ΑΠΑΤΗΣ κανένας από τους εγκληματίες της δεκαετίας του ’40 δεν πλήρωσε τα εγκλήματά του. Ούτε οι δωσίλογοι πλήρωσαν για τη συνεργασία τους με τους Ναζί ούτε οι δολοφόνοι του Στάλιν πλήρωσαν για τη συνεργασία τους με τους σταλινικούς δολοφόνους. Ενώ ολόκληρη η πολιτισμένη Ευρώπη έστησε στον τοίχο τους προδότες συνεργάτες των Ναζί, στην Ελλάδα οι δωσίλογοι «βγήκαν κι από πάνω». Όχι μόνον δεν τιμωρήθηκαν, αλλά «έβγαλαν και γλώσσα». Θρασείς και άθλιοι σαν τα παιδιά τους, που ακόμα και σήμερα προκαλούν, λέγοντας ότι «μαζί τα φάγαμε». Αυτοί οι άθλιοι εμφανίστηκαν σαν φανατικοί «αντικομμουνιστές», που «αμάρτησαν» μαζί με τους Ναζί για χάρη της Δημοκρατίας. Μερικές δεκαετίες μετά «συγχωρέθηκαν» και οι σταλινικοί, εφόσον κι αυτοί —μετά από απόφαση της Δεξιάς— «αμάρτησαν» για τη Δημοκρατία. Ούτε στους εφιάλτες της δεν θα μπορούσε η Δημοκρατία να δει τόσους φασίστες ν’ «αμαρταίνουν» για χάρη της.
Ένας λαός ολόκληρος κατασφάχτηκε και στον εμφύλιο αυτόν δεν χάθηκε ούτε ένας πρωτοκλασάτος δωσίλογος ή σταλινικός. Οι πρώτοι διασφάλισαν τα κλοπιμαία της κατοχής και οι δεύτεροι αμνηστεύτηκαν και γύρισαν από το ανατολικό μπλοκ …και τους ταΐζουμε σαν ήρωες. Μόνον φουκαράδες σκοτώθηκαν στον εμφύλιο και μόνον φουκαράδες απέμειναν στο ανατολικό μπλοκ. Τα παιδιά των σταλινικών χαφιέδων διέπρεψαν καί εκεί καί εδώ. Με πρώτο και καλύτερο τον χαφιέ της Στάζι και γιο του καγκεμπίτη χαφιέ Πέτρου Κόκκαλη …Τον διαβόητο μεγιστάνα Κόκκαλη. Δέκα εκατομμύρια Έλληνες καπιταλιστές και δημοκράτες ήταν αφελείς και βλάκες καθώς έμειναν φτωχοί και μεγιστάνας μέσα σε μια δεκαετία έγινε ο χαφιές του παραπετάσματος …Ο βρωμοποδαράς της Στάζι.
Όλα αυτά δεν είναι τυχαία. Ο Κόκκαλης δεν ήταν μια ξεχωριστή περίπτωση μέσα σε ένα ασαφές περιβάλλον. Ο Κόκκαλης ήταν ένας «ανθός» του «θερμοκηπίου» του ΚΚΕ. Ήταν ο γιος ενός διαβόητου ΚΚΕ, ο οποίος συνδεόταν με τα οικονομικά του κόμματος στη διάρκεια του εμφυλίου και είχε έναν πολύ συγκεκριμένο ρόλο …Τα οικονομικά ενός κόμματος, το οποίο μετρούσε αγγλικές λίρες για τις «επιτυχίες» του και αυτές τις λίρες τις μετρούσε και πιθανόν να ενθυλάκωνε ο Κόκκαλης. Η οικονομική «επιτυχία» του γιου μπορεί να μην είναι καθόλου άσχετη με το οικογενειακό επαγγελματικό «αντικείμενο» …Το «αντικείμενο» με το οποίο ασχολούνταν και ο πατέρας του. Ταμίες είναι όλοι αυτοί ενός συγκεκριμένου «μαγαζιού», το οποίο άλλοτε «μαζεύει» και άλλοτε «ξεπλένει» χρήματα.
Όλα αυτά γίνονται κατορθωτά εξαιτίας του «παιχνιδιού» των φασιστών με τους απατεώνες. Ενός ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ, το οποίο είναι σχεδόν ανίκητο, εφόσον τους φασίστες τους «νομιμοποιούν» απατεώνες που τα «παίρνουν». Πώς «στήνεται» αυτό το παιχνίδι; Οι αντίπαλοι αλληλοβοηθούνται μεταξύ τους. Υποτιθέμενοι θύτες και υποτιθέμενα θύματα συνεργάζονται μεταξύ τους, για να διατηρούν τις ιδιότητές τους. Με τη βοήθεια των «αριστερών», για παράδειγμα, διαχωρίζονται οι «δεξιοί» σε «φασίστες» και «δημοκράτες» …Σε «δεξιούς» ύποπτους και σε όχι τόσο «δεξιούς». Η «στημένη» Αριστερά, δηλαδή, «δείχνει» ποιοι από τους φασίστες είναι «δεξιοί» με τη συμβατική σημασία του όρου και ποιοι είναι για παράδειγμα «σοσιαλιστές».
Η «Αριστερά» των απατεώνων μεταμορφώνει τον πιο σκληρό Πρωθυπουργό της Δεξιάς και του εμφυλίου σε «γέρο της Δημοκρατίας». Η «Αριστερά» μεταμορφώνει τον δειλό Ανδρέα σε γενναίο αντιχουντικό. Η «Αριστερά» θάβει έναν ολόκληρο Παναγούλη και «δείχνει» σαν ήρωα ακόμα κι έναν Τσοχατζόπουλο. Παίρνει δηλαδή ένα «ραβασάκι» από τα αφεντικά της και «δείχνει» ό,τι της υποδεικνύουν. Απατεώνες είναι και δεν τους ενδιαφέρει η «αλήθεια» των όσων δείχνουν …Το «μεροκάματο» να βγαίνει. Κάθε φορά που οι φασίστες έχουν ανάγκη τη «νομιμοποίησή» τους, βγαίνουν στον «αγώνα» οι αριστεροί απατεώνες και επαγγελματίες νομιμοποιητές.
Η «Αριστερά» του σταλινικού ΚΚΕ προκάλεσε τον «στημένο» εμφύλιο γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο. «Επιτέθηκε» στους δωσίλογους, για να τους «νομιμοποιήσει» σαν «δημοκράτες». Επιτέθηκαν οι φασίστες ενός τύπου σε φασίστες άλλου τύπου, για να τους νομιμοποιήσουν σαν «δημοκράτες». Κατ’ εντολή του Στάλιν «χρεώθηκαν» οι σταλινικοί τον φασισμό, για να «απελευθερώσουν» τους δωσίλογους. Η «Αριστερά» του σταλινικού ΚΚΕ «νομιμοποίησε» σαν «δημοκράτες» όλους τους φασίστες της μεταπολεμικής περιόδου Το ίδιο έκανε και με τη μεταπολίτευση. Η «Αριστερά» του σταλινικού ΚΚΕ και κάποιων μαοϊκών δυνάμεων, καλά προστατευμένη πίσω από τα κάγκελα του Πολυτεχνείου, «επιτέθηκε» στη Χούντα, για να «νομιμοποιήσει» τους φασίστες της μεταπολίτευσης ..Μόνον αυτούς που της υποδείκνυαν και κανέναν άλλο.
Σε αυτήν την εξυπηρέτηση της Αριστεράς ανταπέδιδε η επίσης «στημένη» Δεξιά. Μόνον όποιος αριστερός «ήρωας» ήθελε η Δεξιά επιβίωνε. Αν δεν ήταν κάποιος επιθυμητός —και άρα απατεώνας αριστερός—, τον έτρωγε η «μαρμάγκα». Έμπαινε στα μπουντρούμια της Δεξιάς και δεν ξανάβγαινε από αυτά σώος κι αβλαβής. Αριστεροί, που «άντεχαν» ή που ήταν «τυχεροί», ήταν μόνον αυτοί που η Δεξιά «χάιδευε» και προστάτευε. Όλοι οι υπόλοιποι στην αφάνεια …αν ήταν τυχεροί. Όποιος τολμούσε να επιχειρήσει να σπάσει τη «φάμπρικα», έπεφτε σε κανένα τρίκυκλο της Θεσσαλονίκης ή σε κανένα σαμαράκι της Βουλιαγμένης.  Αυτό ήταν το μόνιμο «μεροκάματο» της επαγγελματικής Αριστεράς και ήταν ιδιαίτερα πλούσιο, αν κρίνουμε από τις αποδόσεις των Δαμανάκηδων, των Τατούληδων και μερικών άλλων «μεροκαματιάρηδων» …Επαγγελματιών της απάτης, εφόσον όλοι τους γνώριζαν τι ακριβώς συνέβαινε …και άρα και την απάτη. Με το μικρό τους όνομα θα πρέπει να γνώριζε η Δαμανάκη τους χωροφύλακες, οι οποίοι περιφέρονταν γύρω από το Πολυτεχνείο.
Μέσα λοιπόν σ’ αυτόν τον οικονομικά προσοδοφόρο «κήπο» του «αριστερού» κακού θα δούμε ένα-ένα τα κορυφαία «λουλούδια» του. Θα ξεκινήσουμε, όπως είναι φυσικό, από τον «αρχιτέκτονα» της απάτης. Ποιος ήταν αυτός; Ο Νίκος Ζαχαριάδης. Αυτός είναι ίσως ο χειρότερος άνθρωπος που γεννήθηκε ποτέ πάνω στην ελληνική γη. Μπροστά του ακόμα και ο Εφιάλτης της αρχαιότητας ήταν ένας ευκαιριακός και ερασιτέχνης προδότης. Η προδοσία του δεν είχε ούτε την ένταση ούτε τη διάρκεια της προδοσίας του Ζαχαριάδη.
Ο Ζαχαριάδης πρόδιδε επί δεκαετίες τον ίδιο λαό σε όλα τα αφεντικά της Γης. Στην κυριολεξία δεν θα πρέπει να έζησε ούτε μία στιγμή στη ζωή του κοντά στο φως και την αλήθεια. Μέσα στο ψέμα, τον χαφιεδισμό και την υποκρισία πέρασε μια ολόκληρη ζωή. Βύθισε έναν ολόκληρο λαό στο χάος, για να εξυπηρετήσει το αφεντικό του. Έπνιξε στο αίμα έναν ολόκληρο λαό, για να διατηρήσει το αξίωμά του. Ψόφησε, όπως του άξιζε, στις παγωμένες λάσπες της σιβηριανής αυλής του αφεντικού του …Έζησε ως σκύλος και πέθανε ως τέτοιος.
Το σύνολο της ζωής του ήταν μια αθλιότητα μέσα σε διαδρόμους μυστικών υπηρεσιών. Δεν υπάρχει γνωστό αφεντικό αυτού του κόσμου, το οποίο ο Ζαχαριάδης να μην εξυπηρέτησε. Από τον Στάλιν και τον Χίτλερ μέχρι το ελληνικό Παλάτι και τους Αγγλοαμερικανούς. Όταν ο ελληνικός λαός αγωνιζόταν για την ελευθερία του και βασανιζόταν από τους ξένους κατακτητές, αυτός απολάμβανε την προστασία τους. Όταν ο ελληνικός λαός πεινούσε, αυτός αύξανε τη χοληστερίνη του στις πολυτελείς πτέρυγες του Νταχάου, όπου οι Γερμανοί φιλοξενούσαν τους «χρήσιμους» γι’ αυτούς.
Μετά τη διάσωσή του από τα «αφεντικά» του, ήρθε στην Ελλάδα για να τους εξυπηρετήσει. Με αεροπλάνο των αφεντικών του ήρθε ταχύτατα στην Ελλάδα, για να «λερώσει» το πατριωτικό ΕΑΜ με κομμουνιστικούς «λεκέδες». Έχοντας στη διάθεσή του όλα τα μέσα των φασιστών, στοχοποίησε και στην πραγματικότητα σκότωσε τον φυσικό ηγέτη του ΕΑΜ Άρη Βελουχιώτη. Στη συνέχεια —κατ’ εντολή του Στάλιν και των «ευλογιών» του Τσόρτσιλ— ξεκίνησε τον εμφύλιο. …Τον πιο αναίτιο εμφύλιο στην παγκόσμια ιστορία. Τον εμφύλιο, ο οποίος δεν είχε κάποιον συγκεκριμένο στόχο νίκης των «επαναστατών», παρά στόχευε στη γενική καταστροφή των Ελλήνων, προκειμένου να διευκολυνθούν τα «αφεντικά». Έναν εμφύλιο, ο οποίος έγινε μόνο και μόνο γιατί συνέφερε κάποιους να διαχειριστούν τις συνέπειές του.
Όλα αυτά τα έκανε, για να διατηρήσει την ηγεσία του πιο μεγάλου χαφιεδομάγαζου στην ελληνική ιστορία …Του χαφιεδομάγαζου του ΚΚΕ …Του «μαγαζιού» του Εβραίου Μπεναρόγια, που, από τότε που υπάρχει, εξυπηρετεί τα συμφέροντα των αφεντικών του και άρα των ξένων. Των ξένων, οι οποίοι το χρηματοδοτούν από τότε που υπάρχει. Δεν υπάρχει «αφεντικό», που να μην χρηματοδότησε το ΚΚΕ. Τα αφεντικά αλλάζουν, αλλά κανένα αφεντικό δεν αλλάζει συμπεριφορά απέναντι σε ένα τόσο χρήσιμο εργαλείο.
Το χρηματοδότησαν κάποτε οι Εβραίοι του Πολίμπιρο του Στάλιν και σήμερα το χρηματοδοτούν οι Εβραίοι τοκογλύφοι και ομοεθνείς του Μπεναρόγια. Κάποτε συντηρούνταν με ρούβλια, ενώ σήμερα με δολάρια. Όποιος πληρώνει το ΚΚΕ, απολαμβάνει τις «υψηλές» υπηρεσίες του. Αυτό ήταν το «μαγαζί» του Ζαχαριάδη, γιατί τέτοιος ήταν ο ηγέτης του. Ο κατ’ επάγγελμα προβοκάτορας, προδότης και —όποτε χρειαζόταν— δολοφόνος, δημιούργησε το ανάλογο κόμμα. Δημιούργησε το προβοκατόρικο και προδοτικό κόμμα, το οποίο —όποτε χρειάζεται— μπορεί και γίνεται δολοφονικό απέναντι στους Έλληνες. Αυτός, ο οποίος σκότωνε όποιον αντιλαμβάνονταν ως ανταγωνιστή του, δημιούργησε το κόμμα που μας οδήγησε στον εμφύλιο.
Τα ίδια ακριβώς στην ανάλογη κλίμακα κάνει και το κόμμα του …Το κόμμα, το οποίο στην καθημερινότητά του επιβιώνει με την προβοκάτσια που βολεύει τα αφεντικά του, όπως έκανε και ο Ζαχαριάδης …Το κόμμα, που, για να επιβιώσει στις δύσκολες ώρες, σκοτώνει ακόμα και αδερφούς του, όπως έκανε και ο Ζαχαριάδης. Όταν ο Ζαχαριάδης, για λόγους προσωπικής του επιβίωσης, σκοτώνει έναν «σύντροφο», όπως ο Μπελογιάννης, γιατί το κόμμα του για τους ίδιους λόγους να μην πραγματοποιήσει έναν εμφύλιο; Δεν ξεχωρίζει «αδερφούς» από «ξένους». Μόνον αφεντικά ξεχωρίζει και αυτά υπηρετεί.
Από εκεί και πέρα κάνει ό,τι του ζητήσουν αυτοί, οι οποίοι του εξασφαλίζουν επιβίωση και βέβαια «χαρτζιλίκι». Στην περίοδο που αναφερόμαστε έκανε ό,τι το διέταζαν οι σταλινικοί της Σοβιετικής Ένωσης. Το σύνολο των ηγετών του ΚΚΕ —στη δήθεν περίοδο των δήθεν διωγμών από τη δήθεν Δεξιά— ήταν διορισμένοι απευθείας από τη Μόσχα. Ήταν, δηλαδή, απροκάλυπτα πράκτορες της KGB και λειτουργούσαν αποκλειστικά και μόνον υπέρ των σοβιετικών συμφερόντων …Των συμφερόντων, που, λόγω Γιάλτας, ταυτίζονταν με τα Αγγλοαμερικανικά και άρα επεδίωκαν τη μόνιμη ισχυροποίηση της Δεξιάς στην Ελλάδα.
Στο σύνολο του χρόνου ζωής της Σοβιετικής Ένωσης το ΚΚΕ παρέμενε μια τοπική αντιπροσωπεία των σοβιετικών συμφερόντων στην Ελλάδα …Ένα «μαγαζί», το οποίο συνεργαζόταν με την κρατική ασφάλεια της φασιστικής Δεξιάς υπέρ των κοινών τους συμφερόντων. Οι δήθεν διωγμοί και οι φυλακίσεις των στελεχών του ήταν η επαγγελματική ενασχόληση των άεργων και πάντα βολεμένων ΚΚΕδων της εποχής …Καθόλου άσχημα, αν σκεφτεί κάποιος ότι εκείνη την εποχή οι Έλληνες έπαιρναν τις ψυχές τους και «θάβονταν» ζωντανοί στα ορυχεία και τις φάμπρικες της Δύσης. Καθόλου άσχημα δεν ήταν η φυλακή και ο χαφιεδισμός των συγκρατουμένων με αντιπαροχή μια εύκολη ζωή. Όλα αυτά μέχρι τη μεταπολίτευση …Τη μεταπολίτευση της «δημοκρατίας».
Τότε έγινε ένα μεγάλο «άλμα» στην πολιτική μας σκηνή και σ’ αυτό ήταν απαραίτητη η συνεισφορά των απατεώνων της Αριστεράς. Οι δεξιοί έπρεπε να συνεχίσουν να μονοπωλούν την εξουσία και αυτό δεν γίνεται χωρίς τη σύμπραξη των χαφιέδων και των απατεώνων της Αριστεράς. Άρα έπρεπε και πάλι το κόμμα της ΑΠΑΤΗΣ να κληθεί να «βοηθήσει» στη «ρύθμιση» της κατάστασης. Η Δεξιά των φασιστών κινδύνευε και θα έπρεπε και πάλι να βρεθούν απατεώνες, οι οποίοι θα τους έδιναν νόημα ύπαρξης. Έπρεπε να βοηθήσει το ΚΚΕ, για να μπορέσει ο πρωθυπουργός των «δένδρων» να γίνει σωτήρας της «δημοκρατίας» και εθνάρχης. Χωρίς το ΚΚΕ ο Καραμανλής ακόμα θα έπαιζε γκολφ στο Παρίσι.
Το ΚΚΕ τούς ήταν πολύτιμο σ’ αυτήν την εποχή της «δημοκρατίας», γιατί θα τους επέτρεπε να βυθίσουν το κράτος στον κομματισμό. Χωρίς το ΚΚΕ αυτό θα ήταν αδύνατον. Τους βοήθησε να παραστήσουν τους «δημοκράτες» με το Πολυτεχνείο και στη συνέχεια τους βοήθησε να «στήσουν» το νέο πολιτικό σκηνικό. Σ’ αυτήν την εποχή άλλαξε και το ίδιο το ΚΚΕ τη «βιτρίνα» του, εφόσον αναγκάστηκε να ευθυγραμμιστεί με τα νέα δεδομένα. Πώς όμως να ευθυγραμμιστεί ένα τέτοιο «χαφιεδομάγαζο»; …Όπως προβλέπεται για χαφιεδομάγαζο. Θα παρίσταναν και πάλι τους «επαναστάτες», γιατί οι φασίστες ήθελαν νομιμοποίηση των αυταρχικών εξουσιών τους. Το ΚΚΕ θα υπέγραφε ότι δεν θα «επαναστατούσε», αλλά θα προσπαθούσε δήθεν να «αλλοιώσει» το πολίτευμα μέσα από τις δυνατότητες που του έδινε το ίδιο το πολίτευμα.
Το ΚΚΕ θα προσπαθούσε δήθεν «ειρηνικά» —και άρα εκ του πονηρού— να «καταλύσει» τη δημοκρατία και οι «δημοκράτες» δήθεν θα το εμπόδιζαν. Και πάλι το ΚΚΕ θα ήταν αυτό, το οποίο θα προσδιόριζε ποιοι ήταν οι «δημοκράτες», που υπερασπίζονταν πραγματικά τη δημοκρατία και ποιοι ήταν οι «φασίστες», που πολεμούσαν το ΚΚΕ και τη δική του άποψη περί «δημοκρατίας». Το ΚΚΕ, δηλαδή, ήταν αυτό, το οποίο «έδειχνε» τον Καραμανλή ως Δεξιό —και άρα τον εμφάνιζε ως νόμιμο «αφεντικό» της δεξιάς Νέας Δημοκρατίας— και το ίδιο «έδειχνε» τον Παπανδρέου ως «σοσιαλιστή» και άρα τον εμφάνιζε ως νόμιμο «αφεντικό» του αριστερού ΠΑΣΟΚ …Όλα στημένα». Η Δεξιά των φασιστών μονοπωλούσε την εξουσία με τον δικό της δικομματισμό και η Αριστερά των απατεώνων «έδειχνε» ό,τι της επέβαλαν τα αφεντικά της.
Για της ανάγκες αυτού του ρόλου το «προίκισαν» και το «επιδότησαν» με όλες τις δυνατές βοήθειες. Με τη βοήθεια, τα μέσα και τα χρήματα των φασιστών «διακρίνεται» το ΚΚΕ στην κοινωνία. Με αυτά τα μέσα σχεδόν μονοπωλεί τον συνδικαλισμό των εργαζομένων —τόσο του ιδιωτικού όσο και του δημοσίου τομέα— και με τα ίδια μέσα παίρνει αφύσικα μεγάλα ποσοστά στον συνδικαλισμό των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων. Γιατί βοηθάται; Γιατί λειτουργεί σαν «φίλτρο». Το ΚΚΕ ελέγχει την «παραγωγή» της ελληνικής κοινωνίας και τη «φιλτράρει», για να μην απειλήσει τα αφεντικά του. Τίποτε δεν ξεφεύγει από αυτό το «φίλτρο». Οι Έλληνες, οι οποίοι «διακρίνονται» στην κοινωνική λειτουργία, είναι μόνον αυτοί που έχουν «περάσει» από αυτό το «φίλτρο». Όποιοι το παρακάμπτουν «καταδικάζονται», είτε στην αφάνεια είτε στη «γραφικότητα». Αν δεν σε «θάψουν» στην απόλυτη αφάνεια οι έμπειροι ΚΚΕδες, θα σε εμφανίσουν ως «Λεβέντη» και θα σε τελειώσουν.
Το ΚΚΕ «αποφασίζει» ποιος είναι «δημοκράτης» και ποιος όχι. Αυτό αποφασίζει ποιος από όλους τους Έλληνες, είτε αυτοί σπουδάζουν είτε αγωνίζονται ως εργαζόμενοι για τα δικαιώματά τους, θα κάνει πολιτική «καριέρα». Το φασιστικό ΚΚΕ αποφασίζει ποιοι «δημοκράτες» θα στελεχώσουν το πολιτικό μας σύστημα. Το ΚΚΕ, για παράδειγμα, «αποφάσισε» ότι φασιστόμουτρα σαν τον Πρωτόπαπα ή τον Παναγόπουλο ή τον Ρέππα ή τον Λαλιώτη είναι «σοσιαλιστές» και όχι «δεξιοί». Το ΚΚΕ «αποφάσισε» ότι ο Αλογοσκούφης του LSE είναι «δεξιός» και ο Παπακωνσταντίνου —επίσης του LSE— είναι «σοσιαλιστής». Το ΚΚΕ «αποφάσισε» ότι ο Μπίστης —του Κολεγίου Αθηνών— είναι «αριστερός» και ο Βορίδης —επίσης του Κολεγίου Αθηνών— είναι «δεξιός».
Πώς «αποφασίζει» μόνο του το ΚΚΕ; Αυτό «αναδεικνύει» ως «συνομιλητές» του μόνον ό,τι του υποδεικνύουν τα αφεντικά του, εφόσον όλους τους άλλους δεν τους αναγνωρίζει ως τέτοιους. Κατάλαβε ο αναγνώστης το «κόλπο»; Το ΚΚΕ είναι αυτό, το οποίο αναγνωρίζει «φίλους» και «εχθρούς» και όλοι οι άλλοι αποκλείονται από τον πολιτικό «χάρτη». Ό,τι αναγνωρίζεται από το ΚΚΕ ως «φιλικό», μετατρέπεται αυτόματα σε «νόμιμο» αριστερό και ό,τι αναγνωρίζεται ως «εχθρικό», μετατρέπεται επίσης αυτόματα σε «νόμιμο» δεξιό. Όλα τα άλλα απλά δεν υπάρχουν. Αν σε εχθρεύεται το ΚΚΕ, είσαι «νόμιμος» δεξιός —και άρα αυθεντικός— και αν σε βλέπει «συμπαθητικά», είσαι «νόμιμος» Αριστερός —και άρα επίσης αυθεντικός—. Αν δεν σε «βλέπει» το ΚΚΕ, απλά δεν υπάρχεις.
Ήταν λοιπόν θέμα επιβίωσης όλοι αυτοί οι απατεώνες να πλαισιώνονται από απατεώνες, γιατί δεν κινδύνευαν απλά να πάνε σπίτια τους, αλλά σε εκτελεστικά αποσπάσματα. Ήταν θέμα επιβίωσης να φροντίζουν οι απατεώνες Ζαχαριάδηδες να βρίσκουν απατεώνες Φλωράκηδες και αυτοί με τη σειρά τους να βρίσκουν απατεώνισσες Παπαρήγες. Ήταν θέμα επιβίωσης για τους απατεώνες της πιο εγκληματικής απάτης στην ελληνική ιστορία να δημιουργήσουν ομόκεντρους κύκλους απατεώνων στον χώρο της ευρύτερης Αριστεράς …Στον χώρο εκείνον, ο οποίος θα μπορούσε να απομονώσει και να επιτεθεί στους προδότες και εγκληματίες ΚΚΕδες. Γι’ αυτόν τον λόγο δεν άφηναν τον χώρο αυτόν ελεύθερο.
Το αποτέλεσμα είναι να υπάρχει μια συγκεκριμένη λογική στη διαδοχή των ηγετών του ΚΚΕ. Τους απατεώνες τους διαδέχονταν απατεώνες.
Έτσι φτάσαμε από τον Ζαχαριάδη στον Χαρίλαο Φλωράκη. Αυτός ήταν ο ιστορικός ηγέτης του ΚΚΕ της μεταπολίτευσης …Ηγέτης του «νόμιμου» ΚΚΕ …Χαφιές από τη νιότη του. Άκαπνος κομισάριος και άρα χαφιές των μηχανισμών του ΕΑΜ. Όταν οι ήρωες του ΕΑΜ πολεμούσαν, ο Φλωράκης τούς σπιούνευε. Όταν οι ήρωες ξεψυχούσαν, έτρεχε ο Φλωράκης ν’ ακούσει τι λένε, μήπως και τυχόν βρίζουν κάποιον άκαπνο κομματικό κομισάριο. Αυτή ήταν η δουλειά του. Οι άλλοι πολεμούσαν κι αυτός πήγαινε από πίσω να δει αν τα «βρακιά» τους ήταν κόκκινα ή μπλε. «Θύμα» του συστήματος κι αυτός. Υπέστη διώξεις κι αυτός, άλλα «άντεξε» και ήταν «τυχερός» …όπως είπαμε. Σε μια εποχή που η φτώχεια ανάγκαζε τους Έλληνες να παρακαλάνε για μια θεσούλα στο δημόσιο, ο «διωκόμενος» συμμορίτης ήταν δημόσιος υπάλληλος του κράτους της Δεξιάς.
Ο Χαρίλαος ήταν αυτός, ο οποίος «νομιμοποίησε» το ΚΚΕ. Αυτός υπέγραψε το περίφημο «μπακαλόχαρτο», το οποίο εξασφάλιζε στο ΚΚΕ τα λαχταριστά χρήματα των Ελλήνων πολιτών. Ο «ήρωας» Χαρίλαος, ο οποίος δεν υπέγραφε «δηλώσεις» μετανοίας, το έκανε μόλις αντιλήφθηκε «μπαγιόκο» …Ο μόνος που γνώριζε εξ’ αρχής τι ακριβώς δεσμεύτηκε να κάνει το ΚΚΕ, για να «νομιμοποιηθεί» …Αυτός, ο οποίος υποτάχτηκε στον Καραμανλή και στη συνέχεια στον Μητσοτάκη …Ο «μαγαζάτορας» …Ο «…ανοίξαμε» και σας «περιμένουμε». Ποιος ξέρει από ποιους και πόσα χρήματα έχει πάρει το ΚΚΕ στη «νόμιμη» ιστορία του. Ρώσοι, Άγγλοι, Αμερικανοί και Εβραίοι ήταν τακτικοί «πελάτες» του. Αυτά φοβάται η Αλέκα και δεν θέλει ούτε να σκέφτεται ν’ ανοίξουν κάποτε τα οικονομικά του κόμματος στον δημόσιο έλεγχο. Στην κρεμάλα θα πάνε κάποιοι, αν κάποτε ανοίξουν τα κομματικά αρχεία και βέβαια τα ταμεία του ΚΚΕ.
Ο Χαρίλαος είναι ο μόνος, που συναγωνίζεται τον Ζαχαριάδη στο ψέμα. Δεν έζησε μόνον όλη του τη ζωή μέσα στο ψέμα, αλλά συνέχισε να «ζει» μέσα σ’ αυτό και μετά θάνατον. Σαν καπετάν Γιώτης είναι θαμμένος. Καπετάνιος ο δειλός Χαρίλαος. Ο σταλινικός χαφιές. Αυτό κι αν είναι κολοσσιαίο ψέμα. Γιατί; Γιατί καπετάνιους είχε το ΕΑΜ της αντίστασης και των ηρώων και στο ΕΑΜ ο Χαρίλαος ήταν ένα γλοιώδες κομματικό «ερπετό». Ο Χαρίλαος ήταν «αξιωματικός» στον Δ.Σ. του Στάλιν και του Ζαχαριάδη. Στον Δ.Σ. όμως δεν υπήρχαν καπετάνιοι. Άρα; …Άρα απατεώνας. Απατεώνας εν ζωή και απατεώνας και μετά θάνατον ο «Καπετάν Γιώτης».
Τον Χαρίλαο τον διαδέχθηκε η Αλέκα Παπαρήγα …Άλλη «μεγάλη μορφή» της κοινωνικής δράσης και προσφοράς. Η Αλέκα είναι στην κυριολεξία ένα ανθρώπινο «κουφάρι». Μόνον η επιστήμη της βιολογίας μπορεί να πιστοποιήσει ότι είναι άνθρωπος. Από τότε που γεννήθηκε «σέρνεται» στον πάτο της ανθρώπινης ύπαρξης. Στο limit down της ανθρώπινης «κεφαλαιοποίησης». Ένας άσχημος θηλυκός νάνος. Μια σεξουαλικά ανεπιθύμητη γυναίκα, που είναι θαύμα της ανθρώπινης παράνοιας ή του ιδεολογικού φανατισμού, που τελικά κατόρθωσε κι αναπαράχθηκε με φυσικό τρόπο. Γιατί κάνουμε τόσο μεγάλο «ζουμ» στη φυσική της υπόσταση; Μήπως είμαστε ρατσιστές; Όχι βέβαια. Εστιάζουμε το ενδιαφέρον μας στην εξωτερική της εμφάνιση, γιατί αυτό είναι το μεγάλο της προσόν. Αυτό, το οποίο για τον οποιονδήποτε άνθρωπο θα ήταν θανάσιμο μειονέκτημα, για την Αλέκα είναι το απόλυτο πλεονέκτημα …Το μοναδικό πλεονέκτημα που γεύτηκε ως άνθρωπος.
Την τοποθέτησαν σ’ αυτήν τη θέση, γιατί απλούστατα μόνον με αυτά τα προσόντα θα μπορούσε κάποιος να τους είναι χρήσιμος. Μόνον με αυτά τα «υπερβατικά» προσόντα θα μπορούσε ένας ηγέτης ενός τόσο βρόμικου, προδοτικού και εγκληματικού μηχανισμού —όπως είναι το ΚΚΕ— να μιλάει ακόμα και σήμερα για «πολέμους», «επαναστάσεις» και «ανυπακοές», χωρίς να προκαλεί τη βίαιη αντίδραση του δημοκρατικού λαού …Του κορόιδου, που πληρώνει με δικά του χρήματα τα δουλικά τού Στάλιν, που χρησιμεύουν απλά για «εργαλεία» των φασιστών.
Το παντελώς «άκαιρο» για την εποχή μας ΚΚΕ επιβιώνει μόνο και μόνο επειδή τελεί υπό την ηγεσία της «άκαιρης» Παπαρήγα. Ο οποιοσδήποτε ΚΚΕς αν αναλάβει να πει τα λόγια της κοντοπάπισσας Αλέκας, θα προκαλέσει τη λαϊκή οργή και το τέλος του ΚΚΕ. Ο κόσμος, είτε γιατί τη λυπάται είτε γιατί τη σιχαίνεται είτε γιατί την αποστρέφεται είτε γιατί την έχει «γραμμένη», την ακούει και δεν αντιδρά. Αυτό είναι το προσόν της. Όπως δεν ασχολείσαι με έναν σακατεμένο σκύλο, που, παρ’ όλο που δεν μπορεί να κουνηθεί, σου γαβγίζει απειλητικά, έτσι δεν ασχολείσαι και με την Αλέκα. Προκαλεί την αποστροφή που προκαλούν τα σακάτικα και τα παράδοξα στους φυσιολογικούς ανθρώπους.
Αυτή είναι η Αλέκα και ως γνήσια αριστερή είναι κι αυτή απατεώνισσα. Είναι κι αυτή μαλωμένη με την αλήθεια. Πόσο μαλωμένη; Επειδή δήθεν δούλευε σαν φτωχή λογίστρια και δεν μπορούσε να προσέχει την κόρη της, την έβαλε στο Κολέγιο Αθηνών, που τα δίδακτρά του «λυγίζουν» και τους πλούσιους. Ενώ —ως γενική γραμματέας του ΚΚΕ— ελέγχει ως πληρεξούσιος διαχειριστής δεκάδες —κρυφούς ή φανερούς— κομματικούς τραπεζικούς λογαριασμούς εκατομμυρίων ευρώ, έχει το θράσος να δηλώνει προσωπικές καταθέσεις μερικών εκατοντάδων ευρώ. Ενώ ως γενική γραμματέας του ΚΚΕ ζει με βάση τις δυνατότητες του κόμματος —και άρα σε επίπεδο Lexus— παριστάνει τη φτωχή προλετάρια με το δυάρι. Ταυτόχρονα δηλώνει στα εισοδήματά της χιλιάδες ευρώ από συντάξεις και κανένας δεν γνωρίζει πού και πότε εργάστηκε, για να εξασφαλίσει σύνταξη. ΑΞΙΑ διάδοχος του Χαρίλαου. Αυτός θάφτηκε σαν «καπετάνιος», χωρίς να έχει πολεμήσει ποτέ και αυτή είναι υψηλοσυνταξιούχος, χωρίς να έχει εργαστεί ποτέ.
Αυτοί είναι οι ηγέτες του ΚΚΕ και τέτοιο είναι και το κόμμα τους. Απατεώνες «μαγαζάτορες» όλοι τους …και «μαγαζί» το ίδιο. Το σύνολο του κομματικού μηχανισμού του ΚΚΕ λειτουργεί κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν των ιδρυτών και των ηγετών του. Οι πάντες είναι εξειδικευμένοι στον παρασιτισμό. Επαγγελματίες της πολιτικής από ηλικίες τέτοιες, που οι συνηθισμένοι πολίτες δεν πάνε μόνοι τους ούτε για καφέ στην πλατεία …Από τα σχολικά τους χρόνια ακόμα «έμπειροι» προβοκάτορες …Καταληψίες σχολείων, που ξεκινάνε από τα νήπια. Έτοιμοι να διαδεχθούν τους γονείς τους σε κάποιο κομματικό πόστο …Το όποιο πόστο. Είτε πρόκειται για το «μεροκάματο» ενός συνδικαλιστή κάποιας δημόσιας υπηρεσίας είτε για το «μεροκάματο» κάποιου διαδηλωσάκια.
Έναν ολόκληρο «στρατό» παρασίτων συντηρεί το ΚΚΕ, προκειμένου να φέρει εις πέρας τον ρόλο του. Έναν ρόλο, ο οποίος πολλές φορές αποκαλύπτεται κι αναγκάζει το ΚΚΕ ν’ απολογείται με τον τρόπο που το κάνει ένας απατεώνας …και άρα λέγοντας ψέματα. Γιατί; Γιατί όλα αυτά τα παράσιτα δεν έχουν δικαιολογία για τον παρασιτισμό τους. Κάποτε είχαν, αλλά τώρα δεν έχουν κι αναγκάζονται να λένε τα ίδια, ενώ είναι πλέον φανερό ότι αυτά δεν ισχύουν πλέον. Τριανταπέντε χρόνια νομιμότητας απολαμβάνει το ΚΚΕ …Τα χρόνια που προβλέπονται, για να συνταξιοδοτηθεί ένας εργαζόμενος …Κι όμως. Ακόμα και σήμερα κανένας από τους επιφανείς ΚΚΕδες δεν εργάστηκε πουθενά, δεν εργάζεται και δεν πρόκειται να εργαστεί. Γιατί; Γιατί βρίσκονται υπό «διωγμό». Τους «καταδιώκουν» μάλλον οι μισθοί, γιατί εισπράττουν πολλούς. Οι «ικανοί» μισθοί, γιατί τους βρίσκουν πάντα, ακόμα κι όταν κρύβονται, διωκόμενοι.
Για να γνωρίζει και ο αναγνώστης πόσο «μακριά» είναι αυτή η παράδοση του παρασιτισμού και πόσο «ψηλά» μπορεί να φτάσει, θα πούμε πως όλοι οι σημερινοί διαπλεκόμενοι, που ρήμαξαν την πατρίδα μας, δεν ήταν ούτε «φασίστες» ούτε «πλουτοκράτες», όπως αρέσκεται να λέει η πάπισσα του Περισσού. «Αριστεροί» ήταν με την κομματική «βούλα». Βαρδινογιάννης, Μπόμπολας, Κόκκαλης, Λαμπράκης, Γερμανός κτλ. Ψωμόλυσσες «αριστεροί» όσο ήταν φτωχοί και στη συνέχεια χομπίστες «ευαίσθητοι», για να μην τους λυντσάρει ο κόσμος στο δρόμο.
Από αυτόν τον σκληρό και εγκληματικό πυρήνα της απάτης ξεκινάνε οι ομόκεντροι κύκλοι, που επιτρέπουν στους φασίστες να ελέγχουν την ευρύτερη Αριστερά μέχρι τα όρια της επίσης ελεγχόμενης από τους ίδιους Δεξιάς. Εξαιτίας της αδυναμίας «συναρμογής» μεταξύ του «άκαμπτου» ΚΚΕ και του «δημοκρατικού» δικομματισμού αναγκάστηκαν να φτιάξουν μια «φυσούνα», που να «γεφυρώνει» αυτό το κενό. Ένα κενό επικίνδυνο σε περίπτωση που δεν θα καλυπτόταν και θα άφηνε κενό χώρο ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ. Γι’ αυτόν τον λόγο δημιούργησαν το ΚΚΕ-Εσωτερικού. Το «δημοκρατικό» ΚΚΕ, το οποίο είναι «σαρξ εκ της σαρκός» του σταλινικού ΚΚΕ.
Γνήσιοι ΚΚΕδες ήταν αυτοί, οι οποίοι καθ’ όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης έλεγχαν τον χώρο της λεγόμενης δημοκρατικής Αριστεράς. Κατ’ όνομα δημοκρατικής, εφόσον με σταλινικούς ηγέτες δεν ήταν δυνατόν να «τιμήσει» το όνομά της. Δεν ήταν δυνατόν, όπως δεν είναι δυνατόν ένας σύλλογος επιβητόρων να έχει ηγέτες ευνούχους. Αυτό ήταν το απόλυτο επίτευγμα των φασιστών και ο τρόπος με τον οποίον διαιώνισαν τον φασισμό στην κατ’ όνομα μόνον δημοκρατική μεταπολίτευσή μας. Από τον νοσογόνο «ιό» με το όνομα Ζαχαριάδη δημιουργήθηκε το «απόστημα» του ΚΚΕ και αυτό μέσω ΚΚΕ-Εσωτερικού «δηλητηριάζει» ολόκληρο τον χώρο της Αριστεράς. Ολόκληρη η Αριστερά είναι «μολυσμένη» και «άρρωστη», γιατί το ΚΚΕ εξακολουθεί να την «τροφοδοτεί» με παθογόνους «ιούς». Με «παθογόνους» ηγέτες, οι οποίοι επιλέγονται από ξένες μυστικές υπηρεσίες, είναι άεργοι, εκβιάσιμοι και άθλιοι …Απατεώνες κανονικοί.
Λεωνίδας Κύρκος …Ο ιστορικός ηγέτης του ΚΚΕ-Εσωτερικού …Μορφή της Αριστεράς της εργασίας και της προόδου ο άεργος, τεμπέλης και ανεπρόκοπος Κύρκος …Ο αριστερός, ο οποίος «εργάζεται» για πάνω από μισό αιώνα στον τομέα της «ομφαλοσκόπησης» και ως πολιτική του «κληρονομιά» θ’ αφήσει την ατάκα …»καλοσυνάτες νοικοκυρές» …Παντελώς άεργος και γνήσιο μέλος της συνομοταξίας των τεμπελόσκυλων, που ονομάζονται «πολιτικοί γόνοι» και εξειδικεύονται στον παρασιτισμό …Κρατικοδίαιτος από τότε που υπήρχε. Μια μπουκιά ψωμί δεν έχει φάει ο «αγωνιστής» και «επαναστάτης», που να μην είναι αγορασμένη με κρατικό χρήμα. Γιος επαγγελματία βουλευτή, επαγγελματίας βουλευτής και ο ίδιος καθ’ όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης.
Τα χρόνια πριν τη μεταπολίτευση, «διωκόμενος», όπως και όλοι οι όμοιοί του «αγωνιστές». Στην Ελλάδα των δωσίλογων, των ταγματασφαλιτών και των σταλινικών συνεργατών τους, ο Λεωνίδας «διώχθηκε» εκ του ασφαλούς. Έκανε το «αγροτικό» του στις φυλακές της «φίλης» Δεξιάς και από εκεί και πέρα φορτώθηκε στον ελληνικό λαό για πάντα. Όπως πηγαίνει κάποιος λίγα χρόνια στο Πανεπιστήμιο και βολεύεται στον κρατικό μηχανισμό για πάντα, έτσι έκανε και ο Λεωνίδας. Κι αυτός «άντεξε» τα βασανιστήρια της Δεξιάς και ήταν «τυχερός». Παντελώς άεργος, που είχε «όραμα» για τους εργαζομένους. Φανατικός σταλινικός, που είχε «όραμα» για τη δημοκρατία. Σήμερα ξεκοκαλίζει την πλούσια σύνταξη του εθνοπατέρα για τον «αγώνα» του. Άρα; Άρα παρίστανε κάτι, το οποίο δεν ήταν …Άρα ήταν απατεώνας.
Μανώλης Γλέζος …Ο απόλυτος ήρωας της Αριστεράς …Ο άνθρωπος, ο οποίος κατέβασε τη σημαία των Ναζί από την Ακρόπολη. Μια σημαία, την οποία οι Ναζί ποτέ δεν δήλωσαν ότι έχασαν. Ο κατακτημένος λαός ποτέ δεν αντιλήφθηκε ότι έλλειπε από τη θέση της και ο ίδιος με τον «συνήρωά» του δεν κράτησαν ούτε ένα κομματάκι της, για να επιβεβαιώσουν το κατόρθωμά τους. Από τότε μέχρι σήμερα ο Γλέζος ζει σαν ζωντανός ήρωας, έστω κι αν κανένας δεν αντιλήφθηκε το κατόρθωμά του σε πραγματικό χρόνο. Αν ο Γλέζος αποδειχθεί ψεύτης, θα έχει το απόλυτο ρεκόρ απατεωνιάς. Άθλιος απατεώνας ακόμα και για τα υψηλά στάνταρτ της Αριστεράς …Απατεώνας στο όριο του Καραγκιόζη. Σε μια τέτοια περίπτωση δεν μπορούμε να φανταστούμε τι είδους τιμωρία του αξίζει. Ίσως η Πολιτεία θα πρέπει ν’ αναλάβει να τον γκρεμίσει η ίδια από τον βράχο της Ακρόπολης.
Εμείς προτείνουμε, όπως γίνεται και σε όλες τις ανάλογες περιπτώσεις, να γίνει πραγματική αναπαράσταση του επιτεύγματος. Να γίνει με βάση τις αποδεκτές αρχές της επιστήμης της εγκληματολογίας. Εφόσον το επίτευγμα δεν αποδείχθηκε ποτέ εκ του αποτελέσματος, θα πρέπει ν’ αποδειχθεί εκ της επαναλήψεως. Εφόσον δεν το «είδαμε» ποτέ, θα το αποδεχθούμε ως γενόμενο, αν το «δούμε» να επαναλαμβάνεται …Αν δούμε ότι θεωρητικά μπορούσε να γίνει …Ακόμα και σήμερα …εβδομήντα χρόνια μετά. Έτσι κι αλλιώς ο αρχαιολογικός χώρος δεν έχει αλλάξει στο ελάχιστο. Αυτό πρέπει να γίνει. Οι δύο ζωντανοί «ήρωες» της μεταπολεμικής περιόδου να υποδείξουν το μέρος και τον τρόπο με τον οποίο σκαρφάλωσαν στον Ιερό Βράχο. Να πάνε εκπαιδευμένοι αναρριχητές ή άνδρες των Ειδικών Δυνάμεων και να επαναλάβουν τη διαδρομή υπό ανάλογες συνθήκες. Να κουβαλάνε, για παράδειγμα, στην κάθοδό τους ένα βάρος ανάλογο της κλαπείσας σημαίας και να κατέβουν τον Βράχο καθ’ υπόδειξη των «ηρώων». Ας είναι και μέρα και όχι νύχτα χωρίς φεγγάρι, όπως εκείνοι.
Μαρία Δαμανάκη. Το πιο ακριβό «μεροκάματο» στην ελληνική οικονομία. Για μερικές ώρες δουλειάς εκφωνητή την πληρώνουμε αδρά για περίπου μισό αιώνα. Ποιος Διακογιάννης και ποιος Σωτηρακόπουλος. Ερασιτέχνες και τζαμπατζήδες είναι όλοι τους …Η «Εδώ Μεζεδοπωλείο» έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ. Η σταλινική Δαμανάκη ακόμα εισπράττει χιλιάδες ευρώ μηνιαίως, εξαιτίας του θρυλικού της «μεροκάματου». Είναι προφανές ότι πρόκειται περί μιας θηλυκής «κατασκευής» ντόπιων και ξένων μυστικών υπηρεσιών. Δεν εξηγείται διαφορετικά. Κάποιος τη «φόρτωσε» κατ’ αρχήν στο ΚΚΕ και στη συνέχεια στο πολιτικό μας σύστημα. Δεν εξηγείται με βάση τη λογική η «επιτυχία» της. Δεν είναι δυνατόν η 25 κόρη ενός χωροφύλακα της Δεξιάς να γίνει η πρώτη βουλευτής του γεροντοκρατούμενου μέχρι αρτηριοσκληρώσεως ΚΚΕ …Του σταλινικού ΚΚΕ εκείνης της εποχής …Του ΚΚΕ, το οποίο ανέλυε μέχρι και το DNA των μελών του, προκειμένου να επιτρέψει σε κάποιον ν’ αναρριχηθεί στα ύπατα κομματικά αξιώματά του.
Σε εκείνο το ΚΚΕ η Μαρία «διακρίθηκε». Διακρίθηκε, γιατί τα γερόντια εκτίμησαν την ολιγόωρη αντίστασή της. Όμως, αυτό δεν ήταν η μόνη απόδειξη ότι η διαβόητη Δαμανάκη ήταν «κατασκεύασμα». Η Δαμανάκη, όσες φορές καταστράφηκε πολιτικά, άλλες τόσες φορές «σώθηκε» …»Ως δια μαγείας». Η αντιπαθής Δαμανάκη, την οποία ποτέ ο κόσμος δεν υποστήριξε στο μέτρο που θα της αντιστοιχούσε μετά από δεκαετίες πλύσης εγκεφάλου του. Από το ΚΚΕ πήγε στον Συνασπισμό και από εκεί στο ΠΑΣΟΚ. Όπου έβλεπε «φως» έμπαινε το κοριτσάκι με τα «σπίρτα» των μυστικών υπηρεσιών.
Ακόμα και σήμερα παριστάνει την Επίτροπο της Ε.Ε.. Την υψηλόμισθη Επίτροπο μιας Ένωσης, που είναι βέβαιον ότι την πολεμούσε, όταν παρίστανε τη «Δαμανάκη». Κατά τα άλλα είναι μια γνήσια προσωπικότητα της Αριστεράς και της Προόδου …Της οικονομικής Προόδου. Όντας άεργη και ανεπάγγελτη και με μόνο έσοδο τη βουλευτική αποζημίωση, βρέθηκε με περιουσία τεράστια. 8 κτίσματα, 15 οικόπεδα και ποιος ξέρει πόσα μετρητά σε καταθέσεις σε γνωστά και άγνωστα μέρη του Πλανήτη «μετράει» η «μεγάλη» κυρία της Αριστεράς. Όχι κι άσχημα για μια αξύριστη σταλινική, η οποία με κρατικά χρήματα ανακάλυψε τη χαλάουα …Η τίμια «αγωνίστρια», η οποία πλούτισε, παρ’ όλο που δεν γνώριζε και πολλά από καπιταλισμό. Άρα; …Άρα απατεώνισσα.
Νίκος Κωνσταντόπουλος …Η επιτομή της γνήσιας προσωπικότητας της ελληνικής Αριστεράς. Μόνον τη φωτογραφία του να βάλει κάποιος σε ένα λεξικό στο λήμμα «αριστερός», θα αρκούσε από μόνη της για να αποθαρρύνει τον οποιονδήποτε να δει με συμπάθεια την Αριστερά. Πόσο μάλλον να την ψηφίσει, αν του το ζητήσει ο ίδιος ως ηγέτης της. Είναι βέβαιον ότι, κάθε φορά που δηλώνει ο Κωνσταντόπουλος αριστερός, χιλιάδες συμπολίτες μας επανεξετάζουν τις πολιτικές τους θέσεις. Είναι προφανές ότι ο άνθρωπος αυτός «κατέληξε» στην Αριστερά, γιατί απλούστατα δεν μπορούσε να βολευτεί στη Δεξιά. Ο άνθρωπος είναι περίπτωση. Η ίδια του η φάτσα «φωνάζει» ότι ο ιδιοκτήτης της μας λέει ψέματα.
«Φωνάζει» η φάτσα του ότι δεν της αρέσει ο πολιτικός χώρος, στον οποίο την τοποθέτησε αυτός ο ιδιοκτήτης της. «Φωνάζει» ότι δεν ανήκει εκεί όπου την κατατάσσουν. Τόσο η φάτσα του όσο και λόγος του παραπέμπουν σε συνεργάτη της κρατικής ασφάλειας. Υπό αυτό το πρίσμα θα μπορούσαμε να τον πούμε άτυχο. Αν η φάτσα του τον βοηθούσε λίγο, θα μπορούσε να παίξει πολύ πιο κεντρικό ρόλο. Θα μπορούσε ακόμα και τον ρόλο του διαδόχου του Ανδρέα Παπανδρέου να διεκδικήσει. Είχε τα προσόντα …Όλα τα προσόντα …Ακόμα και γυναίκα Εβραία είχε.
Κατά τα άλλα «αριστερός». Γνήσιος κοινωνικός «αγωνιστής», καλός άνθρωπος και «πατριώτης». Όντας αρχηγός κόμματος του ελληνικού Κοινοβουλίου —και μάλιστα αριστερού—, ήταν ταυτόχρονα και νομικός σύμβουλος του εφοπλιστή Αλαφούζου. Καλός άνθρωπος του «διαλόγου», εφόσον έχει καταγγελθεί επισήμως ότι ξυλοκοπούσε τη γυναίκα του καθημερινά. Καλός πατριώτης, αν αναλογιστεί κάποιος ότι έχει ανακριθεί πρόσφατα —τόσο ο ίδιος όσο και μέλη της οικογένειάς του— για κατασκοπεία εις βάρος της πατρίδας μας. Γνήσιος αντικαπιταλιστής, που, μόλις έπεσαν τα «βρακιά» του Τζίγγερ, έσπευσε με το δοχείο νυχτός να τον βοηθήσει, παριστάνοντας τον Πρόεδρο του Παναθηναϊκού. Τα «βρακιά» σηκώθηκαν και δυστυχώς γι’ αυτόν μέσα σε λίγες μέρες αναγκάστηκε να φορέσει αυτό το δοχείο σαν «κράνος» …Ο Πρόεδρος της Αριστεράς της Προόδου, που σιδέρωνε τη φούστα Σιμπρίλ Σισέ …Η απόλυτη ξεφτίλα. Το ιδανικό τέλος μιας αριστερής καριέρας. Άρα; …Απατεώνας.
Αλέκος Αλαβάνος …Μεγάλη μορφή της Αριστεράς κι αυτός. Μεγάλη και αυθεντική, εφόσον κατάγεται από γνήσια οικογένεια της σκληρής Δεξιάς ..»Καλής» οικογένειας, εφόσον, όταν αυτή η οικογένεια διαπλεκόταν και έκλεβε δημόσιο χρήμα, πολλοί από τους σημερινούς κατά φαντασίαν δεξιούς μετρούσαν μόνον μύκητες και ψείρες. Οικογένεια, η οποία διατηρεί ακόμα τα σκληρά δεξιά «δόντια» της, αν σκεφτεί κανείς ότι ο αδερφός του είναι πρόεδρος στο Τεχνικό Επιμελητήριο …Πρόεδρος στο συνδικαλιστικό όργανο μιας από τις πιο σκληρές αστικές συντεχνίες. Αυτού του σκληρού αστού είναι αδερφός ο «ευαίσθητος» Αλέκος. «Ευρωβουλευτής» του ΚΚΕ από νεαρότατη ηλικία, στην πραγματικότητα είναι ένας ανεπάγγελτος και άεργος τεμπέλης. Επαγγελματίας μόνον αριστερός και βέβαια ροκανιστής δημοσίου χρήματος.
Ο άνθρωπος είναι περίπτωση. Τον βλέπεις και λες με απόλυτη σιγουριά ότι είναι ένας άχρηστος άνθρωπος. Ένας άνθρωπος, ο οποίος δεν μπορεί να επιβιώσει ούτε με τα χέρια του ούτε με το μυαλό του. Αν δεν τον ταΐσουν, δεν μπορεί να κάνει τίποτε. Αν δεν βρει αφεντικό, να του κάνει θελήματα, δεν μπορεί να κάνει τίποτε. Τσιγάρο, πρέφα και καφέ …όπως θα έλεγε και ο Χατζής. Ένα πακέτο τσιγάρα μπορεί να κουβαλάει στα χέρια του και τίποτε άλλο. Πέντε «ξύλινες» ατάκες, που έμαθε στο ΚΚΕ, μπορεί να «κουβαλάει» στο μυαλό του και τίποτε άλλο. Μία φορά πήγε να παίξει μόνος του και χωρίς καθοδήγηση ένα πολιτικό παιχνίδι και έχασε ένα ολόκληρο κόμμα από έναν μαθητή λυκείου. Έχασε ένα ολόκληρο κόμμα από τον Αλέξη …Από ένα άτομο, το οποίο ούτε σε δεκαπενταμελές λυκείου δεν θα μπορούσε να διακριθεί χωρίς βοήθεια.
Προκλητικός ακόμα και σήμερα, που η ίδια η κοινωνία τον έχει «ξεδοντιάσει». Από τα πολυτελή Βόρεια Προάστια παραδίδει μαθήματα πολιτισμού στους κατοίκους του Αγίου Παντελεήμονα. Εκεί πηγαίνει μόνον για «αντίσταση» και με κόστος ένα γιαούρτωμα γυρίζει στην πολυτελή κατοικία του και διηγείται στους «συναγωνιστές» τα κατορθώματά του. Με κρατικοδίαιτη ιστορία ολόκληρων δεκαετιών και άπλετη έκθεση στη δημοσιότητα των ΜΜΕ της Διαπλοκής, κατέβηκε υποψήφιος στις περιφερειακές εκλογές και βγήκε τελευταίος …Εντελώς τελευταίος και όχι ο τελευταίος από τις πολιτικές «φίρμες». Άγγιξε τον απόλυτο εξευτελισμό και εξακολουθεί να παριστάνει τον «ηγέτη». Ο κόσμος τον «έφτυσε» όπως κανέναν άλλον μέχρι τώρα κι αυτός παριστάνει ότι «σκουπίζεται» από τη «βροχή». Επιβιώνει ως δημόσιο πρόσωπο, γιατί παίζει μια συγκεκριμένη προβοκατόρικη παράσταση, η οποία βασίζεται στην αντιπαθητικότητα που τον χαρακτηρίζει ως άτομο. Θα επιβιώνει για όσο διάστημα εξυπηρετεί τα διαπλεκόμενα αφεντικά του. Άρα; …Απατεώνας …Άχρηστος απατεώνας.
Φώτης Κουβέλης …Θεωρητικά δικηγόρος, πρακτικά άεργος, εφόσον όλη του τη ζωή την έβγαλε ως παρατρεχάμενος της Αριστεράς. Γνήσιο έρπον ασπόνδυλο «μαλάκιο» των κομματικών διαδρόμων. Αυτός ο άεργος και ανεπάγγελτος «αριστερός» στο πόθεν έσχες του βρέθηκε με μεγάλη περιουσία. Περιουσία, η οποία δεν δικαιολογείται από τους μισθούς του και βέβαια από τις επαγγελματικές δραστηριότητες. Ευνόητο είναι ότι όλα αυτά αποτελούν «αντιπαροχές» υπηρεσιών απέναντι σε αφεντικά. Αντιπαροχές για ειδικές «αποστολές» …Αποστολές, στις οποίες εξειδικεύεται ο σταλινικός πολιτικός …Ο πολιτικός, ο οποίος εξυπηρετεί τη Νέα Τάξη σε όλες της τις απαιτήσεις.
Ο Κουβέλης έχει τα ακριβώς αντίθετα χαρακτηριστικά με τον Κωνσταντόπουλο. Ενώ για τον Κωνσταντόπουλο η φάτσα του είναι εμπόδιο για την «αριστερή» του καριέρα, για τον Κουβέλη η φάτσα του είναι το μεγάλο του προσόν. Η καλοκάγαθη φάτσα του, σε συνδυασμό με τις ασήμαντες ικανότητές του, τον καθιστούν ιδανικό για την ανάληψη ειδικών αποστολών …Αποστολών υψηλού ρίσκου, τις οποίες δύσκολα θ’ αναλάμβαναν άλλοι. Εξαιτίας της φάτσας του παραβλέπει κάποιος τον βρόμικο ρόλο του, ακόμα κι όταν τα στοιχεία τον αποκαλύπτουν.
Ποιος δεν θυμάται τον βρόμικο ρόλο του Κουβέλη στο βρόμικο 89; Ποιος δεν θυμάται ότι στην πιο βρόμικη περίοδο της ελληνικής δικαιοσύνης ο «καλός» κι «αγαθός» Κουβέλης ήταν Υπουργός της Δικαιοσύνης; Αυτή η βρόμικη αποστολή πόσο του απέδωσε ως ανταμοιβή; Δεν βγαίνουν τόσο εύκολα τα είκοσι ακίνητα, οι καταθέσεις και οι πολυτελείς σπουδές των παιδιών. Από εκείνα τα «κολλητηλίκια» με τον Μητσοτάκη ζει πλουσιοπάροχα για δεκαετίες ολόκληρες. Εξυπηρέτησε κάποτε τον φασιστικό δικομματισμό και θα τον εξυπηρετεί όποτε θα υπάρχει ανάγκη. Έχει παιδιά να βολέψει …να μην το ξεχνάμε. Κάθε νέα εξυπηρέτηση προσθέτει νέα ακίνητα πάνω στα είκοσι του παρελθόντος. Άρα; …Άρα απατεώνας.
Κατάλαβε ο αναγνώστης πώς λειτουργεί ο φασιστικός σχεδιασμός; …Ο σχεδιασμός της μεταπολεμικής, της μετεμφυλιακής, της μεταπολιτευτικής και σήμερα της μετά-μεταπολιτευτικής Ελλάδας; Πάνω στην πιο αιμοσταγή ΑΠΑΤΗ της νεότερης ελληνικής ιστορίας στήθηκε ένα δίκτυο ΑΠΑΤΕΩΝΩΝ. Όλοι οι παράγοντες του εγκληματικού εμφυλίου έχουν στήσει ένα παιχνίδι δήθεν αντιπαλότητας, που τους διατηρεί ζωντανούς και ταυτόχρονα λειτουργεί για όλους τους υπόλοιπους φιλόδοξους και ικανούς Έλληνες σαν Σφύρα και Άκμονας.
Οι πρωταγωνιστές του εμφυλίου επαναλαμβάνουν διαρκώς την ίδια «στημένη» παράσταση σύγκρουσης και παρασέρνουν τον κόσμο. Τον παρασέρνουν, όπως τον παρέσυραν στον εμφύλιο. Τον εγκλωβίζουν μέσα σε ανθρωποκτόνα «μαντριά» και από εκεί κανένας δεν ξεφεύγει. Ακόμα και σήμερα στην εποχή της Νέας Τάξης και του ΔΝΤ και πάλι οι ίδιοι πρωταγωνιστούν. Τα ίδια αφεντικά δίνουν εντολές και οι ίδιοι «υπάλληλοι» τις εξυπηρετούν. Τα αφεντικά δίνουν την εντολή και οι «αριστεροί» ξεκινάνε τον «εμφύλιο», ο οποίος νομιμοποιεί τους φασίστες όλων των τύπων και ειδών.
Έτσι μπήκαμε στη Νέα Τάξη και στον υπερδανεισμό, ο οποίος μας εξουθένωσε ως λαό και ως κράτος. «Αριστεροί» ήταν οι «διαπλεκόμενοι» απατεώνες, οι οποίοι ξεκίνησαν τον οικονομικό «εμφύλιο» και λεηλάτησαν τους εθνικούς πόρους. «Αριστεροί» απατεώνες ήταν οι πολιτικοί, οι οποίοι τους επέτρεψαν να το κάνουν. Από τον «αριστερό» Μητσοτάκη ξεκίνησε το «γαϊτανάκι» της λεηλασίας στο επίπεδο των πολιτικών. Από τον «αριστερό» Κόκκαλη ξεκίνησε η λεηλασία του ΟΤΕ, για να φτάσουμε στη λεηλασία του ίδιου του δημοσίου κεφαλαίου από τους «ομοϊδεάτες» του στο επίπεδο των επιχειρηματιών. Ο «αριστερός» Λαμπράκης στήριζε τον «αριστερό» Σημίτη, για να δίνει τα μεγάλα δημόσια έργα στον «αριστερό» Μπόμπολα. Ο «αριστερός» Ψυχάρης στηρίζει σήμερα τον «αριστερό» Bravo Giorgo, για να «κλειδώσει» τα κέρδη της «αριστερής» συμμορίας.
Κυρίαρχοι σ’ αυτήν την εποχή ήταν οι «αριστεροί», όχι επειδή ήταν χειρότεροι από τους «δεξιούς», αλλά επειδή ήταν χρησιμότεροι. Έτσι κι αλλιώς όλοι τους υπάλληλοι των ίδιων αφεντικών είναι. Απλά, τα χαρακτηριστικά των «αριστερών» ευνοούσαν τα αφεντικά περισσότερο από αυτά των δεξιών. Οι ξένοι ήθελαν να ξεγελάσουν τους Έλληνες με «ευαισθησίες» και «καθρεπτάκια» και χρησιμότεροι από τους παραδοσιακούς φασίστες της Δεξιάς ήταν οι απατεώνες της Αριστεράς. Αν ήθελαν να επιβάλουν στον λαό κάτι με τη βία, θα χρησιμοποιούσαν τους δεξιούς. Επειδή ήθελαν να ξεγελάσουν τους Έλληνες, χρησιμοποίησαν τους αριστερούς …Απλά πράγματα …Γνωστά κι επαναλαμβανόμενα.
Ταυτόχρονα οι αριστεροί τούς βόλευαν και για άλλους λόγους. Τους βόλευαν για λόγους «βιτρίνας». Επειδή έβαζαν την Ελλάδα στην εποχή της διαφθοράς και της απάτης, τους συνέφερε το αριστερό κοινωνικό προφίλ των πολιτικών. Τους βόλευαν, γιατί, ως πρώην φτωχόπαιδα, είχαν «πίστωση» από τον κόσμο. Τα παιδιά του λαού φορούσαν ζιβάγκο και αμπέχονο και δεν φαίνονταν τόσο άπληστα για το χρήμα, όπως έδειχναν οι «κουστουμάτοι» της Δεξιάς. Τα παιδιά της Αριστεράς πετούσαν πέτρες στην αστυνομία και δεν διανοούνταν κανείς ότι όλοι αυτοί ήταν ταυτόχρονα και χαφιέδες της. Άκουγαν Τσιτσάνη, Θεοδωράκη και Ζαμπέτα …και μάλλον ήταν τίμιοι …ή τουλάχιστον περισσότερο τίμιοι από τους άλλους.
Καταλαβαίνει ο αναγνώστης τι λέμε; Σήμερα ζούμε την «παντοκρατορία» της Αριστεράς, επειδή απλά αυτή είναι χρήσιμη στους ξένους παντοκράτορες της Ελλάδας. Κάποτε τούς ήταν χρήσιμοι οι «παλιάτσοι» της Δεξιάς και σήμερα τούς είναι χρήσιμοι οι «παλιάτσοι» της Αριστεράς. Κάποτε διάλεγαν από τους δεξιούς εκείνους τους χαφιέδες, τους οποίους θα μας επέβαλαν σαν ηγέτες, για να δρομολογήσουν τις καταστάσεις, ενώ σήμερα διαλέγουν από τους αριστερούς. Άχρηστοι πρωταγωνιστούσαν τότε και άχρηστοι πρωταγωνιστούν και τώρα. Άχρηστος άνθρωπος ήταν κάποτε ο γέρος Καραμανλής και το ίδιο άχρηστος είναι και ο σημερινός Κωστάκης. Άχρηστος άνθρωπος ήταν κάποτε ο γέρος Παπανδρέου και το ίδιο άχρηστος είναι και σημερινός Γιωργάκης.
Με αυτούς τους άχρηστους τα μεθοδεύουν όλα όπως τους βολεύουν. Ο Giorgo Παπανδρέου, ως γνήσιος εγγονός του παππού του, τον μιμήθηκε. Ο παππούς του ήταν αυτός, ο οποίος έδωσε στους «αριστερούς» τα όπλα, για να κάνουν τον εμφύλιο και ο ίδιος ήταν εκείνος, ο οποίος έδωσε στους «αριστερούς» τα νέα «όπλα», για να κάνουν τον νέο «εμφύλιο». Οι «αριστεροί» επιτέθηκαν στην ελληνική κοινωνία με τα «όπλα» αυτά. Ποια ήταν αυτά τα «όπλα»; Οι ΜΚΟ, οι οποίες χρηματοδοτούνταν με κρατικά χρήματα κυρίως από τον Γιωργάκη με την ιδιότητα του Υπουργού Εξωτερικών. Κάποτε στο όνομα της κομμουνιστικής «ιδεολογίας» με τις πλάτες του Στάλιν και της Δεξιάς επιτέθηκαν στην κοινωνία για να την «αλλάξουν» και σήμερα έκαναν το ίδιο στο όνομα της πολυπολιτισμικής «ιδεολογίας» με τις πλάτες του Σόρος και βέβαια της Δεξιάς.
Ας ψάξει κάποιος όσο θέλει τις διάφορες ΜΚΟ, οι οποίες πραγματικά προσπάθησαν να κάνουν «κακό» στην ελληνική κοινωνία και μάλιστα με χρήματα των Ελλήνων …Τις ΜΚΟ, οι οποίες αναζητούσαν καταπιεσμένες μειονότητες …Τις ΜΚΟ, οι οποίες έσερναν την Ελλάδα στα διεθνή δικαστήρια και προσπαθούσαν να επιτύχουν καταδίκες της …Τις ΜΚΟ, οι οποίες είχαν πρόσβαση στα διεθνή Μέσα και δυσφημούσαν την Ελλάδα παγκοσμίως …Τις ΜΚΟ, οι οποίες πουλούσαν «αλληλεγγύη» στους λαθρομετανάστες και τους έστρεφαν οργανωμένα εναντίον του ελληνικού κράτους και του ίδιου του ελληνικού λαού.
Όσο κι αν τις ψάξει κάποιος, σε ένα συμπέρασμα θα καταλήξει. Όλες οι ΜΚΟ, οι οποίες λεηλάτησαν το δημόσιο χρήμα και το έστρεψαν εναντίον του ελληνικού λαού, στελεχώνονταν αποκλειστικά από «αριστερούς» …Επαγγελματίες αριστερούς. Αριστερούς τύπου Αλαβάνου, οι οποίοι ζουν πλούσια στα Βόρεια Προάστια και «εργάζονται» στον Άγιο Παντελεήμονα. Αριστερούς, οι οποίοι ζουν στα «καθαρά» και εργάζονται στα «βρόμικα». Αριστερούς, που τους αρέσει να «συνωμοτούν» στις πλωτές «γιάφκες» του Μπόμπολα ή του Κόκκαλη. Αριστερούς, οι οποίοι παίζουν CDS εις βάρος της ελληνικής οικονομίας και ταυτόχρονα βοηθάνε λαθρομετανάστες σε απεργίες πείνας, για να «υποβοηθήσουν» το ποντάρισμά τους.
Αυτούς τους «αριστερούς» έβαλαν, για να δρομολογήσουν την κατάσταση στο επίπεδο που τους συνέφερε πολιτικά και οικονομικά. Χάρη σ’ αυτούς τους «αριστερούς» επιχειρήθηκε η «ομογενοποίηση» της κοινωνίας …Επιχειρήθηκε η ανάπτυξή της στο επίπεδο της πολυπολιτισμικότητας …Η μετατροπή της σε μια πολυεθνική και πολυθρησκευτική «σούπα», η οποία δεν θα είχε καθορισμένα χαρακτηριστικά και άρα θα την διέκρινε η αδυναμία αντίδρασης. Αυτή η σύνθεση πολλών και συγκρουόμενων συμφερόντων μέσα στην ίδια κοινωνία θα την «παρέλυε», όταν θα τη λεηλατούσαν. Αυτό δεν συνέφερε μόνον τους διεθνείς κερδοσκόπους τύπου Σόρος. Συνέφερε και τους εθνικούς μας εργολάβους, εφόσον στα σκλαβοπάζαρα των ξένων λαθρομεταναστών έβρισκαν τους φτηνούς «Χασάν», οι οποίοι αύξαναν τα κέρδη τους …Το τερπνόν μετά του μπομπολικού ωφελίμου.
Τώρα ο «κόμπος» έφτασε στο «χτένι» και μετά από δεκαετίας διαφθοράς και «μέθης» από δανεικά, ήρθε η ώρα της «λυπητερής». Ήρθε η ώρα να ξεπληρώσουμε τα έργα του Μπόμπολα και τις «καταλληλότητες» των Σημίτηδων με το ξεπούλημα της πατρίδας μας. Ποιος όμως θα μπορούσε να το κάνει καλύτερα από τον καθένα; …Ένας «αριστερός» απατεώνας …Ένας ελεεινός άνθρωπος, ο οποίος θα τολμούσε να πει ότι «λεφτά υπάρχουν» και ταυτόχρονα να διαπραγματεύεται κρυφά με το ΔΝΤ. Το ΔΝΤ, το οποίο είναι ο μηχανισμός που μετατρέπει τα αέρινα ομόλογα της διαπλοκής σε ενυπόθηκα δάνεια εθνικής καταστροφής.
Και πάλι βρήκαν αυτόν που τους βόλευε. Στον νέο μεγάλο «εμφύλιο» έβαλαν επικεφαλής τον εγγονό του πρωθυπουργού του εμφυλίου …Τον Vlaka Giorgo. Όμως, το θέμα είναι ότι δεν τους «έφτανε» μόνον αυτός. Έπρεπε να είναι «στημένο» καλά το παιχνίδι, γιατί θα αντιδρούσε ο λαός κι αυτό δεν τους συνέφερε. Άρα, τον απατεώνα έπρεπε να τον πλαισιώσουν με απατεώνες. Κανένα ΠΑΣΟΚ δεν θα μπορούσε να ξεπουλήσει την πατρίδα μας, αν δεν είχε τη βοήθεια της «Αριστεράς», την οποία ταΐζει γενναιόδωρα επί δεκαετίες ολόκληρες. Κανένας φασίστας του δικομματισμού δεν θα μπορούσε να εξανεμίσει τα δικαιώματα ενός ολόκληρου λαού, αν δεν είχε απέναντί του «στημένους» τους απατεώνες.
Τι έκαναν; Προστάτευσαν το ΠΑΣΟΚ από τυχόν απειλές. Αφού το έστρεψαν εναντίον της κοινωνίας, στέρησαν από την κοινωνία την εναλλακτική «αριστερή» επιλογή. Στεγανοποίησαν τον χώρο της Αριστεράς, για να μπορεί το ΠΑΣΟΚ να παραμένει στην εξουσία και να διαλύει την κοινωνία. Σ’ αυτήν τη στεγανοποίηση έπαιξε ρόλο ο Κουβέλης …Ο απατεώνας Κουβέλης …Ο «κολλητός» του Μητσοτάκη. Για να στερήσει από τον δημοκρατικό κόσμο —ο οποίος ψηφίζει «Αριστερά», λόγω αντιδεξιών αισθημάτων— την επιλογή, διέλυσε το μοναδικό «κόμμα», το οποίο θα μπορούσε να «εισπράξει» τη λαϊκή δυσαρέσκεια και αυτό ήταν το Σύριζα …Το μοναδικό κόμμα, το οποίο θα «απειλούσε» από αριστερά το ΠΑΣΟΚ και άρα θα το περιόριζε στις «ορέξεις» του.
Ακριβώς, για να αποκλειστεί αυτό το ενδεχόμενο, χρησιμοποίησαν τον Κουβέλη. Τώρα ο απατεώνας Κουβέλης επαναλαμβάνει τον εαυτό του. Μετά τη συμμετοχή του στο «βρόμικο 89» συμμετέχει και στο «βρόμικο ΔΝΤ». Κατάλαβε ο αναγνώστης τον ρόλο του; Το νεοταξικό ΠΑΣΟΚ του Γιωργάκη συνεχίζει να εκτελεί το συμβόλαιο «θανάτου» για την Ελλάδα χάρη στον Κουβέλη. Δρομολογεί απαρέγκλιτα την εθνοκαταστροφική πολιτική του, γιατί έχει «στεγανοποιηθεί» από τα αριστερά. Χάρη στον Κουβέλη καταστράφηκε η «δεξαμενή», η οποία θα μπορούσε να λειτουργήσει ως «λεκάνη» συγκέντρωσης της λαϊκής δυσαρέσκειας.
Ο πρόθυμος Κουβέλης —προφανώς λαμβάνοντας το κατιτίς του, εφόσον με τη στάση του «υποθήκευσε» τη βουλευτική του έδρα— διέλυσε τον Συνασπισμό στην ευνοϊκότερη γι’ αυτόν συγκυρία της ιστορίας του …Στην εποχή που ο Συνασπισμός του φρέσκου και σχετικά άφθαρτου Τσίπρα έδειχνε —έστω και «φουσκωμένη»— μια δυναμική προς τα επάνω. Στην εποχή που πραγματικά θα μπορούσε να λεηλατήσει το ΠΑΣΟΚ, ήρθε ο «φωτισμένος» Φώτης και τον διέλυσε. Μόλις η «θάλασσα» έγινε «γιαούρτι» για τον Συνασπισμό, ο Φώτης του έσπασε το «κουτάλι».
Το ίδιο διασπαστικό παιχνίδι προσπάθησαν να παίξουν και από την πλευρά της Δεξιάς. Για να εμφανίζεται ο πνευματικά «φαφούτης» Γιώργος σαν «θηρίο», πήγαν και «ξεδόντιασαν» τον Σαμαρά. Για να μην εμφανίζεται η ΝΔ ως εναλλακτική λύση το διάστημα που δεν τους συνέφερε, έβαλαν τη Ντόρα να παίξει τον ρόλο του Κουβέλη. Υποτίθεται ότι την έβαλαν να τη διασπάσει, άσχετα αν το «ντοροάλογο» αποδείχθηκε όχι απλά κουτσό, αλλά παράλυτο. Ταυτόχρονα ενίσχυσαν επικοινωνιακά τον Καρατζαφέρη, για να προβάλουν την εικόνα μιας διασπασμένης Δεξιάς και άρα αναξιόπιστης και ανίκανης να προβάλει τον εαυτό της ως εναλλακτική λύση απέναντι στον Vlakogiorgo.
Από εκεί και πέρα έκαναν τα γνωστά. Έδωσαν στον «υπάλληλο» Σαμαρά τη δυνατότητα να μην ψηφίσει υπέρ του ΔΝΤ και θεώρησαν ότι «έκλεισαν» το σκηνικό. Δεν είναι τυχαίο, δηλαδή, το ότι έδωσαν στο δεύτερο κόμμα αυτήν τη δυνατότητα να «απειθαρχήσει». Γιατί; Γιατί το ελέγχουν απόλυτα και γνωρίζουν ότι μπορούν να το χειρίζονται κατά βούληση. Όμως, αυτό, που είναι το μεγάλο κέρδος τους, είναι ότι «καπελώνουν» ολόκληρη την κοινωνική δυσφορία, η οποία μπορεί να οδηγήσει στην αντίδραση απέναντι στο «στημένο» σκηνικό της Αριστεράς και της Δεξιάς. Φοβούμενοι μήπως «αναδυθεί» μέσα από την κοινωνία κάποιο νέο κόμμα με «σημαία» την αντιμνημονιακή πολιτική, την πρόσφεραν προκαταβολικά σε δικό τους «υπάλληλο» …Στον πιστό «υπάλληλο» Σαμαρά …Τον κολεγιόπαιδα Σαμαρά …Τον συμμαθητή, συμφοιτητή και συγκάτοικο του Γιώργου.
Επειδή στο θέμα της αντίδρασης του μνημονίου έχουμε να κάνουμε με ένα εξειδικευμένο πρόβλημα, οι ιμπεριαλιστές δεν φοβούνταν μόνον τα οργανωμένα κόμματα, αλλά και τα ανοργάνωτα κινήματα …Τα αυθόρμητα και εξειδικευμένα στην αντιμνημονιακή επιχειρηματολογία κινήματα. Για τον ίδιο ακριβώς λόγο προσπάθησαν να αποκλείσουν κι αυτό το ενδεχόμενο. Πώς; Με τον γνωστό προβοκατόρικο τρόπο του εκ των προτέρων «καπελώματος». Γι’ αυτόν τον λόγο χρησιμοποίησαν όλους τους γνωστούς καραγκιόζηδες της Αριστεράς …Από τον Μίκη και τον Ζουράρη μέχρι τον γραφικό Καραμπελιά …Μέχρι και «νεκρούς» ανέστησαν …Επαναστάτες του 2010, γεννηθέντες τη δεκαετία του 1920. Μέχρι και τον «αριστερό» Ληναίο ξαναείδαμε μπροστά μας και νομίσαμε ότι έγινε Δευτέρα Παρουσία και ανάσταση νεκρών. Μιλάμε για «επανάσταση» της «τεστοστερόνης» …Της αριστερής «τεστοστερόνης» της λαμογιάς και της απάτης. Οι γέροι της Αριστεράς μάλλον μπέρδεψαν την πορδή με τη σπίθα και θέλησαν να «πυρπολήσουν» τον κόσμο.
Από εκεί και πέρα το μόνο που τους ενδιέφερε και τους ενδιαφέρει είναι να ελέγχουν τις αντιδράσεις του λαού. Τις αντιδράσεις ενός λαού, ο οποίος αδικείται και πλέον πεινάει και είναι δυνατόν να βγει στους δρόμους για να διεκδικήσει το δίκιο του. Αντιδράσεις, τις οποίες έχουν την εμπειρία —αλλά και τα στελέχη— για να τις ελέγχουν. Τι κάνουν; Βάζουν τους καθεστωτικούς —και άρα τους χαφιέδες τους— να οργανώνουν τις «παλαϊκές» αντιδράσεις. Βάζουν τους πάμπλουτους παρακρατικούς συνδικαλιστές της διαφθοράς και της αθλιότητας να μπαίνουν επικεφαλής της αντίδρασης. Τα γνωστά αριστερά κοπρόσκυλα της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Αυτοί οι χαφιέδες στη συνέχεια παίζουν το γνωστό παιχνίδι με το ΚΚΕ. Συντονίζονται στις ενέργειές τους, ώστε το τελικό αποτέλεσμα είναι να μην βγει ο λαός στους δρόμους.
Ο ένας από τη μία πλευρά, σαν συνδικαλιστής εκφραστής της δημοκρατικής «πλειοψηφίας» του δικομματισμού, καλεί τον λαό να βγει στους δρόμους και ο άλλος, που είναι φασίστας, βγαίνει πρώτος έξω. Στο κάλεσμα των υποτιθέμενων ηγετών των δημοκρατών πρώτος ανταποκρίνεται ο φασίστας. Πρώτος απ’ όλους τους δημοκράτες βγαίνει στους δρόμους να διαμαρτυρηθεί ο φασίστας. Αυτό είναι το κόλπο. Είναι σαν να υπάρχει μια «πισίνα» δημοκρατίας και ο πρώτος που «βουτάει» να είναι ο αρρωστιάρης. Μόλις γίνει αυτό, όλοι οι υπόλοιποι αρνούνται ν’ ακολουθήσουν. Αυτό κάνει το ΚΚΕ σε συνεργασία με την υποτιθέμενη ηγεσία των δημοκρατών. Το ΚΚΕ μπαίνει προκλητικά μέσα στην αντίδραση και ο λαός κάθεται σπίτι του. Δεν θέλει ο δημοκράτης Έλληνας να μπει κάτω ή ν’ ακολουθεί πίσω από τα λάβαρα των σταλινικών και των φασιστών. Δεν θέλει με την παρουσία του να δώσει δύναμη και ισχύ στους πνευματικά καχεκτικούς ακόλουθους της σακάτισσας του Περισσού. Το αποτέλεσμα είναι το προβλεπόμενο. Ο λαός υποφέρει, αλλά παραμένει σπίτι του, γιατί το αληταριό του εμφυλίου κυριαρχεί στους δρόμους.
Για να είναι ακόμα πιο σίγουροι ότι θα καταφέρουν πάντα αυτό το «καπέλωμα», δεν επιτρέπουν την παραμικρή επιλογή στον λαό. Ακόμα δηλαδή κι αν ο λαός βγει ανοργάνωτα και άσχετα και πλησιάσει στη Βουλή, θα τον διαλύσουν οι παρακρατικοί …Οι δήθεν αριστεροί, οι οποίοι θα συγκρούονται με τους δήθεν δεξιούς με το γνωστό «παραμύθι». Ό,τι συνέβαινε στα πρόσφατα Δεκεμβριανά και τρόμαξε τον κόσμο. Βγαίνουν οι «αριστεροί» και δημιουργούν φαινόμενα βίας, που τρομάζουν τον λαό. Φαινόμενα, τα οποία επιτρέπουν στην καταστολή της ίδιας εξουσίας να πετάει χημικά και καπνογόνα και να δημιουργεί ασφυκτικές συνθήκες, για να μπορεί να διώχνει τον κόσμο στα σπίτια του.
Ας ψάξει κάποιος να δει ποιοι τα προκαλούν όλα αυτά. Πάλι στα ίδια πρόσωπα θα πέσει …Στους απατεώνες …Στους ανεπάγγελτους, που ως δια μαγείας είναι πλούσιοι. Επαγγελματίες αριστεροί είναι οι «ήρωες», που τα βάζουν με την αστυνομία. Οι ίδιοι «ήρωες», οι οποίοι κάθε χρόνο —και με τις ευλογίες της ΕΛΑΣ και την ασφάλεια του ασύλου— «δοξάζονται» στις επετείους του Πολυτεχνείου. Οι ίδιοι «ήρωες», οι οποίοι τα παίρνουν «χοντρά» από τις ΜΚΟ …Οι ίδιοι «ήρωες», οι οποίοι προκαλούν την κοινωνία με τους «αντιρατσιστικούς» αγώνες τους …Οι ίδιοι «ήρωες», οι οποίοι είναι «αλληλέγγυοι» με τους αλλοδαπούς εκβιαστές του κράτους και του Συντάγματος …Οι ίδιοι, που στις πορείες εμφανίζονται κι εξαφανίζονται μόνον όταν συμφέρει τα ΜΑΤ …και πολλές φορές με τα λεωφορεία των ΜΑΤ.
Τώρα τελευταία οι εξουσιαστές —και επειδή τα οικονομικά προβλήματα οξύνονται— χρησιμοποιούν όλες τις μεθόδους σε όλες τις περιπτώσεις. Φοβούνται τα πάντα, γιατί κινδυνεύουν από τα πάντα. Έχουν χάσει όλους τους κοινωνικούς συμμάχους τους και στους δρόμους πρακτικά οι μόνοι που παραμένουν να τους βοηθήσουν είναι οι έμμισθοι παρακρατικοί …δεξιοί κι αριστεροί. Φοβούνται τώρα την ανεξέλεγκτη αντίδραση του λαού, ο οποίος υπό την πίεση της φτώχειας θα μπορούσε ν’ αντιδράσει με απρόβλεπτους τρόπους. Βλέποντας μάλιστα λαούς, όπως ο αιγυπτιακός, να ρίχνουν θηριώδη καθεστώτα τύπου Μουμπάρακ, δεν είναι ανεξήγητος ο φόβος τους.
Στην τελευταία μεγάλη πανελλαδική απεργία και με νωπές τις εικόνες από την Πλατεία Ταχρίρ του Καίρου, φοβήθηκαν. Φοβήθηκαν μήπως και οι Έλληνες, μιμούμενοι τους Αιγυπτίους, στρατοπεδεύσουν στην Πλατεία Συντάγματος. Το ΚΚΕ σ’ αυτήν την περίπτωση δεν θα τους έλυνε το πρόβλημα. Θα «παρέλαυνε» για να διώχνει τον κόσμο από τους δρόμους και θα συνέχιζε την πορεία του μακριά από την Πλατεία Συντάγματος. Τι θα γινόταν όμως, αν ο λαός έβγαινε από τα σπίτια του μόνο και μόνο για να «στρατοπεδεύσει» στην Πλατεία Συντάγματος; Έτρεμαν και μόνον στην ιδέα ότι πίσω από τους χαφιέδες τους μπορεί να παρέλαυναν μερικές χιλιάδες ανθρώπων και να μαζεύονταν αυθόρμητα στην Πλατεία Συντάγματος εκατομμύρια πολιτών. Έτρεμαν στην ιδέα εκατομμύρια ζεύγη χεριών να τους μουντζώνουν και εκατομμύρια στόματα να τους φτύνουν.
Ακριβώς για ν’ αποφύγουν αυτήν την ανεπιθύμητη κατάσταση, μερίμνησαν προκαταβολικά. Χρησιμοποίησαν και πάλι απατεώνα της Αριστεράς. Έδωσαν σε ένα γνωστό αριστερό «σκουπίδι» τη δυνατότητα να «δουλέψει» τον λαό. Ο άχρηστος και γελοίος Αλαβάνος, ο οποίος δεν μπορεί να εμπνεύσει κοινή δράση ούτε καν στο σπίτι του, ανέλαβε να «ηγηθεί» της πιθανής παλλαϊκής αντίδρασης αυτού του τύπου. Ο άχρηστος, ο οποίος στις τελευταίες εκλογές βγήκε τελευταίος, πήρε πανεθνικό τηλεοπτικό «βήμα», για να εμφανιστεί σαν επικεφαλής της πιο επικίνδυνης επιλογής του λαού …Της επιλογής να μετατραπεί η Πλατεία Συντάγματος σε μια νέα Πλατεία Ταχρίρ. Πρώτος αφέθηκε να το «ανακοινώσει», για να διεκδικεί έπ’ άπειρον την «πατρότητα» μιας τέτοιας αντιδραστικής κίνησης.
Γιατί; Για να φαίνεται ότι αυτοί, οι οποίοι θα συγκεντρώνονταν —είτε τότε είτε στο μέλλον— στην Πλατεία, δεν θα ήταν πολίτες δυσαρεστημένοι από το ΔΝΤ και το Μνημόνιο, αλλά «αριστεροί» φίλοι και ομοϊδεάτες του Αλαβάνου. Το ίδιο, δηλαδή, που επιχείρησαν να κάνουν, για να καπελώσουν το κίνημα των διοδίων. Αυτό, το οποίο διαρκώς, μέσω των ΜΜΕ, προσπαθούν να το εμφανίσουν «αριστερό», για να το κάνουν αντιπαθές στον κόσμο. Απλό κολπάκι. Στο μέλλον, όταν θα μαζεύονται οι πολίτες στην Πλατεία Συντάγματος για να μουντζώνουν και να φτύνουν τους πολιτικούς, θα εμφανίζεται από τα ΜΜΕ της διαπλοκής ο Αλαβάνος σαν «πατέρας» αυτής της κίνησης.
Το γνωστό παιχνίδι της προπαγάνδας. Θα του δίνεται πανεθνικό «βήμα», για να εξηγεί σαν «πατέρας» και «ειδικός» την αντίδραση του λαού …Ο «ηγέτης», που αμφιβάλουμε αν τον συμπαθεί έστω και ένα κατοικίδιο. Από εκεί και πέρα αυτήν την αντιπαθέστατη φιγούρα θα την εκμεταλλεύονται τα ΜΜΕ, για να τη μετατρέψουν σε αντιπάθεια στα πρόσωπα των αντιδρώντων πολιτών. Θα εμφανίζεται ο Πρετεντέρης και η Τρέμη να κατηγορούν τα εκατομμύρια των αντιπαθών «φίλων» του αντιπαθούς Αλαβάνου, που καταφεύγουν σε ασχήμιες και αθλιότητες. Μία φορά θα το επιχειρήσει ο λαός και αν δει το ανθρώπινο απολειφάδι να τον εκμεταλλεύεται, θα το «κόψει» κι αυτό.
Η επιτυχία όλων αυτών των φασιστών οφείλεται στο γεγονός ότι δημιουργούν «κύκλους» συμπλεόντων συμφερόντων. Συμφέροντα, τα οποία «διαπερνούν» την ελληνική κοινωνία σε όλα τα μήκη της και τα πλάτη της. Συμφέροντα, τα οποία ενώνουν τους προδότες μεταξύ τους σε όποιο επίπεδο και όποιο πόστο κι αν βρίσκονται …Από τους κορυφαίους της διαπλοκής και της επιχειρηματικότητας μέχρι τους κορυφαίους της πολιτικής και του συνδικαλισμού. Ελέγχοντας όλοι αυτοί τον δικομματισμό —και άρα και την κρατική εξουσία—, ελέγχουν τη στελέχωση του δημοσίου και εξασφαλίζουν στους προδότες του λαού μεροκάματο, προκειμένου ν’ ασκούν απρόσκοπτα το «λειτούργημά» τους.
Αυτοί δεν νικιούνται με συμβατικές μεθόδους αντίδρασης. Έχουν πιάσει όλα τα πόστα και όπου κι αν στραφεί ο ελληνικός λαός, θα «πέσει» πάνω τους και άρα θα την «πατήσει». Είναι όμως πλέον θέμα επιβίωσης για τους Έλληνες να διαλύσει αυτή η αριστερή «συμμορία». Γιατί; Γιατί χάρη σ’ αυτήν μπορούν οι ξένοι και λεηλατούν την πατρίδα μας. Για όσο διάστημα θα μπορεί ο Vlakogiorgos να κατηγορεί τη «στημένη» Δεξιά γι’ αυτά που κάνει ο ίδιος, το «παιχνίδι» θα συνεχίζεται και οι Έλληνες θα μπαίνουν πιο βαθιά στο «σφαγείο» του ΔΝΤ. Για όσο διάστημα μπορούν οι «αριστεροί» τύπου Τσοχατζόπουλου, Σημίτη, Μπόμπολα, Ψυχάρη κλπ. να αλληλοεκβιάζονται και να μην πηγαίνει κανένας φυλακή, κανένας δεν μπορεί ν’ αποκαλύψει τους ξένους, οι οποίοι κρύβονται πίσω τους.
Για να φανούν όλοι αυτοί, θα πρέπει ο λαός ν’ αρχίσει να «γκρεμίζει» σταδιακά το «στημένο» πολιτικό σκηνικό. Θα πρέπει να ξεκινήσει από τα κύρια «υποστυλώματά» του, για να έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα. «Υποστυλώματα», τα οποία διατηρούν όρθια τη φασιστική «παράγκα». Ένα τέτοιο «υποστύλωμα» παλαιότερα ήταν το Παλάτι, ενώ σήμερα είναι μόνον το ΚΚΕ. Πρέπει ο λαός να απαιτήσει την έξοδό του από τη Βουλή. Να μην παγιδευτεί από τις «δημοκρατικές» ευαισθησίες των σταλινικών φασιστών, οι οποίοι εντελώς υποκριτικά μιλούν για δικαιώματα και πλουραλισμό της Δημοκρατίας. Τέτοιον πλουραλισμό παρανομίας δεν τον έχει ανάγκη η Δημοκρατία, γιατί όχι μόνον δεν εξυπηρετεί τη λειτουργία της, αλλά αντίθετα την καταστρέφει. Μοιάζει με τον πλουραλισμό, τον οποίο θα πρόσφεραν οι παιδεραστές σε βρεφονηπιακούς σταθμούς.
Ο λαός πρέπει να απαιτήσει όχι την επιστροφή του ΚΚΕ στην «παρανομία» των στημένων διώξεων. Να απαιτήσει αυτό, το οποίο γίνεται σε όλα τα πολιτισμένα κράτη. Να απαιτήσει να αποβληθεί το σταλινικό ΚΚΕ από τις δημοκρατικές διαδικασίες, για να απομακρυνθεί από τα χρήματα των Ελλήνων …Τα χρήματα, που του επιτρέπουν να δημιουργεί ολόκληρο το κύκλωμα των επαγγελματιών αριστερών …Τα χρήματα, που του επιτρέπουν να διατηρεί στρατό «παρασίτων» και με την ύπαρξή του να βοηθά τους «ευεργέτες» του και να κάνει ζημιά στον ελληνικό λαό …Τα χρήματα, που συνδέουν την κοινωνική αντίδραση με το παρακράτος και τους ντόπιους και ξένους ιδιοκτήτες του.
Αυτό είναι το πρόβλημα με το ΚΚΕ. Υποβοηθά τον φασισμό στην πατρίδα μας το μονίμως «πυώδες» φασιστικό ΚΚΕ. Υποβοηθά την «αρρώστια» μια διαρκώς ανοιγμένη «πληγή». Αυτό ακριβώς είναι το ΚΚΕ. Μια σταλινική πληγή στη Δημοκρατία μας. Συμμετέχει παράνομα στον σχεδιασμό που έχει ανάγκη η Δημοκρατία για ν’ αναπνεύσει, να λειτουργήσει και ν’ αναπτυχθεί. Αφήνεται από τους φασίστες ν’ «αποψιλώνει» την κοινωνική μας λειτουργία από τους άξιους και τους ικανούς.
Κανένας δεν μπορεί να διακριθεί στην κοινωνική λειτουργία, γιατί το φασιστικό ΚΚΕ παίρνει το «δρεπάνι» του και θερίζει ό,τι πάει ν’ αναπτυχθεί και δεν συμφέρει τον δικομματισμό. Μπαίνει στα σχολεία, στα εργατικά συνδικάτα, στους επιστημονικούς συλλόγους και όπου βρίσκει άξιους και ικανούς τους «χτυπά» πριν αυτοί ισχυροποιηθούν και απειλήσουν τους φασίστες. Με το άλλοθι και την κακομοιριά τού δήθεν «διωκόμενου», καταστρέφει και βιάζει διαρκώς ό,τι νέο παράγει η κοινωνία …Ό,τι νέο σε ιδέες ή πρόσωπα. Άποψή μας είναι ότι αρκούν μερικοί μήνες από την αποβολή του ΚΚΕ από το πολιτικό σκηνικό για ν’ «ανθίσει» η ίδια η Δημοκρατία μας. Αρκεί να κοπεί ο «ομφάλιος λώρος» του παρακράτους με τις δήθεν συνδικαλιστικές οργανώσεις όπου συμμετέχει το ΚΚΕ και θα δούμε έναν νέο κόσμο πολύ πιο δημοκρατικό και βέβαια πολύ πιο ελληνικό.
Για όσο διάστημα δεν κόβεται αυτός ο «ομφάλιος λώρος», οι φασίστες θα βασιλεύουν. Γι’ αυτόν τον λόγο η κοινωνία μας δεν διακρίνεται από την αξιοκρατία και ως εκ τούτου είναι άσχημη κι ανάπηρη …Τόσο άσχημη όσο και η Παπαρήγα. Αυτό είναι φυσικό, αν σκεφτεί κάποιος ότι το ΚΚΕ —και άρα η Παπαρήγα— είναι υπεύθυνο για την αναξιοκρατία που βασιλεύει στο πολιτικό προσωπικό της χώρας. Η Παπαρήγα έχει συμφέρον να κάνει την κοινωνία σαν τα μούτρα της, για να επιβιώσει και η ίδια. Η αναξιοκρατία είναι αυτή, η οποία διατηρεί ζωντανούς τους «δεινόσαυρους» του Περισσού …Τους χρήσιμους «δεινόσαυρους» για το πολιτικό μας σύστημα, το ΔΝΤ, τους Αμερικανούς και βέβαια τους δανειστές μας.
Μόνον αν σπάσει αυτή η «ομερτά» των απατεώνων της Αριστεράς και της Δεξιάς μπορεί κάποιος να διεκδικήσει τη σωτηρία της Ελλάδας. Γιατί; Γιατί, αν αποδειχθεί η δική τους διαφθορά, θα αποκαλυφθούν οι ξένοι διαφθορείς τους. Τότε θα υπάρχουν στοιχεία, για να σωθούμε. Θα υπάρχουν στοιχεία, για ν’ αποδείξουμε ότι το ελληνικό χρέος ήταν ένα απεχθές χρέος, το οποίο το δημιούργησαν οι ίδιοι οι δανειστές μας, διαφθείροντας τους ηγέτες μας. Απλά πράγματα. Δεν φταίει ο ελληνικός λαός για το χρέος που του φόρτωσαν και τώρα του ζητάνε την πατρίδα του για να το ξεπληρώσει. Φταίνε οι προδότες, που τον «φόρτωσαν» με αυτό το χρέος, επειδή διαφθάρηκαν από τους δανειστές μας.

Αν το καταλάβουμε αυτό, έχουμε καταλάβει τη λύση του προβλήματος. Μόνον αν πάει ο Σημίτης φυλακή, θα μάθουμε τι ακριβώς έγινε με τη Goldman Sachs. Γιατί αυτή η συμμορία τοκογλύφων πήρε ως αμοιβή 300 εκατομμύρια ευρώ, για να «τακτοποιήσει» λογιστικά ένα ποσό απλά τριπλάσιο από την αμοιβή της; Αν πάει φυλακή ο Σημίτης γι’ αυτήν την «τακτοποίηση», θα τον ακολουθήσει και ο τότε σύμβουλός του, που σήμερα υπέγραψε ως Υπουργός Οικονομικών την «παράδοση» της χώρας στην ξένη κατοχή. Αυτή η τακτοποίηση» πόσο επηρέασε τη δανειακή μας ικανότητα και ποιους ωφέλησε; Ποιος —με λίγα λόγια— «ξεγέλασε» τους διεθνείς επενδυτές, για να βγάλει τεράστια κέρδη; Οι Έλληνες ή η Goldman Sachs; Όποιος τους ξεγέλασε, για να βγάλει κέρδη, αυτός είναι υποχρεωμένος να τους αποζημιώσει. Δεν χρωστάνε οι Έλληνες στους επενδυτές. Χρωστάνε οι τοκογλύφοι στους επενδυτές, οι οποίοι τους παγίδευσαν, χρησιμοποιώντας ως μέσο —και εν αγνοία των Ελλήνων— την ελληνική οικονομία.
Τα ανάλογα αφορούν και όλους τους εμπλεκόμενους στην εσωτερική διαφθορά της χώρας. Δεν δανείστηκαν οι Έλληνες, για να κάνουν σπατάλες. Κάποιοι πονηροί διέφθειραν τους Έλληνες πολιτικούς, για να ξεπουλάνε τη «σαβούρα» τους και να διατηρούν υψηλούς τους δείκτες της ανάπτυξής τους. Δεν ξύπνησαν μια μέρα οι Έλληνες κι άρχισαν να δανείζονται ως ιδιώτες ή ως κράτος, για να καταναλώνουν τα γερμανικά προϊόντα. Οι Γερμανοί διέφθειραν τους πάντες, για να υπάρχει αυτή η σπατάλη. Η γερμανική παραγωγή άκμαζε από την πληρωμένη ελληνική «σπατάλη».
Από τα γερμανικά υποβρύχια, τα οποία αγοράζονταν σε απίστευτες τιμές, μέχρι τις επιδοτήσεις για αποσύρσεις αυτοκινήτων, πάντα οι ίδιοι διαφθορείς διέφθειραν εκείνους που μπορούσαν να τους εξυπηρετήσουν. Γιατί η σύμμαχος και ευρωπαϊκή Ελλάδα αγόραζε τα γερμανικά υποβρύχια πιο ακριβά απ’ ό,τι τα αγόραζαν κράτη της Άπω Ανατολής; Γιατί επιδοτούσε την αγορά αυτοκινήτων ένα κράτος, το οποίο δεν διέθετε αυτοκινητοβιομηχανία; Γιατί κάποιοι «λαδώνονταν» από αυτούς, οι οποίοι είχαν κέρδος από τα λάθη τους και οι κερδισμένοι ήταν σχεδόν μόνιμα οι Γερμανοί. Έτσι γιγαντώθηκε το χρέος και όχι εξαιτίας της σπατάλης των Ελλήνων. Οι διαφθορείς το γιγάντωσαν. Οι δανειστές μας «λάδωσαν» τους πολιτικούς, για να μας τυλίξουν όλους μαζί σε μια «υποθήκη». Τώρα οι Γερμανοί διαφθορείς μάς «πουλάνε» και ηθική.
Γι’ αυτόν τον λόγο δεν πάει ο Τσουκάτος φυλακή. Γιατί, αν πάει φυλακή αυτός, ο οποίος «έπαιρνε» τα παράνομα χρήματα, θα «καταδικάσει» κι αυτόν που τα έδινε …και άρα τη Siemens. Γι’ αυτόν τον λόγο δεν πάει ο Μαντέλης φυλακή. Γιατί, αν πάει φυλακή αυτός, ο οποίος έπαιρνε «χορηγίες», θα «καταδικάσει» κι αυτόν που τις έδινε, για να «βελτιωθούν» οι τηλεπικοινωνίες. Γι’ αυτόν τον λόγο δεν πάει ο Λιάπης φυλακή. Γιατί, αν πάει φυλακή αυτός, θα «καταδικάσει» κι αυτόν που παρέδιδε «φαρδιά» βαγόνια. Γι’ αυτόν τον λόγο δεν πάει φυλακή ο κουφός με το αυθαίρετο. Γιατί, αν πάει φυλακή ο Σουφλιάς, θα «καταδικάσει» και τον Μπόμπολα, ο οποίος είναι συνέταιρος με τη Goldman Sachs.
Αντιλαμβανόμαστε πως πίσω από τη σημερινή ατιμωρησία των διεφθαρμένων πολιτικών κρύβονται μεγάλα συμφέροντα …Πολύ μεγάλα συμφέροντα. Δεν τιμωρούνται όλα αυτά τα καθάρματα, όχι επειδή οι ίδιοι είναι ισχυροί, αλλά επειδή είναι ισχυρά τα αφεντικά τους, που τους έκαναν καθάρματα. Δεν πηγαίνουν φυλακή οι Σημίτηδες και οι Τσοχατζόπουλοι και οι Μαντέληδες, όχι επειδή είναι ισχυροί οι ίδιοι, αλλά επειδή είναι ισχυρές η Goldman Sachs, η Mercedes, η Siemens και οι άλλες «αδερφές». Αυτές οι εταιρείες θα είναι ισχυρές για όσο διάστημα θα μπορούν να κρύβονται πίσω από την ατιμωρησία αυτών που διέφθειραν. Αν αυτοί οι διεφθαρμένοι πολιτικοί πάνε φυλακή, θα έρθει και η σειρά των εταιρειών που τους διέφθειραν. Η προστασία των διεφθαρμένων πολιτικών είναι η πρώτη και βασικότερη «γραμμή» άμυνας όλων αυτών των εταιρειών της διαφθοράς. Αν καταρρεύσει αυτή η «γραμμή», τότε τα πράγματα θα είναι δύσκολα. Τότε οι σημερινοί ηθικολόγοι του Ρήνου θα κινδυνεύσουν να πνιγούν μέσα σε έναν «Ρήνο» κατηγοριών για διαφθορά.
Γι’ αυτόν τον λόγο οι ισχυροί πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες βάζουν στο παιχνίδι και τους δικαστικούς. Προκειμένου να μην αποδοθεί δικαιοσύνη, οι δικαστικοί θ’ απολαμβάνουν της προνομιακής μεταχείρισης από τη διαπλοκή. Οι εγκάθετοι Καστανίδηδες θα σπεύσουν να ικανοποιήσουν κάθε αίτημά τους. Όχι μόνον ως «λειτουργούς», αλλά και ως «ημίθεους» θα τους αναγνωρίσουν τους δικαστικούς. Σε μια εποχή που κόβονται επιδόματα και συντάξεις, θα τους αναγνωρίσουν επίδομα «θεότητας». Θα φτάσουν στο σημείο να τους δίνουν μισθούς τύπου στελεχών επιχειρήσεων. Πρόεδρος και εισαγγελέας του Αρείου Πάγου θα εισπράττουν μισθό ίσο με του Τσαμάζ του ΟΤΕ και του Προβόπουλου της Τράπεζας της Ελλάδας. 600.000 ευρώ θα φτάσουν να παίρνουν οι Πρόεδροι και οι Εισαγγελείς του Αρείου Πάγου.
Γιατί; Για να εκτελέσουν το καθήκον τους; Όχι βέβαια. Θα πληρώνονται χρυσάφι για τον ακριβώς αντίθετο λόγο. Θα πληρώνονται, για να μην κάνουν απολύτως τίποτε. Να περνάνε τα χρόνια, να εξαφανίζονται στοιχεία, να μπαίνουν στα συρτάρια υποθέσεις, να δίνονται αναβολές, να περνάνε προθεσμίες, να παραγράφονται εγκλήματα. Ό,τι ακριβώς έκανε ο «λειτουργός» Ζαγοριανός, τον οποίο προστατεύει η Δικαιοσύνη. Δικαιούνται αυτήν την αμοιβή, εφόσον έχουν μετατρέψει τη Δικαιοσύνη σε «Ιδιωτική Εταιρία Απονομής Χάριτος ΑΕ». Δικαιούνται αυτές τις αμοιβές, ως μέτοχοι αυτής της ιδιωτικής εταιρείας, που διεκδικούν νόμιμη προμήθεια με βάση τον όγκο των χρημάτων που «χαρίζουν».
Κατάλαβε ο αναγνώστης τι συμβαίνει; Οι «παίκτες», οι οποίοι κινούν τις «μαριονέτες» της διαφθοράς, είναι ασφαλείς μόνον για όσο διάστημα μπορούν και από το παρασκήνιο προστατεύουν αυτές τις «μαριονέτες» από την τιμωρία …Μόνον για όσο διάστημα δεν «βλέπει» ο λαός τι κάνουν με τη δικαστική εξουσία και προστατεύουν τους διεφθαρμένους πολιτικούς.
Θα το πούμε απλά και καθαρά, για να μείνει στο μυαλό του Αναγνώστη μια για πάντα. Μόνον αν πάει φυλακή ο Τσοχατζόπουλος, ο Σημίτης και τα άλλα τα «παιδιά», έχουμε ελπίδες να σωθούμε ως κράτος, ως κοινωνία και ως οικονομία.
Μόνον αν καταδικαστούν αυτοί, μπορούμε ν’ απαλλαγούμε από το μεγαλύτερο μέρος του εθνικού μας χρέους. Ν’ απαλλαγούμε νόμιμα και με τη «βούλα» του νόμου του εθνικού, αλλά και του διεθνούς. Μόνον αν καταδικάσουμε τα διεφθαρμένα κτήνη κι αποδειχθεί πως ήταν υποχείρια των δανειστών μας, θα γλιτώσουμε τα χρέη μας. Αυτό φοβούνται οι ξένοι τοκογλύφοι και γι’ αυτό τους προστατεύουν. Πιο πολύ και από τη γυναίκα του Τσοχατζόπουλου τρέμει η Goldman Sachs μην τυχόν και πάει ο Άκης φυλακή. Μόνον αν καταδικαστούν αυτοί οι διεφθαρμένοι Άκηδες για διαφθορά το πρόβλημα «μετακινείται» προς τους διαφθορείς τους και άρα προς τους δανειστές μας. Μόνον με αυτόν τον τρόπο το δίκιο έρχεται προς το μέρος μας. Πρέπει να το πάρουμε απόφαση. Ή εμείς θα σωθούμε ως λαός ή οι διεφθαρμένοι …Ή αυτοί ή εμείς …Δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
Την επόμενη φορά λοιπόν, που θα διαδηλώσει ο λαός, θα πρέπει να κατευθυνθεί εκεί όπου συμφέρει τον ίδιο και όχι εκεί όπου συμφέρει τη διαπλοκή. Δεν έχει λόγο να διαδηλώνει έξω από τη Βουλή. Όταν ο λαός πηγαίνει στη Βουλή, για να διαμαρτυρηθεί, είναι σαν να πηγαίνει στην ακροθαλασσιά, για να πετάξει πέτρες. Είναι λάθος αυτή η πρακτική και δεν αποφέρει το παραμικρό αποτέλεσμα. Εκεί βρίσκονται μόνον οι «παλιάτσοι», τους οποίους μπορεί να τους αντικαταστήσει με την ψήφο του. Νόημα έχει να διαδηλώσει εκεί όπου μπορεί να επιτύχει αλλαγή, αλλά δεν έχει τη δυνατότητα να ψηφίσει …Εκεί όπου μπορεί να πάει το πρωί και μέχρι το μεσημέρι να έχει καταφέρει να πάρει το αποτέλεσμα που επιθυμεί …Εκεί όπου έχει νόημα να δείξει το «μπόι» του και άρα ν’ απειλήσει ακόμα και με ωμή βία. Ο λαός πρέπει να πάψει να φέρεται σαν ανεγκέφαλος «ταύρος», που κυνηγάει το «πανί» που του βάζουν μπροστά του. Πρέπει να κυνηγήσει τον «ταυρομάχο» …και σ’ αυτήν την περίπτωση τους δικαστές.
Έτσι δεν είναι κύριοι δικαστές και θεματοφύλακες του Συντάγματος; Δεν είστε λειτουργοί μόνον όταν μιλάμε για αμοιβές. Είστε λειτουργοί και όταν μιλάμε για κόστη. Τον επίορκο δημόσιο υπάλληλο, ο οποίος με τη μικρή του εξουσία παίρνει «φακελάκι», τον απολύεις και τον κλείνεις φυλακή. Τον επίορκο λειτουργό με την άπειρη εξουσία, ο οποίος επιτρέπει τη λεηλασία της πατρίδας, ούτε τον απολύεις ούτε τον φυλακίζεις. Τον στήνεις στον τοίχο και τον εκτελείς …Απλά πράγματα. Τους άχρηστους πολιτικούς δεν έχει λόγο να τους «κυνηγάει» ο λαός, εφόσον μπορεί να τους καταψηφίσει. Τους άχρηστους «λειτουργούς» τι μπορεί να τους κάνει; Κυρίαρχος δεν είναι ο λαός; Πώς εκδηλώνεται η κυριαρχία του, όταν αυτός είναι οργισμένος; Δεν πρέπει να τους απειλεί με λιντσάρισμα; Δεν πρέπει να απειλεί τους επαγγελματίες δικαστές με λαϊκά δικαστήρια και κρεμάλες; Έξω από τον Άρειο Πάγο πρέπει να διαδηλώνει σήμερα ο κόσμος και όχι έξω από τη Βουλή ή έξω από τα σπίτια των διεφθαρμένων.
Πρέπει να απειλεί τους πάντες με θάνατο αν δεν αποδοθεί δικαιοσύνη και απειλείται με θάνατο ο ίδιος ο λαός. Πρέπει να φοβάται για τη ζωή του ο Τέντες και ο κάθε Τέντες για όσο διάστημα δεν εκτελούν τα καθήκοντά τους. Πρέπει οι «εντολές» του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου να προηγούνται των υποψιών του λαού, γιατί ο λαός, όταν έχει βεβαιότητες, έχει την εξουσία να δίνει «εντολές» εναντίον των Εισαγγελέων. Με στρατιωτική συνοδεία θα έπρεπε να πηγαίνουν και να φεύγουν από την εργασία τους οι επίορκοι και διεφθαρμένοι δικαστές. Να τους δίνονται θέσεις ανωτάτων δικαστικών και να φοβούνται να τις αναλάβουν, λόγω των ευθυνών που αυτές οι θέσεις συνεπάγονται. Όποιος είναι δειλός, άχρηστος, ανεπαρκής ή διεφθαρμένος, να αρνείται την «πρόοδό» του στη δικαστική ιεραρχία.
Οι επίορκοι και οι ανεπαρκείς δικαστές δεν πρέπει να αισθάνονται ούτε για μια στιγμή ασφαλείς, αλλά να συμβαίνει και το αντίθετο με τους έντιμους. Ο λαός δεν έχει δύναμη μόνον να απειλεί, αλλά και να προστατεύει. Πρέπει ο κάθε δικαστής, που εκτελεί το καθήκον του, να γνωρίζει ότι θα απολαμβάνει της πλήρους προστασίας του λαού, ακόμα κι όταν στρέφεται εναντίον του πιο ισχυρού πολιτικού ή οικονομικού παράγοντα …Απλά πράγματα. Εφόσον οι πολιτικοί μας και οι δικαστικοί μας συμφώνησαν μεταξύ τους ότι είναι «λειτουργοί», οι οποίοι πληρώνονται με ειδικούς όρους, πρέπει κι εμείς να συμφωνήσουμε μεταξύ μας για τον έλεγχό τους. Ή οι διεφθαρμένοι πολιτικοί να μπουν στη φυλακή ή οι διεφθαρμένοι δικαστές να μπουν στο χώμα.
Δυστυχώς έτσι είναι τα πράγματα. Ο λαός αυτήν τη στιγμή δίνει τη μάχη της επιβίωσης και πρέπει να γνωρίζει ότι δεν έχει πολλά περιθώρια. Αν δεν απειλήσει με θάνατο, θα τον γευτεί ο ίδιος. Πρέπει να κάνει χρήση όλων των μέσων που διαθέτει και ένα τέτοιο μέσον είναι και το θηριώδες μέγεθός του. Ένα τέτοιο μέσον είναι η συνταγματική «κυριαρχία» του. Ο λαός είναι κυρίαρχος ακόμα κι εκεί που δεν ψηφίζει …Ακόμα κι εκεί που δεν διορίζει. Όποιος δεν κάνει το καθήκον του και είναι επίορκος, θα πρέπει να φοβάται την οργή του λαού. Θα πρέπει να φοβάται για τη ζωή του. Το πιο αγαθό ζώο μπορεί να σε σκοτώσει, αν απειλήσεις τη ζωή του. Πόσο μάλλον ένα «κτήνος», όπως είναι ένας λαός ανθρώπων.
Κάθεται ο λαός κι ανέχεται σκουπίδια σαν τον Ζαγοριανό να παριστάνουν ακόμα τους δικαστικούς και τους «λειτουργούς»; Κάθεται ο λαός κι ανέχεται σκουπίδια σαν τον «αριστερό» Βενιζέλο να τον δουλεύουν και να του επιβάλουν νόμους τύπου «περί ευθύνης υπουργών»; Μια απλή απόφαση των επίορκων δικαστικών είναι η κατάργηση αυτού του νόμου ως αντισυνταγματικού. Μια απλή απόφαση των επίορκων δικαστικών είναι η κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας σε θέματα που δεν αφορούν την πολιτική λειτουργία των πολιτικών. Μια απλή απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας και όλοι οι διεφθαρμένοι πολιτικοί θα βρεθούν πίσω από τα κάγκελα.
Ο λαός απλά δεν γνωρίζει τα δικαιώματά του και τις δυνατότητες του και γι’ αυτό παγιδεύεται. Δεν γνωρίζουν οι Έλληνες τι πρέπει να κάνουν. Δεν γνωρίζουν ποιους να πιέσουν, προκειμένου να έχουν αποτέλεσμα στις επιδιώξεις τους. Πιέζουν πολιτικούς, για να τιμωρήσουν πολιτικούς και αυτό είναι καί βλακώδες καί άστοχο. Τους δικαστικούς πιέζεις, για να τιμωρήσεις πολιτικούς. Τους δικαστικούς πιέζεις, για ν’ αλλάξουν οι άθλιοι νόμοι, τους οποίους δημιούργησαν οι πολιτικοί, για να προστατεύονται από τη δικαιοσύνη. Δεν γνωρίζουν οι πολίτες ότι θα πρέπει να ξημεροβραδιάζονται κατά εκατοντάδες χιλιάδες έξω από τον Άρειο Πάγο, μέχρι ν’ αναγκαστεί η Δικαιοσύνη να ασκήσει δίωξη απέναντι στον Σημίτη, τον Τσοχατζόπουλο, τον Μαντέλη, τον Κόκκαλη, τον Χριστοφοράκο, τον Σκαρπέλη και τον Μπόμπολα. Να μην φεύγουν από εκεί οι Έλληνες μέχρι να δικαστούν όλοι οι διεφθαρμένοι …και να καταδικαστούν.
Είναι δυνατόν στα καφενεία να υπάρχει μεγαλύτερη «ευαισθησία» —και πιο γρήγορα «αντανακλαστικά»— από τις δικαστικές αίθουσες της χώρας; Αυτό πρέπει ν’ αλλάξει. Για όσο διάστημα οι διεφθαρμένοι δικαστές αισθάνονται ασφαλείς, θα εξακολουθούν να κάνουν τα «κορόιδα» με το αζημίωτο. Αυτό πρέπει ν’ αλλάξει. Θα πρέπει οι Έλληνες να τους «απειλήσουν» με τη συμπεριφορά τους. Να τους «ενημερώσουν» με τη στάση τους ότι γνωρίζουν τι συμβαίνει και ποιος είναι ο ρόλος τους. Να τους αποδείξουν ότι μπορούν να τους παρακολουθούν και να τους κρίνουν. Να παραμένουν οι Έλληνες έξω από τον Άρειο Πάγο μέχρι να προσαχθούν βιαίως οι διεφθαρμένοι πολιτικοί και να οριστούν δικάσιμοι. Να ωρύονται κάθε φορά που οι παραδικαστικοί δικολάβοι αξιώνουν αναβολές και χάρες. Το επόμενο ακέφαλο «κίνημα» —μετά το «Δεν Πληρώνω», μέχρι να καταργηθούν τα διόδια— θα πρέπει να είναι το «ΔΕΝ ΦΕΥΓΩ» από τον Άρειο Πάγο, μέχρι να μπουν φυλακή οι κλέφτες, οι «αλληλέγγυοι» και οι προδότες.
Το πιο τραγικό της σημερινής αθλιότητας είναι ότι η ιστορία και πάλι επαναλαμβάνεται με τον ίδιο απόλυτο τρόπο. Οι Γερμανοί κατακτητές καθημερινά αρπάζουν και λεηλατούν ό,τι βρίσκουν μπροστά τους και οι σύγχρονοι δωσίλογοι τρέχουν να τους εξυπηρετήσουν, καταστρέφοντας ό,τι έχει απομείνει όρθιο σ’ αυτό το κράτος. Τώρα μπορεί να καταλάβει και ο αναγνώστης πώς και με ποια κριτήρια επιλέξαμε και το όνομα του κόμματός μας. «Βλέπαμε» από τότε προς τα πού «πάει» το πράγμα και «στηθήκαμε» απέναντι σε όλους αυτούς, για να οργανώσουμε την άμυνα των Ελλήνων. Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται μόνον στα άσχημα. Επαναλαμβάνεται και στα καλά. Κάποτε όλοι μαζί οι Έλληνες έφτιαξαν ένα ΕΑΜ και τους νίκησαν όλους αυτούς. Αυτό είναι κάτι, το οποίο μπορεί να επαναληφθεί. Είμαστε βέβαιοι ότι δεν θα περάσει πολύς καιρός, που θα πανηγυρίσουμε την απελευθέρωσή μας από τους ξένους κατακτητές και τους ντόπιους συνεργάτες τους.
Έγραψε ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ

Εγώ ο Εφιάλτης τους

kremala Οι πολλοί δεν με γνωρίζουν μα όλοι ξέρουν το παιδί μου.

Δημοκρατία! Όλοι οι θεωρητικοί την μελετήσανε για να την γνωρίσουν. Αλλοι την αγάπησαν άλλοι την μίσησαν. Οι κοινωνικοί αναμορφωτές την φέραν στα μέτρα τους, σκίζοντας και ράβοντας την. Αφού  φτιάξανε όλοι απο μία για να μπορέσουν να χωρέσουν τις αδυναμίες και τα άρρωστα πάθη τους, ισχυρίστηκαν πως αυτοί μόνο έχουν την αποκλειστική πατρότητα.

Το παιδί μου, το θάψανε κάτω απο τόνους λάσπης για να μην το βρεί κανείς να το συγκρίνει. Εγώ ένας άγνωστος με ένα τρομερό όνομα, χωρίς ιστορία, ούτε ανάμνηση. Ο Εφιάλτης ο γιός του Σοφωνίδου!

Η γέννηση της Δημοκρατίας. Μια στιγμή που η ανθρωπότητα δεν θα ξεχάσει ποτέ. Έφερα την εξουσία στους πολίτες. Μιά εξουσία χωρίς πάτρωνες. 140 χρόνια άφησε τον κόσμο κατάπληκτο δείχνοντας τον άνθρωπο στην πληρότητά του, ελεύθερο και ισχυρό. Ο πολίτης δικαστής, νομοθέτης, και οπλίτης για να διατηρεί αυτές τις ιδιότητες.

Δεν την έβγαλα απο το μυαλό μου αλλά απο τον λαό, και αυτό συνιστά τον μεγαλύτερο τρόμο των εξουσιαστών. Η Δημοκρατία δεν είναι  εφεύρεση για να προσπαθήσεις να εφαρμόσεις στους ανθρώπους και οι άνθρωποι να αποδεχτούν. Είναι Φύση. Είναι η ανθώπινη φύση που επιζητά την ελευθερία απο την εξουσία αλλά και την εξουσία για την προσωπική ισχύ. Στην Δημοκρατία αυτά γίνονται μαζί! Εξουσία γιά όλους με κλήρωση. Εξουσία στους πολίτες για να μην τους κυβερνάνε μονάρχες ή ολιγαρχίες. Ουδείς στο σβέρκο των ελευθέρων!

Ο Λαός μετά την νίκη μας στην Σαλαμίνα θέλησε την κατάλυση του καθεστώτος των γαιοκτημόνων. Η διοίκηση του Άρειου Πάγου συγκέντρωνε τα συμφέροντά τους. Μπήκα μπροστά μαζί με τον Αρχέστρατο. Οδήγησα όλους του Αρεοπαγίτες στην βάσανο του Λαϊκού Δικαστηρίου. Δεν άφησα κανένα να αποχωρήσει απο την έδρα του χωρίς να απολογηθεί στην Ηλιαία με την κατηγορία της κακοδιοίκησης. Κίνησα δίκες και έστειλα πολλούς στον θάνατο.

Έγινα ο Εφιάλτης  στα όνειρά τους…. Όσοι κλέψαν το δημόσιο είχανε λόγο να τρέμουν και μόνο στή θύμησή μου. Με βλέπανε να τους καταδιώκω και να τους συλλαμβάνω, να τους καθίζω στο σκαμνί και να ρωτώ: Πόθεν έσχες; Γιατί λείπουν τόσα απο το δημόσιο ταμείο; Πού βρήκες τόσα χρήματα εσύ;, Μας έκλεψες, μας αδίκησες τώρα θα κριθείς. Χιλιάδες οι Ηλιαστές, με κλήρωση επιλεγμένοι την τελευταία ώρα για να μην μπορούν να λαδωθούν απο τους κατηγορούμενους. Η καταδίκη αναπόφευκτη. Ο Νόμος απόλυτος, είς Θάνατον.

Το όνομα μου συνώνυμο της αγωνίας στον ταραχώδη ύπνο των αδίκων. Ο τρόμος των επαγγελματιών της πολιτικής των ολιγαρχών πάντα ο ίδιος. Να μην σηκώσει ο λαός κεφάλι και πάρει την δικαστική εξουσία για να τους περάσει απο δίκη. Διότι τα εγκλήματα τους πολλά και το σφάγανο βέβαιο. Γιαυτό δεν με γνωρίζετε. Η ιστορία τους με αποσιώπησε.

Ήμουν αδιάφθορος πατριώτης και δίκαιος προς την Πολιτεία. Φτωχός και αλήθεια είναι αυτό ούτε ντροπή, ήμουν αξιοπρεπής και δεν δέχτηκα βοήθεια απο κανέναν. ’καπτος στην απαίτηση των ευθυνών τους, διώκτης. Μόρφωση απέκτησα μεγάλη και  φιλόσοφος έγινα..

Η φιλοσοφία μου έλεγε αντίθετα με του Σωκράτη πώς και ο πιό αγράμματος άνθρωπος μπορεί να τα καταφέρει αν η θέση του έχει ευθύνη και το λάθος του μπορεί να επισείσει  δημόσια τιμωρία. Η ιδέα για την οποία αγωνίστηκα ήταν πώς η Δημοκρατία κανει ενάρετο τον άνθρωπο όταν την ασκεί, όπως κάνει γυμνασμένο το σώμα η παλαίστρα. Όπως άλλοι λιγότερο αλλοι περισσότερο χτίζουν το κορμί τους και δεν βλάπτωνται, ούτως και στην Δημοκρατία μου αρκετοί διακρίνονται αλλά όλοι ωφελούνται.

Αυτή την φιλοσοφία θεώρησα άξια και τον εαυτό μου ικανό να την υπερασπιστώ δημόσια. Προετοίμασα την επανάσταση με προσοχή. Ο Κίμων με τον στρατό που υποστήριζε τους ολιγαρχικούς ήταν στην Μεσσηνία, ενώ το ναυτικό ήταν στον Παιραιά αγκυροβολημένο.

Αυτή ήταν η στιγμή. Κάλεσα τον λαό στην Εκκλησία του Δήμου και του ζήτησα να αναλάβει την εξουσία απο τους ευγενείς. Σε αυτήν την ιστορική Εκκλησία ο λαός συμφώνησε και βαδίσαμε στον ’ρειο Πάγο. Ευθύς τις πολιτικές εξουσίες του διανείμαμε με τον Αρχέστρατο, άλλες στην Βουλή άλλες στα Δικαστήρια και άλλες τις κρατήσαμε για τον Λαό. Αυτόν το Λαό πλούτισα με πολιτικά δικαιώματα και τα όπλα για να τα υπερασπιστεί. Τώρα ο Δήμος η οργανωτική δομή του Λαού θα κυβερνούσε, και έτσι έγινε.

Αυτήν την επανάσταση που στό όνομά της έκτοτε οι πολιτισμένες κοινωνίες περιστρέφονται την έκανα αναίμακτα. Δεν αντιστάθηκαν σε ένα Λαό ενωμένο και αποφασισμένο με τον στρατό μακριά. Ο Κίμων γύρισε αλλά δεν δοκίμασε να χτυπήσει την επανάσταση. Τον εξορίσαμε λίγο αργότερα ώς εχθρό του Λαού. Η Σπάρτη μας φοβήθηκε και μας έδιωξε απο την συμμαχία της στην πολιορκία της Ιθώμης φοβούμενη τα νέα μας πολιτικά ήθη.

Συγκρούστηκα με τα συμφέροντά τους, πολέμησα την κακία τους και τους έγινα μισητός. Μόνο αν ήμουν Θεός δεν θα μου κάνανε κακό απλά γιατί δεν θα μπορούσανε. Εμένα με σφάξανε πληρωμένοι δολοφόνοι τους την νύχτα. Κανείς τους δεν βρήκε κατι επιλήψημο να μου προσάψει όσο και να το επιθυμούσανε.

Αυτό που κάνανε οι δειλοί είναι να βάλουν τους θεωρητικούς της εξουσίας των ολιγαρχών να μαγαρίσουν το παιδί μου την Δημοκρατία.Θέλησαν να περάσουν την αποψη πως η Δημοκρατία ήταν συνέχεια της πολιτικής γραμμής του δημοκρατικού κόμματος.

Πρώτα είπαν πώς είχα μέσα στον ’ρειο Πάγο δικό μου άνθρωπο, τον Θεμιστοκλή για να τον εμφανίσουν ώς κοινό καταδότη. Έτριζε τότε  η έδρα του κάτω απο τα πόδια του. Επρόκειτο να δικαστεί για συνεννοήσεις με τους Μήδους απο τους Αρεοπαγίτες. Τους μηνυσε πώς θα τους υποδείξει καποιους συνομώτες κατά του πολιτεύματος, δηλαδή εμένα τον Αρχέστρατο και τους δικούς μας και τους οδήγησε στο αρχηγείο μας. Αν ήταν αλήθεια αυτό δεν θα υπήρχε η Δημοκρατία, θα με είχανε εκτελέσει. ’λλωστε όταν έκανα το κίνημα ο Θεμιστοκλής ήταν εξορία, και πίσω εμείς δεν τον καλέσαμε.  Δεν ήταν δικός μας, ήθελε την παλιά δημοκρατία του Κλεισθένη.  Εγώ ήθελα αυτην που είναι για όλους.

Μετά είπαν αυτο που νομίζει ακόμα και σήμερα ο περισσότερος κόσμος. Πώς ήμουν βοηθός και όργανο του Περικλή και πως έδρασα μετά απο εντολή του! Δεν έπεισαν όμως τον κόσμο και αλλάξαν γραμμή. Ισχυρίστηκαν πώς είμασταν συναρχηγοί που εκμεταλευτήκαμε την απουσία του Κίμωνα στην αριστοκρατική ηγεσία και πως μετά την δολοφονία μου ο Περικλής πήρε τα πρωτεία. Ουδεν ψευδέστερο! Εγώ απελευθέρωσα τον λαό απο τα δύο κόμματα, με το κίνημα μου. Χαριν αυτού του λαικού αναίμακτου πραξικοπήματος ο λαός χειραφετήθηκε. Έγινα ηγέτης του δημοκρατικού κόμματος για να καταλύσω την εξουσία των γαιοκτημόνων και όχι του δημοκρατικού κόμματος. Εκείνη την ίδια ημέρα του κινήματος  απο ηγέτης έγινα απλός πολίτης με ίσα δικαιώματα.

Μετά την στρατιωτική ήττα της Δημοκρατίας οι ιστορικοί τους, βάλανε στην θέση του Αθηναϊκού λαού το δημοκρατικό κόμμα και τον Περικλή. Σε τετοιο βαθμό που μια προσωπικότητα θα έθαβε την δημοκρατία, μία θέση στρατηγού που ανανεωνόταν έγινε η «ενός ανδρός αρχή». Ποιός δημοκράτης θα το φανταζότανε τότε, πώς η ιστορία θα παρουσίαζε απόλυτο μονάρχη τον άνδρα που παρακαλούσε κλαίγοντας τους πολίτες-δικαστές για την γυναίκα του. Που δεν μπόρεσε αφού είχε τέτοια εξουσία που του αποδίδουν, να σώσει τους φίλους του απο την καταδίκη σε θάνατο και ο ίδιος να πλήρωνε βαρύτατο πρόστιμο. Ταυτίσαν την δημοκρατία με πρόσωπα για να αλοιώσουν την  ουσία της που ήταν η κατάργηση των προσώπων και την ανάδειξη του λαού ως συλλογική οντότητα. Φτάσανε ακόμα να πούν πως ο ίδιος ο Περικλής με δολοφόνησε ή ανθρωποί του απο φθόνο, και αυτό για να αμαυρώσουν ακόμα περισσότερο τους δημοκρατικούς που σκοτώσαν εμένα τον λατρεμένο, τον αγαπημένο του λαού…

Μετά περάσαν τα πυρά τους στην ίδια την Δημοκρατία. Παρουσιάσαν το καθεστώς των γαιοκτημόνων, το καθεστώς του ’ρειου Πάγου ώς δημοκρατία αλλά και το καθεστώς της Σπάρτης σαν την καλλίτερη δημοκρατία. Μετά αρχίσαν να αποδίδουν τις λαθεμένες πολιτικές αποφάσεις του λαού στην δημοκρατία λές και τα σφάλματα δεν είναι χαρακτηριστικό της ανθρωπότητας. Η σφαγή της Μήλου, η δίκη των Στρατηγών και τόσα δημοφιλή…!! Απο τότε με την λασπολογία περί δημαγωγών περιγράψαν την δημοκρατία όμοια με το αντίθετό της λαοκρατίας.

Θέλω να γίνει γνωστό πως η Δημοκρατία έστεκε μακριά απο τα δύο κόμματα που εκπροσωπούσαν οι δύο κυρίαρχες τάσεις στην τάξη των ευγενών. Οι ολιγαρχικοί θέλαν την κατάργηση του καθεστώτος ισονομίας και ισηγορίας του Κλεισθένη και την αφαίρεση των πολιτικών δικαιωμάτων απο τον λαό όπως την δικαστική αρχή που είχε απο τις μέρες του Σόλωνα. Οι δημοκρατικοί θέλαν να μείνουν αυτά και  ο λαός  να εκλέγει και να ελέγχει τους άρχοντες. Όμως η ανάληψη της πολιτικής εξουσίας απο το δημοκρατικό κόμμα με συναίνεση του λαού δεν είναι δημοκρατία αφού δεν ασκείται απο τον ίδιο τον λαό.

Εγώ  έφερα την αυτοκυβέρνηση, όχι την εκλογή. Ακόμα και αν το δημοκρατικό κόμμα κανει φιλολαϊκή πολιτική δεν είναι λαϊκό, αφού ο λαός δεν ασκεί την πολιτική. Ενώ όταν ο λαός αποφασίσει μέσα απο την Εκκλησία του Δήμου, να επιβάλει στερήσεις ή θυσίες λόγω καποιας ανάγκης ή περιστάσεων η εξουσία του παραμένει δημοκρατική.

Δεν είναι η πολιτική που κανει την Δημοκρατία αλλα ποιός την κατέχει.

Ο Σόλωνας μοίρασε τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις σύμφωνα με την περιουσία της καθε τάξης. Εγώ μοίρασα εξίσου τα δικαιώματα σε όλους αλλά άφησα τις υποχρεώσεις στους πλουσίους. Έτσι ήταν το δικαιότερο γιατί με αυτόν τον τρόπο ούτε άφησα την πολιτική προνόμιο των εμπόρων, ούτε τους πήρα την περιουσία για να την μοιράσω σε αυτούς που δεν είναι στον χαρακτήρα τους. Με αυτόν τον τρόπο οι πολλοί ελέγχαν τον πλούτο των λίγων χωρίς να χρειάζεται να τον αποσπάσουν, και οι λίγοι έγιναν επιτέλους χρήσιμοι πέραν απο τους εαυτούς τους στο σύνολο με τις χορηγίες και την δίκαια φορολόγηση. Ακόμα περισσότερο γιατί αν τους καταργούσα τα μέσα πλουτισμού η οικονομία θα τελμάτωνε σταδιακά γιατί η ατομική ιδιοκτησία όσο φτωχική και να ήταν θα έπρεπε συνεχώς να κοινωνικοποιείται για να διαμοιράζεται. Κανείς δεν θα ήθελε τότε να αγωνίζεται για να σωρεύσει πλούτο, ο φθόνος και η τυραννία θα μετατρέπαν την δημοκρατία σε τυραννία των πολλών. Έτσι στο πολίτευμά μας υπήρχε και η ισότητα αφού δεν επιτρέπαμε μεγάλη οικονομική ανισότητα αλλά και  ελευθερία αφού δεν καταπατούσαμε συμφέροντα.

Δεν μου το συγχώρησαν ποτέ. Με καταδίκασαν στην αιώνια σιωπή. Μαζί με μένα τους λαούς στην άγνοια. Με την φωνή μου θα τους θυμίσω τον αιώνιο Εφιάλτη τους!  Την Δημοκρατία, το Κράτος των Δήμων.

Εφιάλτης του Σοφωνίδου

Φιλόσοφος-ιδρυτής της Δημοκρατίας

Ηγέτης του Κινήματος

Πολίτης της Δημοκρατίας